– deze kanttekeningen zijn van juridische, in het bijzonder mensenrechtelijke, aard en betreffen de opstelling van het Vaticaan ten opzichte van mensenrechten:
– binnen Europa is het Vaticaan een van de weinige staten, die het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) niet hebben onder tekend; het Vaticaan is geen partij bij het EVRM.
-het Vaticaan heeft de argumenten voor zijn standpunt niet in het openbaar bekend gemaakt;
– binnen de Raad van Europa en de Europese Unie is de opstelling van het Vaticaan ten opzichte van de mensenrechten geen onderwerp van openbaar debat geweest.
-het Vaticaan kent geen scheiding van staatsmachten: bij het hoofd van het Vaticaan, thans: paus Benedictus XVI , berust zowel de wetgevende, als de uitvoerende en de rechtsprekende macht.
.Het hoofd van het Vaticaan is tevens leider van de r.k. geloofsgemeenschap;
aan ‘gewone’, dat is hier: niet met een kerkelijk erkend ambt beklede leden van de geloofsgemeenschap, komt geen aanspraak toe op een vorm van medebeslissing op het beleid van de paus.
In dit verband vraagt onder meer aandacht de onderschatting van de humane betekenis , die vrouwen kunnen hebben, zowel op het beleid van het Vaticaan als bij de opleiding van jonge gelovigen tot enig kerkelijk ambt .
-Bij dit alles mag een actueel, bijzonder navrant ,feitencomplex niet onvermeld blijven.:
-Het Vaticaan heeft wei het VN-Verdrag tot bescherming van de waardigheid en de eerbaarheid van het Kind ondertekend.
In een aantal onderdelen van de rooms-katholieke kerk is jarenlang door kerkelijke ambtsdragers’ bischoppen, priesters, kloosterlingen een omvangrijk en ingrijpend seksueel misbruik van kinderen, gepleegd.
-Voor dit feitencomplex , dat binnen het Vaticaan bekend is, draagt paus Benedictus XVI de eindverantwoordelijkheid.
-Tot nu (april 2012) heeft de paus geen daadwerkelijke consequentie aan het onloochenbare misbruik verbonden.:
— de paus is op zijn “heilige(!) stoel”blijven zitten,, terwijl de enig juiste, humane consequentie jegens de vele slachtoffers en hun ouders , gezinsleden en families zou zijn geweest dat hij zijn ambt had neergelegd.
De hier velde feitelijke gegevens zijn van de hand van Leo Meijers,
oud advocaat-generaal bij de hoge raad der Nederlanden,
emeritus bijzonder hoogleraar aan de Rijksuniversiteit te Groningen, facullteit rechtsgeleerdheid.
