http://www.youtube.com/watch?v=iCPT0n6ocdw

Persreactie Stichting KLOKK n.a.v. uitspraken kardinaal  W. Eijk en broeder C. van Dam.    15-12-2013 

De RK Kerk in Nederland doet een baanbrekende uitspraak: einde zwijgcultuur aangekondigd door kardinaal!

De uitspraken van de voorzitters van de Bisschoppenconferentie en de Konferentie Nederlandse Religieuzen in de diverse regionale bladen en de Telegraaf zijn voor Nederland, maar ook voor de rest van de wereld, van groot belang. Voor het eerst wordt onomwonden uitgesproken dat mensen moeten melden wat zij weten over het misbruik van kinderen door medewerkers van de RK Kerk.

De Stichting KLOKK dringt al jaren aan op het opheffen van de zwijgcultuur. Dat de hoogste leiders in de RK Kerk  priesters en leken oproepen tot zorg en compassie met de melders van misbruik is een historische stap.

Iedereen die iets weet over misbruik in het verleden kan zich nu melden. Deze meldingen zijn van groot belang voor slachtoffers, omdat voor hen daarmee steunbewijs voorhanden komt. Slachtoffers hebben moeten zwijgen en hun verhaal werd niet geloofd. Deze uitspraak helpt bij de erkenning van hun klacht en de genoegdoening. Een belangrijke stap in het proces van herstel! De uitspraken zijn een moedige stap op weg naar het “schoon schip maken” voor de RK Kerk en een mijlpaal in het oplossen van de vele misbruikzaken in Nederland en zelfs daarbuiten.

De aangekondigde sluitingstermijn voor nieuwe meldingen medio 2014 zal samen met o.m. KLOKK, naar wij verwachten,  zorgvuldig worden vormgegeven. Dit alles in het besef dat het oplossen van een moreel probleem zich niet altijd laat vatten in formele kaders. Het jaar 2014 kan hoopvol beginnen. Er moet veel werk worden verzet, maar nu de stap is gezet tot het beëindigen van de doofpotcultuur zal dit het contact tussen slachtoffers en aangeklaagden constructief beïnvloeden.

Twee jaar na het verschijnen van het Deetmanrapport over kindermisbruik in de RKK zien de aanstaande Kerstdagen er hopelijk voor velen minder donker uit.  Geestelijken en ook gewone gelovigen kunnen zich na een periode van zwijgen en wegkijken,  weer verbinden met de noodzaak om een goede oplossing van de misbruikzaken te bespoedigen.

Wie misbruik wil melden kan dit doen in de beschermde omgeving van de digitale biechtstoel van de Stichting KLOKK op de website www.klokk.nl. Dit kan ook via: info@klokk.nl 

Guido Klabbers, Voorzitter/perswoordvoerder van de Stichting KLOKK guido@klokk.nl

(reactie MCU): De oproep van kardinaal Eijk en broeder Cees van Dam is te waarderen maar had natuurlijk veel eerder moeten gebeuren. De zwijgcultuur is een integraal onderdeel van de katholieke kerk, met het celibaat en de zelfverloochening dat zich moest oplossen in de biecht heeft het probleem zich eeuwenlang ontworsteld aan controle en recht. Dat mensen hun verhaal niet konden bewijzen stond van te voren vast, een commissie die dan de taak heeft zaken helder te maken tasten in het duister en bleven vaak steken in eenzijdige kennis over misbruik en geweld. De discrepantie tussen 10.000-20.000 slachtoffers en de transparantie vanuit de RKK ligt een gapend gat en is met een ‘oproep’ nog lang niet voltooid.

In de reeks corruptieaffaires die politiek Zuid-Limburg begin jaren negentig teisterde, zijn tussen de tien en vijftien verdachten de dans ontsprongen doordat het justitieel onderzoek naar hun praktijken plotseling werd stopgezet. Dat stellen twee oud-rechercheurs van de fiscale opsporingsdienst FIOD in het tv-programma ‘Andere Tijden’ dat zondagavond wordt uitgezonden.

Buiten het feit dat Limburgers geleerd wordt om zich snel te onderwerpen, op internaat braaf hun boterhammetje te eten, in de rij hun gebed te doen, gewetenloos in de hiërarchie ondergedompeld te worden, is het typisch dat het landelijke en vooral Limburgse nieuws bol staat van de Hoes kus. Onze burgemeester piekt niet alleen in de gay-scène maar loopt vrolijk mee in de Heiligdomsvaart waar het RKK geloof homoseksuelen verbied te huwen binnen haar oude poorten. Een kus tijdens de Heiligdomsvaart zou pas eerlijk zijn geweest, nu is het een Judas kus en likt Onno alles af wat zijn ego en positie bestendigd. Het is beter om vanavond  naar belangrijke zaken te kijken in -Andere tijden- zondag 15 dec. 21.20 uur, Ned. 2 over Limburgse corruptie affaires. Deze affaires betrof niet alleen de bouw, grind of projectondernemers die met verschillende politici leuke management dingen bedachten maar het strekte zich ook uit naar de media, aldus schreef Joep Dohmen in zijn boek de Vriendenrepubliek:

