De commissie-Samson ontvangt veel meldingen van seksueel misbruik of geweld die buiten de onderzoeksopdracht van de commissie vallen.

Het gaat om ongeveer een op de drie meldingen. Dat meldt de commissie in een openbaar bericht. De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson onderzoekt het misbruik van minderjarigen die door de overheid in instellingen of pleeggezinnen zijn geplaatst. Dat doet ze in navolging van de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de katholieke kerk onderzocht.

Misstanden

De commissie-Samson stelt dat er kennelijk ook in andere sectoren misstanden zijn die mensen onder de aandacht willen brengen. Daarom analyseert de commissie ook deze zaken. In het eindrapport, dat in oktober wordt verwacht, geeft de commissie meer gedetailleerde informatie.

REACTIE MCU

Dat de onthullingen seksueel misbruik RKK in 2010 hebben  geleid tot een grotere erkenning van een veel wijder probleem, mag duidelijk zijn. Het is daarom interessant hoe de cie Samson dit vanuit de details weet te herinterpreteren als zijnde ’ter zake doende’.

De Deetmannen onderzochten niet het geweld, noch de ellende in de psychiatrische instellingen gerund door mede-Christenen. Zij vermelden zijdelings de geweldsincidenten, het opsluiten van kinderen maar het werd niet meegenomen, onderzocht. Zij betalen daar ook geen cent voor, de waarheid interesseert dan ook niemand in de RKK. Zij doen zich steeds beter voor als ze zijn…neem nou die afstandsbaby’s dat is toch een voorbeeld van ‘bij ons gebeurt dat niet’, wij kennen geen zwangere tienermeisjes, we nemen ze het ook niet kwalijk maar ze moeten wel hun kop houden’!

Het is of we de maatschappij steeds vanuit een ander minutieus perspectief bezien, vanuit de ooghoeken van 1 discipline en de causale verbanden weglaten, nu is dat doorbroken door mensen zelf, omdat mensen blijkbaar niet met hun klacht ergens terecht kunnen of….zij vinden geen bevrediging in de huidige hulp, in het geïsoleerde getuigen bij de instanties die geen voelarm naar buiten hebben. Onder de aandacht brengen, dat is blijkbaar aan de orde na de RKK onthullingen in die zin hebben we (internationaal) goed werk verricht. Doch de grootste frustratie zal nog tot de laatste laag bewustzijn doordringen, straks wanneer de gordijnen zich sluiten, kijkt men naar een leeg doek…10.000-20.000 slachtoffers en niemand is aangeklaagd. Ra ra hoe kan dat!

AFSTANDSMOEDERS  EN  AFSTANDSBABY’S

In Nederland werd een ongehuwde moeder begin jaren zestig als een ‘gevallen’ meisje beschouwd. Amper vijftien jaar later werd gesproken van ‘bewust ongehuwde moeders’. In die tussentijd stonden vele duizenden vrouwen en meisjes, met de nodige dwang, hun pasgeboren kind af. De jongste meisjes waren dertien en veertien jarigen, waarvan op dat moment de emotionele ontwikkeling nog niet volgroeid was.

In de tien jaar tussen 1960 en 1970 stonden ongeveer 25 duizend vrouwen en meisjes in Nederland hun baby af voor adoptie. De adoptiewet van 1956 schiep de mogelijkheid. Vooruitstrevende psychiaters als Dr. C. Trimbos en H. Heijmans bepleitten het afstand doen als een ‘keuze’ voor de ongehuwd zwangere vrouw, die zij beschreven als ‘gestoord’. De meeste tehuizen werden geleid door religieuzen die een dergelijk duidelijke richtlijn met twee handen aangrepen en met de nodige dwang uitvoerden.

Er viel NIETS te kiezen.

Ø Deze meisjes werden zwanger door onwetendheid over seksualiteit.

Ø Een grote groep is misbruikt en zwanger geworden.

