De Belgische advocaten van de slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk en van de kerkelijke oversten kijken elkaar vandaag weer in de ogen voor het hof van beroep in Gent. 36 slachtoffers, verenigd door advocaten Walter Van Steenbrugge en Christine Mussche, willen dat de Heilige Stoel en de Belgische bisschoppen aansprakelijk worden gesteld voor de ‘doofpotschade’ die de slachtoffers is aangedaan.

Het gaat om een burgerlijke rechtszaak, over de nalatigheid en zwijgcultuur bij de kerkelijke oversten, niet over een strafzaak (dus niet over misbruik door geestelijken zelf).

Aangezien Meldpunt niet het fatsoen heeft te reageren op onze mails, artikelen in een parallel strafzaak waar de verjaring niet leidend mocht zijn, kunnen wij stellen dat onze ervaring met het ‘smeltpunt‘ en de bisschoppen-KNR genoegdoeningen voornamelijk het doel nastreefden daders uit beeld te houden. Het doel…..niet-dader gericht…..blijkt uit de aanpak van het franciscaner jongenspensionaat te Bleijerheide, een grote doofpot ellende!

Deel vijf over zeer bedenkelijke uitspraken meldpunt commissies, PV’s, gang van zaken rond slachtoffers uit het kamp MCU.

De engelen jongens…zij publiceerden in 2010 ‘het Engelen dossier, heette overigens eerst ‘dossier 14‘ omdat er in korte tijd veertien meldingen binnen kwamen over seksueel geweld franciscanen klooster-internaat St Maria ter Engelen, Bleijerheide. Er was nog geen sprake van compensaties, noch van hervorming Hulp en Recht, het latere Meldpunt. Toch hebben zij ons bestreden met het kruisvaarders zwaard als zouden wij ‘dingen aangeven, mensen opstoken en dader-namen in de mond leggen’. Geen fraai argument wanneer het gehanteerd wordt door mensen die er decennia voor zorgden dat alles onder de pet bleef. Opeens stond de privacy hoog in het vaandel, de ellende besprak men niet in het openbaar en de congregaties zouden over de brug komen met eventuele meldingen-archieven. Het grondpersoneel was niet altijd even keurig in tegenstelling tot de bisschoppen, allemaal even keurig. Toen dat niet gebeurde en wij harder aan de bel trokken gingen alle kloosterkluizen op slot. Deetman kon niet bij ieder archief; bisschop Bluyssen en zijn geheime celibaat zaken waren afgehandeld, althans zo dacht de oude bisschop. Wij zouden een hetze voeren tegen een arme pastoor in het seculiere terrasrijk, Maastricht. Wij zouden de Heiligdomsvaart verstoren, zodat het burgemeester homo koppel in alle rust konden genieten van eeuwenoude heersers die Gods plan om de mens op te delen in de vaart der voorplanting op grote borstbeelden door de straten liet pronken.

Ook stonden we niet langer op het lijstje bij KRO, NCRV want bij rondom 10 werd ik ronduit weggespeeld door de gehaaide tussenkomst van meneer pastoor, zonder persoonsverwisseling moge dat duidelijk zijn. MCU was een te uitgesproken groep die genegeerd en geïsoleerd moest worden. Of kregen zij informatie van buitenaf. Ik heb het afgelopen jaar openbaarmaking van mijn gegevens bij de Aivd opgevraagd. ‘Staatsgeheim‘, stond in het verzoekschrift méér kon de Aivd personalia over mij niet onthullen. Voor de staatsveiligheid werden al mijn gegevens onttrokken aan een transparant zoeklicht. Alleen een bewerkte foto-copy uit 1984 kreeg ik opgestuurd.  Een verzoek tot openbaarmaking van mijn gegevens vanaf 1969 (anti-Vietnam actie betreffende granaat fabriek in ons dorp) werd dan ook acuut geweigerd. De granaten moesten geproduceerd worden met gevolg honderduizenden onschuldige doden die zouden vallen in de oorlog te Vietnam. Dames en heren, ik ben staatsgevaarlijk volgens deze witte mannen club die waken over onze veiligheid. En niet alleen ik!

Het RKK Meldpunt laat zich beetnemen door mr. van Oosten die moedwillig met elkaar tegenstrijdige archieven indient. De eerste betreft een stuk uit 1953 waar Br. Otgerus en de inkleding van Br. Benno en Solaris (met RIS) aan de orde is.

Twee jaar later is er opeens broeder Solanus, opgevoerd als

persoonsverwisseling door klagers verkeerd ingeschat. 

Echter het stuk uit 1955 vermeld dat hier broeder Solanus zijn tijdelijke gelofte aflegt, als postulant! Je kunt, ik vind het maar lastig dat ik de RKK haar eigen kloosterregels moet uitleggen, dat je eerst postulant bent na hevige overwonnen twijfel en dan pas ingekleed wordt. Je kunt niet eerst ingekleed worden in 1953 en dan als postulant hevig gaan twijfelen tussen al die goed gelovige arme broeders Franciscanen en terug vallen in de staat van postulant in 1955.

