Gisteren was ik te Antwerpen bij de presentie boek ‘Het Hout’ van Jeroen Brouwers. Uiteraard kwam ik laat thuis met exemplaar boek, veel mooie gesprekken, lachende vrouwen die met humor en ernst commentaar leverden op de voordracht die nauwelijks te verstaan was met een stem die steeds zachter ging praten. In Belgie raakt niemand snel geïrriteerd of begint op hoge pootjes je de les te lezen. Ik vond het jammer om naar huis te gaan, zo’n vervelend gevoel dat me al langer parten speelt. Hoe dan ook ik kwam thuis met een bon, die zag ik pas wapperen toen ik Antwerpen verlaten had. De parkeerbon bleef netjes onder de ruitenwisser fladderen tot ik mijn bestemming ’thuis’ bereikt had….30 euro da’s toch andere koek dan in Nederland waar iedereen zich blauw betaald (plus administratie kosten) de Hollandse kassa moet rinkelen (Duitsland 10 euro!!!).

Laat, het was laat maar ben toch begonnen in het boek en kwam na een jeukende sfeerschets over franciscaanse pijen al snel bij overste Mansuetis, wij zullen hem dan ook komende dagen in het zonnetje zetten. Ook u kunt uw herinneringen aan Mansuetis opsturen, ook diegene die zo’n jeukende franciscaanse pij heeft gedragen…schroom niet, schrijf het van u af.

Zeker een van de slachtoffers van de MH17-vliegramp heeft de tijd gehad om een zuurstofkapje op te zetten.

Jeroen Brouwers spreekt over lijfstraffen op het arme broeder Franciscanen internaat te Bleijerheide, de grootste sadist Mansuetis, over Mea Culpa doet Jeroen Brouwers verslag in een interview in de Standaard (België). Morgen presenteert Brouwers zijn nieuwe roman ‘Het Hout’ te Antwerpen. De regionale media als L1 zullen de acties, het doorzettingsvermogen van Mea Culpa wel negeren, minimaliseren dan wel boycotten zoals ze dat al jaren doen. Geen objectieve journalistiek want de media in het zuiden lopen hielen likkend achter de grote bazen van staat en kerk aan, zonder moed en enige vorm van waarheidsvinding. Even zaken op een rijtje zetten!

De TOP v.d. KVP was op de hoogte van het seksueel misbruik in de jaren 50 en 60

Oud premier Victor Marijnen wist van alle schandalen van div. internaten en instellingen

Heleboel KVPérs zaten in het Bestuur van het Katholieke Verbond voor Kinderbescherming.

Er werden zo´n 112 internaten – instellingen met een circulaire op de hoogte gebracht i.v.m. seksueel misbruik.

Broeder betrapt in Maastricht, werd veroordeeld, na veroordeling pastoor in Sittard en daarna als beloning een onderscheiding!!

Vergeten we dan voor het gemak de abortusmeisjes van meneer pastoor te Maastricht. Er werden heel veel abortussen gedaan bij jonge meisjes, die door meneer Pastoor waren ´voorgelicht´ en de facto gedefloreerd. Dat betekent zoveel als: ´Ontmaagd´. Natuurlijk wisten mensen dit, de meisjes die zwanger raakten, de familie en de lievelingetjes die meneer pastoor zo had. Maar de meisjes uit arme gezinnen durfden niks te zeggen, maar wisten in die tijd dat zij bij de directeur van het ziekenhuis terecht konden, zijn broer was ook minister-president bij de KVP. Nooit over gesproken in katholieke huize?

We zijn wel wat gewend, de leugens van internaat Bleijerheide en de ontkenningen van de levende broeders, ze hebben niets gezien, geweten.