‘Niet alleen tussen ondernemers en politici was in Zuid-Limburg sprake van een vergaande belangenverstrengeling. Ook de journalistiek heeft zich pas recent ontworsteld aan kerk en gezag. Eind jaren zestig, meldt Dohmen, ondertekenden Limburgse journalisten bij hun aanstelling nog een verklaring dat ze de richtlijnen van de r.k. kerk zouden volgen en politiek in de pas zouden lopen met de hoofdredactie. In de jaren zeventig schreven twee verslaggevers van De Nieuwe Limburger toespraken van Maastrichtse gemeenteraadsleden. Na de raadsvergadering deden ze er in hun krant verslag van. En nog in 1986 werd de verkiezingskrant van het CDA-Limburg in elkaar gestoken door fotografen en journalisten van beide Zuid-Limburgse kranten.
En het ging nog verder. Dohmen verhaalt van een regioverslaggever van De Limburger die in de jaren zeventig met een projectontwikkelaar een bordeel bezocht – op kosten van de ondernemer. Een andere journalist kreeg gratis kozijnen voor zijn woning en schreef een positief verhaal over de kozijnenfabrikant. Weer anderen kregen een gratis schilderbeurt voor hun huis of een goede hypotheek. Het was bekend en er werd wat over gelachen op de redactie. Echt afgekeurd werd het niet.
Geen wonder dat politiek Limburg niet wist wat het overkwam toen in artikelen in De Limburger werd verhaald van frauduleuze praktijken, omkopingen en corruptie en niet geschroomd werd man en paard te noemen. De kritiek richtte zich op de schade die de politiek opliep door de artikelen, niet op degenen die de fraude hadden gepleegd. “Veel van wat journalisten hebben geschreven, had de reuk van Limburgs masochisme en bewuste nestbevuiling,” ventileerde de voorzitter van de Limburgse Werkgeversvereniging in het blad Limburgs Management’. (einde quote Joep Dohmen).

Ik heb met het maken van de LP Pop Against Pope (1985) dezelfde ervaring, de media (behalve de VPRO) wilden er geen aandacht aan besteden, en provinciale politici liepen voorbij aan mijn toko toen ik de LP Pop Against Pope presenteerde tijdens stichting SPL manifestatie. Arrogante bestuurders die geen enkele kritiek konden verdragen, journalisten die braaf aan de gulzige hand liepen van de bestuurders.  Alles wat anders denkt werd en wordt gemarginaliseerd en deze -continuing story- blijf doorgaan tot op de dag van vandaag, je moet wel een vriendje zijn, een Limburgs vriendje…anders…doe je niet mee.

Het wordt nu duidelijk waarom journalisten bewust zwegen. Ik ben daar ruim twee jaar geleden een directe confrontatie over aangegaan op radio L1. Die ontkenden dat er een zwijgcultuur bestond. Na de uitzending zei de interviewer ‘dat hij opdracht had gekregen om mijn documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide‘ uit 2006 dood te zwijgen. Opdracht van de redactie. Onlangs werd ik uitgenodigd voor interview over een andere, wederom spraakmakende documentaire ‘Fishing for Amber‘.

In de ‘Rode Stoelen’ het programma van George Vogelaar die deze regionale talk-show maakt voor TV Maastricht en L1, mocht ik opdraven met nog drie andere gasten. Echter pas de laatste vijf minuten kwam ‘Fishing for Amber‘ aan bod over boycot expositie Rusland, veranderende man / vrouw verhoudingen met als leidmotief de schilderijen van kunstenares Amber de Lange. Ik hoorde buiten de uitzending dat ze slechts marginaal aandacht wilden besteden aan mijn documentaire anders zou ik hun weer betichten van censuur, boycot in het vrije westen. George Vogelaar riep me later nog na, toen ik hem in de stad tegen kwam op de fiets, dat in de NRC een artikel had gestaan over de hegemonie en dominantie van het mannelijke principe in de Russische cultuur (waar we uitgebreid bij stilstaan in de docu ‘Fishing for Amber’), en zo de Nederland-Rusland verhoudingen in een ander perspectief wilden laten zien. In de ‘Rode stoelen’ kwam het allemaal niet aan bod, deze rode stoelen journalistiek zijn grijze aftreksels van angst en onderdanigheid, de vrije Limburgse media met hun eigenbelangen blijven in het kringetje van vriendjespolitiek en achterklap steken, recent ontworsteld???? Doe maar vier vraagtekens!