Met Solaris komen we nu op de derde persoonsverwisseling in deze spook zaak. Hoe dan ook je kunt niet twee maal worden ingekleed. Van Oosten heeft hier al te enthousiast het bestaan van Solanus willen aantonen, doch de feiten zijn incorrect en wordt een personage bewerkt van tijdelijk, postulant dan wel ingekleed. Focus pocus op het kantoor van van Oosten.

Het wordt lachwekkend en schofferend tegenover de slachtoffers die ik persoonlijk heb meegemaakt de laatste jaren. Vanuit het meldpunt geen kritische noot tot nu toe over deze zeer vreemde, opmerkelijke archieven. Dan krijgt de Bijzondere kamer een PV met onjuiste, tendentieuze, slecht onderzochte en met vooringenomen vermoedens doorspekte zaak. Vermoedens die ons in de mond worden gelegd door Liesbeth Sanders / Schepen waarvan ik zo langzamerhand vind dat ze moeten terugtreden.

Een postulant is iemand die streeft naar het religieuze leven maar nog niet tot een bepaalde kloosterorde is toegelaten. Postulantie is een inleidende fase voorafgaande aan het noviciaat zoals dat bestond in een monastieke instelling zoals in kloosters en zijn kloosterregels: ‘Men mag de pas aangekomen kandidaat niet te makkelijk toelaten, maar laat men voorzichtigheid betrachten.’ (Wikipedia)

Het pedo-erotische ritueel in de kerk is de wereld niet uit, sterker nog het blijft op een ander, meer juridisch vlak, doorgaan.

De kerk betaalt een hoge prijs voor haar misbruik paters, niet zozeer financieel maar haar imago is diepgaand aangetast. ‘Geestelijken’ die homoseksueel waren in een tijd dat het absoluut  verboden was, althans buiten het gezichtsveld van de maatschappij werden ‘zij’ niet getolereerd. Het Franciscaanse pedo-afvoer putje aan de grens met Duitsland, Bleijerheide, Kerkrade heeft zijn reputatie waar gemaakt. Er zaten daar teveel broeders-homoseksuelen die kleine jongetjes heel erg aardig vonden mits zij zich tenminste onderwierpen aan hun regels. Dit gremium had de kerk te managen met het Deetman onderzoek, commissies die de boel moesten schoonwassen via hoorzittingen echter de zeep waarmee de boel moest worden gecleand, hard beet bij sommige klagers, zoals ondergetekende, in het pijnzuur van niet geheelde wonden. Erkenning heb ik bij vlagen gevoeld maar doet er niet meer toe wanneer levende -vermeende- daders met allerlei middelen in het pedo onderzoek ontdaan worden van causale verbanden, beschermd worden daar de uitkomst van al deze hoorzittingen niet mag zijn dat  betrokkenen (daders-getuigen) hun mond open doen. Het moest geen Deetman en nu de daders 2.0 worden. De hele focus (spotlight) lag op de slachtoffers, de vaststelling van de seksuele handelingen en daarna werd een compensatie toegekend. De context van het hele vergrijp wordt gereflecteerd en gerelativeerd tegen de achtergrond van de monopolie positie van kerk en staat terwijl de slachtoffers erkenning verkrijgen met een bonus. That’s it, veel empathie, contact is er niet, niemand kreeg ‘onderdak’ aangeboden zoals Michelle Martin.

Het misdienaars-pedo ritueel om ingewijd te worden in deze wereld kennen we maar al te  goed, gemanipuleerd te worden in een eeuwenoude wetmatigheid, de zelfverloochening om Christus te volgen, de erfzonde,  de jongetjes met koffertje keurig ingepakt voor een jarenlange verblijf in een zeg maar gerust gevangenis. Keuzes die voor jouw gemaakt worden om misdienaar te worden, de pater brood en wijn te brengen en dan nog een doekje om zijn mond mee af te vegen. De onderwerping, de afhankelijkheid, de papa-mama surrogaat houding van de broeders, het lichaam van Christus kwam via deze hostie, je lijf binnen. Deze moeder-vriendelijke onderwerping hoorde bij dit pedo-erotisch ritueel, nu zijn wij afhankelijk van de uitspraken van commissies die deze verbanden causaal niet mochten (konden) leggen, de gerelativeerde context (voortschrijdend inzicht) meewogen in hun uitspraken. Het meldpunt is deel van deze klucht waar tegen niemand in opstand komt juist door haar ingewikkeldheid en gesloten rijen, dan wel achterkamertjes oordeel over deze onbelichte geestelijke verkrachting,  pedo ritueel dat in onze cultuur zich heeft ingevreten.

.