Welk internaatskind dan ook, zowel diegene die iets hebben meegemaakt als diegenen die gevrijwaard bleven van geweld / ontucht, 1 ding hebben we internaatskinderen gemeen: we werden opgevoed door merendeels homo / pedoseksuele priesters / broeders / nonnen, dat is onze gemeenschappelijke achtergrond. Vele van de homoseksuele broeders (Lebuinus, Servatius, Monulphus, Leonardus, pater seksepietje Landric, Valentinus, Jacobus, Mansuetis, Crispinus, om maar een bruine greep te doen uit dit Franciscanen jongenspensionaat, toonden hun passie en genegenheid in positieve dan wel negatieve zin.  Lebuinus bijvoorbeeld was een zeer aardige broeder, een lieve man, althans tegen mij, maar Lebuinus was een ras pedo en goed bevriend met Dino, twee Hollandse broeders. Méér broeders hadden pedo voorkeuren, dat moet de commissies meldpunt nu inmiddels ook wel zijn opgevallen, het oude pedo catholic boys netwerk dat zich afspeelde in gesloten instellingen…ze hadden er niet voor niks muren omheen gebouwd.

Geachte Heer Smeets,

Hierbij zend ik U een verklaring, betreffende mijn ervaringen op het internaat Bleijerheide. Ik verbleef daar in de periode 1945 tot en met 1948, en behaalde op 23 Julie 1948 het Mulo diploma. Het hoofd van de Mulo was Broeder Mansuetes. In de jaren 1947 en 1948 ( 2^e en 3^e Mulo ) vond broeder Mansuetes het noodzakelijk om mij te moeten masseren, daar ik zogenaamd erg zenuwachtig was. Hij zou mij door deze massages weer geheel rustig krijgen. Tijdens deze sessies zijn vele ongeoorloofde seksuele handelingen verricht. Als ’s avonds alle leerlingen naar bed waren , moest ik naar zijn kantoor komen, dat bevond zich aan het eind van de gang tegenover de klaslokalen.

Mijn privileges waren:

1)     Ik mocht zijn post naar het postkantoor in het dorp brengen.

2)    Ik voerde het beheer over de leerboeken van alle 3 de klassen.

Ik werd daarvoor 2 dagen voor het nieuwe seizoen begon, door broeder Mansuetes persoonlijk thuis opgehaald met chauffeur. Ik moest dan in 2 dagen alle leerboeken sorteren voor het nieuwe leerjaar

(MCU) Grooming een betrekkelijke nieuwe vorm van misdaad. Iedere tijd had zo zijn ‘grooming’. Op jongenspensionaat Bleijerheide groomden de broeders dag en nacht onder zweterige dikke bruinen pijen. In de kloosterlijke staat moesten de jongemannen haren, nek, oren, voeten en handen gecontroleerd wassen, en werden door broeder Jacobus streng bevoeld, daarna nam hij nog enkele jongens persoonlijk onder handen. Ook de kastjes werden ‘gegroomd’ blaadjes, foto’s of andere ontuchtige tekeningen werden als bewijs voorgelegd, lijfelijk straffen volgden. Een andere broeder ‘groomde’ op het schoolplein en keek jongens langdurig aan! Zij noemden hem ‘de spion’. Jongens werden betrapt bij seksuele handelingen en dan wist zo’n broeder het door te spelen aan een geallieerde, andere broeder die dan weer maatregelen trof tegen het zwakste jongetje. Het sterkere jongemannetje (met betere ouders) kreeg een liefdevolle voorkeursbehandeling, grooming met soms tot gevolg een seksuele handeling of men ontsnapte aan de klooster grooming. Sekslessen kregen de jongens volop, pater Landric zong de jongelingen naar hogere, opgewonden extase voorlichting, hoe mooier kun je ingewijd worden. Sommige broeders waren immers zelf ook misbruikt ofwel thuis of op internaat. Een leerling met een leerstoornis kreeg les van Mansuetis. Hij werd later broeder op internaat en kon heel mooi piano spelen.

De heer B, deed op 19 mei 1955 communie en zou daarna 2 jaar op Bleijerheide verblijven (oa als misdienaar). Hij is toen bijna 2 jaar lang misbruikt door pater Crispinus (of Crispines), wat inhield dat hij 3 of 4 keer per week door die pater werd afgetrokken. (Hij is niet verkracht) En hij heeft datzelfde misbruik ook bij vele anderen gezien, met name in de wasruimte (waar de douches waren). Dan moest er zgn. gecontroleerd worden of men zich wel goed had gewassen.