 

Het moge duidelijk zijn, rond de winterse zonnewende gaan dingen anders gebeuren, althans dat hoop je, stel je jezelf in een ander perspectief of keer je juist terug naar hetgeen je core business is, en dat is in mijn geval liedjes schrijven. Dat ben ik overigens altijd blijven doen dus voor mij verandert er niets tijdens deze winterwende, alleen knuffel ik mijn gitaar / piano als vanouds. Het is als met het passen van nieuwe kleren, je loopt toch even naar de spiegel om te kijken of het staat! Mea culpa-media is er want wij blijven schrijven en strijden voor erkenning misbruik / geweld, de gesel van het internaat laat je nooit los als je niet probeert iets meer afstand te nemen daar niemand kan blijven leven met herinneringen die te lang in de onderwereld zijn blijven hangen. Naar de gruizige oppervlakte, en verder alle dieptes en hoogtes in om te zijn…zijn is waargenomen worden…en dat werden we niet.

Wat gebeurt wereldwijd met vrouwen? Het is schrikbarend.

CHINA

Jaarlijks worden 20.000 meisjes ontvoerd die moeten opgroeien voor de dertig miljoen mannen die geen vrouw kunnen krijgen door de een kind politiek.

CHINA EN INDIA.

In dertig jaar zijn 200 miljoen meisjes vermoord i.v. met de één kind politiek.

160.000 kinderen worden per jaar afgestaan voor adoptie.

INDIA.

In India worden massaal meisjes baby’s vermoord omdat de ouders een bruidschat moeten betalen.

AFGANISTAN.

In Afghanistan worden vrouwen vermoord gestenigd verkracht en weggestopt achter tralies.

Baby meisjes worden vermoord en op de vuilnis belt gegooid.

De Taliban introduceerde een vrouwvriendelijk regime, vrouwen moeten verplicht een burka dragen en kregen een uitgangsverbod opgelegd.

SAOEDI ARABIE

Vrouwen mogen geen auto rijden, doen ze dat wel krijgen ze een hoge boete opgelegd, of gevangenisstraf.

In Badhakhshan, worden vrouwen verhandeld, en is de marktprijs 1000 tot 4000 dollar.

Er is gedwongen prostitutie en gedwongen arbeid.

AFRIKA.

In Afrika worden nog dagelijks meisjes hun geslachtsorganen verminkt, ten dienste van de man.

Vrouwen moeten in Afrika onder hun burka, rode of witte sokken dragen.

De rode zijn voor de oudere vrouwen de witte voor de meisjes,zo kan de man zien of hij een jonge of oude vrouw verkracht.

Er worden wereldwijd ieder dag miljoen vrouwen verkracht, verkracht mishandeld, en vermoord.

Wereldwijd hebben vrouwen nog steeds minste salaris, en in vele landen geen stemrecht, geen vrijheid en geen scholing.

In Japan werden de voeten van de vrouwen gebroken en ingebonden, zodat ze niet weg konden lopen, men vertelde hun dat het om een schoonheids ideaal ging, gelukkig is dit wettelijk verboden in Japan.

Maar nog steeds worden vrouwen de benen gebroken zodat ze niet kunnen weg lopen, zelfs als ze 8 maanden zwanger zijn en verplicht moeten door werken.

Nederland.

In Nederland doen per week 24 vrouwen aangifte van verkrachting, dat is slechts 10 procent.

Het zou  met 8 moeten vermenigvuldigen moeten worden om bij het werkelijke aantal slachtoffers te komen, dat zou betekenen dat er 192 vrouwen slachtoffer zijn van verkrachting.

Afgelopen jaar deden 1297 vrouwen in Nederland aangifte van verkrachting.

Wereldwijd gedwongen prostitutie   

Meisjes en vrouwen van 4 tot 16 jaar.

Midden Amerika.

47% van de prostitutie zijn meisjes, liet een studie uit 1995 zien,

Brazilië 2 miljoen kinderen tussen de 8 en 12 jaar,8 % tussen de 12 en 13 jaar,

Kinderen van 5 en 8 jaar worden er door toeristen opgepikt.

Costa rica, alleen in de hoofdstad 2000 kind prostituees vanaf 8 jaar zijn ze al verkrijgbaar.

Mexico 5.000 straatprostituees

Peru een half miljoen tussen de 13 en 17 jaar.

Venezuela 40.000 meisjes tussen 8 en 17 jaar.

Afrika, Azië, Thailand, Sri Lanka meer dan 10.0000 kindprostituees.

Cambodja 16.000 kindprostituees.

In Thailand worden jaarlijks 10.000 vrouwen en meisjes verhandeld in de leeftijd van 4 tot 14 jaar.

Marie-Thérese Smeets