• Ø Een grote groep is in Rooms Katholieke tehuizen terechtgekomen.
• Ø Een grote groep heeft onder dwang van ouders en nonnen hun kind afgestaan.
• Ø De meeste meisjes hebben nooit beseft, dat het papiertje dat getekend moest worden, de band tussen moeder en kind voorgoed verbrak
• Ø Een grote groep heeft na “het afstand doen” de band met hun ouders en andere familieleden niet meer, of niet voldoende, kunnen herstellen.
• Ø Vrijwel allemaal hebben ze levenslang moeten zwijgen over deze schande die ze “ zelf veroorzaakt hebben”.
• Ø Vrijwel allemaal hebben ze een toekomst gekregen waarin het rouwproces, over het verlies van hun kind, continu wordt uitgesteld. Daarvoor in de plaats komen bij een grote groep meisjes depressies, psychische problemen, relatie- en verslavingsproblematiek om de hoek kijken.
• Ø Een grote groep vrouwen is al jarenlang aan het zoeken naar hun dossier en kind!
• Ø Geheimhouding, isolement en stilzwijgen is voorgoed met hun toekomst verweven. Gezinnen worden gesticht op basis van geheimhouding over de geboorte van het oudste kind jaren eerder.
• Ø Enige vorm van nazorg is door de religieuzen in de tehuizen nooit geboden.
• Ø Ondersteuning en nazorg zijn ook door de kinderbescherming in de Rooms Katholieke tehuizen onvoldoende geboden.

MEA CULPA UNITED wil voor al deze vrouwen een podium bieden om alsnog met hun verhaal naar voren te komen. Dat mag anoniem,  via e- mail, info@bertsmeets.nl

Er hebben zich binnen  MEA CULPA UNITED vrouwen gemeld die vertellen over misbruik door de Rooms Katholieke Kerk, dwang en wreedheid door priesters, paters en nonnen. Het lijkt wel of elke familie wel een dergelijk geheim heeft. Gelukkig leven wij nu in een ander tijdperk, waar plaats is voor waarheidsvinding, erkenning en genoegdoening voor de survivors.

WIJ ALLEN KUNNEN HET STILZWIJGEN DOORBREKEN MET HET VERTELLEN VAN ONS  VERHAAL!

L’Osservatore Romano, de officiële krant van het Vaticaan, komt eens per maand met een bijlage speciaal voor vrouwen.

Elke laatste donderdag van de maand zit een vier pagina’s tellende kleurenbijlage bij de krant. Die wil daarmee meer begrip kweken voor de ”ondergewaardeerde schat” van vrouwen binnen de kerk.

Mea Culpa

Graag je aandacht voor een artikel in De Morgen van 30/05/2012: ‘Ik ben schuldig, die woorden wil ik horen’ met getuigenissen van 4 slachtoffers over de keuze die zij gemaakt hebben in de opvolging van hun wedervaren.

Vandaar onze naam…Mea Culpa voor diegene die het nog niet door hadden.

Ondergetekende wordt genoemd in het verweerschrift van pastoor Schafraad en wordt zodoende partij in een zaak waar hij formeel geen aanklacht heeft ingediend. Nu kan ik mij slechts op dit blog verdedigen of beter mijn menig geven daar de klagers een andere manier hebben gekozen om hun verhaal te doen. Zij zijn daar vrij in, zoals vrijheid een groot goed is in een mensenleven, en ik kies voor mijn vrijheid.

In het LD interview 10 -04 2012 LD1943102516 interview Jan S.met Jan Schafraad en dhr van Oosten rept pastoor Jan Schafraad voor het eerst over ‘seksepietje’. Dit blijkt pater Landric te zijn, in het Deetman rapport bekend als minderbroeder-franciscaan ofm2. Van deze Landric ofm, seksepietje (E.Mains), die in het Deetman rapport genoemd wordt (blz 778 pater ofm2) schrijft Deetman: ‘hij was opvallend aanwezig in Bleijerheide‘. Wij weten van de feestjes, knusse avonden met een goed glas, muziek, gitaar bij de hand en het nodige fysieke contact. Dan wordt door Deetman deze seksepietje ofm2 verwezen naar een ander hoofdstuk blz 690 dat over de minder-broeders Utrecht gaat en daar is ie opeens verdwenen, geen ofm2 te bekennen, pater Landric is ten hemel opgestegen vandaar dat wij hem vandaag nog eens herdenken.