Vlak voor een kerstvakantie werd het dhr. B te veel en luchtte hij zijn hart over het misbruik bij prefect Mansuetis. De vakantie werd onmiddellijk ingetrokken (terwijl men maar 3 x 2 weken per jaar naar huis mocht), de prefect misbruikte hem vervolgens ook (op dezelfde manier als Crispinus) en heeft hem tijdens die vakantie meerdere malen mishandeld en vernederd.

Er was überhaupt sprake van veel fysiek geweld en vernedering op Bleijerheide. Vaak vonden straffen in de refter plaats, tijdens het middageten. Dat is de heer B ook overkomen. De broek moest af en er volgden 10 stokslagen (met een kastiebalplank). Als er geslagen werd, moest het slachtoffer ook wel eens zingen. (Bleijerheide had een eigen lied van 3 coupletten). Dhr. B wist bijv. nog dat hij moest zingen

“mooie tijd daar doorgebracht

hoe vaak heb ik al gedacht

aan die mooie tijd der jeugd

die mij schonk zovele vreugd”

Er wordt gesuggereerd door Brouwers dat Mansuetis onfrisse dingen heeft gedaan tijdens de Tweede wereldoorlog!!!!! Reden te meer om dit half-Duits half Nederlands, nu Amerikaanse congregatie eens goed, definitief tegen het licht te houden. Schöne grüsse.

Meldpunt misbruik RKK blijft open tot mei 2015

Het Meldpunt Seksueel Misbruik RKK blijft tot 1 mei 2015 voor iedereen toegankelijk. De bisschoppen gaan niet in beroep tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter vorige week. 

(MCU) Mensen, vooral ‘engelen jongens’ van internaat arme broeders Franciscanen te Bleijerheide, die al jaren geleden besloten geen klacht in te dienen raden wij aan om toch het een en ander in overweging te nemen. Want er is binnenkort nieuws!!!!!???? Tipje van de sluier?

Jeroen Brouwers presenteert morgen zijn nieuwe roman ‘Het Hout’……over Bleijerheide 

Al vanaf 2010 hebben wij geschreven over de afstandsmoeders (baby’s), in de volksmond beter bekend als ‘gevallen meisjes’. Onlangs werkten wij mee met Brandpunt die Zondag 5 Oktober 22.35 2014 Nederland (NPO) 2 aandacht besteedt  aan deze afstandsmoeders. (overigens heeft Brandpunt slecht, beperkt onderzoek gedaan toen bleek dat deze katholieke beerput niet gunstig was voor de katholieke boodschap van heiligheid en barmhartigheid; niets van onze bevindingen kwam in de uitzending aan de orde, bij de katholiek radio omroep ging de knop op zwijgen).

Er hebben zich grote drama’s afgespeeld in de vroedvrouwen-school te Heerlerbaan want daar heerste oorlog tussen ouders en tienermeisjes, tussen moraal en burgerplicht want zij waren immers ten prooi gevallen aan duivelse verleidingen. Dit alles gebeurde pakweg vlak na de oorlog tot ver in de zeventiger jaren…het gaat dus om heel veel gevallen meisjes en hun verdwenen kinderen.

De daders bleven meestal buiten beeld, natuurlijk wist men wel wie maar dat bleef in de familie / dorp / gemeenschap…het bleef gissen. De statistieken laten niets aan uw fantasie over, de nationaliteiten van de mannen zaad daders zijn helder in 1948:

Nederlandse…………..114

Amerikaanse…………..1

Belgische………………..1

Duitse…………………….2

Engelse…………………..2

Hongaarse………………1

Poolse…………………….6

Zwitserse………………..1

Onbekend……………….6

HET AANTAL

Het aantal ongehuwde moeders bleef hetzelfde, publiceerde het Limburgs Dagblad in 1961 in een statistische terugblik van dat jaar. Terwijl vanaf 1948 de aantallen ongehuwde moeders alleen maar toenamen werd tot grote opluchting op de redactie LD en in de heilige achterkamertjes van menig nonnen klooster in dat jaar geconstateerd dat de ‘seksuele revolutie’ voorbij was. Deze revolutie van het lichaam die terrein terug won op het geestelijk leven van honderden jaren katholieke knechting, leek te zijn gekeerd. Helaas, de seksuele revolutie moest nog beginnen, het ‘vrij’ verkrijgen van condooms bij de NVSH waar politie bewaking bij de deur stond, ontstond een levendige sport tussen condoom kopers en de overheid toen nog in dienst van de RK kerk.

