Wij hebben genoeg halve, dan wel onvolledig misbruik / geweld onderzoeken van dichtbij mogen meemaken die desalniettemin het een en ander hebben aangetoond, zoals de 10.000 tot 20.000 slachtoffers.
De term klassenjustitie is erkend en gebezigd door dhr. van Boven en dhr. Koster in de Cie. Archiefonderzoek OM. Door deze ongelijke behandeling in het verleden vragen wij het volgende: geen verdere hardheidsclausules / eisen zoals in de compensatie regeling en ‘de geweldschade’ worden voorgesteld wanneer men boven, een door de kerk bepaald bedrag, wordt aangeboden. Wij vragen dan ook een strikte beperking van de compensatie commissie omdat zij juist teruggrijpen op die periode waar geweld en misbruik, nogmaals zoals nu blijkt, het ondergeschoven kindje te zijn geweest.
.
Hiermee worden wij twee keer gemangeld, de ladder opklimmen zit er voor ons niet in, althans wordt tegengehouden dan wel teruggeworpen door deze standenmaatschappij procedures.
Daarmee zijn de ‘bewijzen’ bij de Compensatie commissie en is de hardheidsclausule in de niet aantoonbare ‘geweldschade’ een oneigenlijke juridisering en een pijnlijke voortzetting hoe mensen onrechtmatig, in klassen-justitiële zin zijn behandeld.
.
Men kan niet tweemaal ver(be)oordeeld worden op basis van deze ongelijkheid in en rond de doofpot cultuur.
Men kan niet van ons eenzijdig blijven vragen ons binnenste buiten te keren, het drukt op vele gezinnen, mensen die aan de farmacotherapie zijn geraakt, psychologisch alles moeten oprakelen, herbeleven wat de compensatie Cie. ons andermaal voor de voeten werpt. De gezondheidsklachten worden hiermee onverantwoord versterkt en gecontinueerd.
Het is niet zo dat wij daarmee geen voorstander zouden zijn van oral history zoals de VPKK voorstelt, echter die valt geheel toe aan de individuele vrijheid van mensen.
.

Ook de contactgroep mag van ons weg. Op tal van vragen krijgen wij geen antwoord.