Op blz 698 zet Deetman alle ofm daders nog eens op rijtje. Je gaat vervolgens kijken naar plaats van delict, waar het aantal daders bij staan, lezen we Brummen, Delft, Drachten, Gorinchem, Haarlem!! Heerlen en zo gaat het nog even door met onderaan onbekend / elders 4 maar geen Bleijerheide. Een Deetman raadsel dat de commissie die straks moet oordelen over Landric seksepietje, dat alleen door Deetman zelf kan worden uitgelegd: ‘hoe zit dat nou met die plaatsen van delict’? Wij zullen voor de nodige steun zorgen.

Interessant is wederom de manier waarop met Bleijerheide, jongenspensionaat Maria ter Engelen, wordt omgesprongen, informatie komt mondjesmaat, versnipperd binnen, zowel bij Deetman als bij ons. Nu is duidelijk dat een broer van Seksepietje (pastoor Mains) pastoor was in Kerkrade, hoe de hele club met elkaar is verweven, de mijnen, de parochies, Rolduc, Bleijerheide. Van alle kanten wordt informatie onthouden tot de melding bij politie over vernietigen archieven aan het adres van stichting nalatenschap Bleijerheide, niemand werkt mee, niemand die weet waar de verantwoordelijkheid ligt. Een congregatie die zowel in Brazilië, Noord-Amerika, Duitsland en Nederland opereert, waar de contactgroep olv dhr Bakker onlangs nog zegt mogelijk archieven te hebben gevonden?? Mooi, laat maar zien dan, we zijn genoeg belazerd.

Dan wordt in het Deetman rapport vagelijk verwezen naar de periode dat Seksepietje aalmoezenier was bij de mijnen en ‘wat aanhalig tegen jongens’, maar daar moest niets seksueels achter worden gezocht. Zeker Seksepietje wordt regelmatig genoemd in het ‘Engelen dossier’, naakt uitkleden in de sacristie, en dan de gemoedelijke sfeer op zijn kamer, of daar door de ramen open en zichtbaar naar binnen gekeken kon worden is onduidelijk wel duidelijk is dat Schafraad op 1 april 2009 in een mail aan mij schrijft:

‘Misschien wel aardig te vertellen dat in Bleyerheide in ieder vertrek waar een Broeder met iemand van buiten was een deur moest zitten met een raampje. Dit voorkomt natuurlijk niet alles maar geeft wel aan dat men oog had voor bepaalde zaken’.

‘Voorkomt niet, bepaalde zaken, men had oog’…heel onschuldig geformuleerd maar hier geeft Schafraad toe dat hij, de Broeders wel degelijk op de hoogte waren van misbruik. Ook verwijs ik nogmaals naar mijn documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide’ waar Schafraad verklaart ‘niets te weten, en de paus naspreekt met afstandelijke excuses.

In het Deetman rapport staat op pagina 777 te lezen: De spreekkamers, de klassen, werkplaatsen en alle vertrekken die toegankelijk zijn voor leerlingen moeten voorzien zijn van deuren met doorzichtige ruiten, zodat buiten te zien is wat binnen gebeurt.

Niet voor niets een opmerkelijke controle, de angst, de aanwezigheid van misbruik spettert ervan af, en dan is er nog het masturbatie gedrag van de jongens. Ook dat wisten de broeders, met name Eymard (Schafraad) die sommige jongens in bescherming nam daar ze straf kregen daar in Onania waar broeder L zichzelf dwangmatig aftrok, 3 x daags. De seksepietjes waren ‘all around’ op Bleijerheide voor en achter de ramen, of zelfs aan je bed. Dat wisten de broeders, allen hadden zij daar weet en kennis van. Er ontstonden allianties, lievelingetjes, er bestond jaloezie onder de broeders en conflicten liepen hoog op zoals bij Eymard die het veld moest ruimen nadat jongens bestraft werden voor het masturberen, en hij het daar niet mee eens was.

Tot slot: ik nodig pastoor Schafraad uit met mij in een openbaar debat te treden. Hij wil zo graag met ons praten, zij de klagers kiezen om moverende reden een andere route, ik ben altijd naar Schafraads pastorie getogen, hij is niet een keer bij mij thuis geweest. Bij deze…u bent van harte uitgenodigd!

http://www.youtube.com/watch?v=UCSwHYL4rVI