Ook werden er verrassende conclusies getrokken: De ongehuwde moeder, die uit een tehuis is ontslagen, heeft niet meer zo’n acute behoefte aan hulp en steun. Zij zal een gevoel van bevrijding ondervinden en blij zijn eindelijk los te zijn van de vele vragen en bemoeienissen die de opvang met zich meebracht.

De werkelijkheid was veel robuuster, en spleet gezinnen uit elkaar. Sommige meisjes konden geen kant uit, thuis was de baby niet welkom en zodoende moesten er NOODOPLOSSINGEN worden gevonden. Dit hield zoveel in dat baby’s geforceerd werden geadopteerd (onder het mom van donaties) doorgesluisd, met andere namen, geboorte uren / dagen zodat er geen weg meer terug mogelijk was om je verdwenen kind te achterhalen. Een vrouw die op de kraamafdeling werkte van de vroedvrouwenschool te Heerlen zag dat er pasgeboren  baby’s in de gootsteen werden gelegd. Zij leefden nog!!!! Toen zij er een opmerking over maakte zei de arts: ‘die kinderen moeten we eigenlijk wegdoen dat wordt toch niks’.

Dan gaat het verhaal van de doofstomme man die al die baby lijkjes richting vlinder monument droeg op de Heerlerbaan. Ze beschrijven deze stille, eenzame begrafenissen met een type als de klokkenluider van de Notre Dame, die kon ook niet praten. Er is sprake dat er nog meer onbekende graven zijn zowel op de Heerlerbaan, alsmede zijn er baby lijkjes gevonden in onderaardse gangen bij het afbreken van het oude klooster (rond 1960) van de O.L Vrouw van Altijd durende bijstand waar een nieuwe kerk werd gebouwd:

De nieuwe kerk moest een kerk worden, waarin ‘de ruimte tot de mens zou spreken en waarin de mens zich klein voelde worden om zo in de juiste stemming te komen in zijn verhouding tot God’.

Ook werden veel Sterrenhuis kinderen, die nog geen bestemming hadden gevonden vanuit het Sterrehuis op de Heerlerbaan overgeplaatst. Een van de tussenstations was het klooster de congregatie der zusters van het arme kindje Jezus, te Simpelveld. Daar verbleven kinderen in de hoop dat ze alsnog opgehaald zouden worden door hun ouders. Een vrouw, die nabij het klooster woonde kon in het begin van haar huwelijk geen kinderen krijgen. Het maakte haar nieuwsgierig naar de vele kinderen wiens geschreeuw en stemmen zij hoorde maar niet mee in aanraking mocht (kon) komen. Ze kende een groot mededogen met deze kinderen en op zekere dag deed zich de gelegenheid voor om via haar zus een bezoekje te brengen aan het klooster. Ze werden onder strenge blikken toegelaten, en kwamen in een vertrek waar de kinderen zich bevonden. Opeens stak er een kreet van verbazing op bij een van de kinderen, die huilend op de vrouw afliep en haar omhelsde. Het jongetje werd ruw weggetrokken bij de vrouw die er niets van begreep. Zij moesten onmiddellijk het klooster verlaten. Toen de vrouw thuis kwam en haar leed met haar man deelde, kon zij de blik van het kind niet meer uit haar gedachten zetten. Een tweede poging deed zich enkele maanden later voor, wederom bezocht zij de afstandskinderen onder toezicht van de congregatie der zusters van het arme kindje Jezus. Ook toen betrad zij de zaal met de kinderen en wederom stoof het zelfde jongetje op haar af maar noemde haar deze keer ‘mama’. Het jongetje dacht dat zijn moeder hem kwam ophalen, hij was ‘vergeten’ hoe zij er uit zag maar de vrouw leek op haar. Deze kinderen….zij wachten nog steeds op hun moeder en / of ze die wel kwamen halen.