Ik ben, samen met mijn broer in 1962 terecht gekomen in Huize St Josep in Heel. Hier zaten de broeders van de heilige St Joseph. De eerste jaren is hier niets voorgevallen, maar toen we er zo ongeveer 3 jaar zaten begon het misbruik. Waarom toen pas is me nog steeds niet duidelijk.
De nachtbroeder had een aparte kamer waar hij moest slapen, en de pupillen lagen in een grote zaal samen. Mijn broer en ik hadden bedden naast elkaar.
We werden wakker gemaakt, en moesten mee naar de kamer van de broeder. Mijn broer of ik moest zich uitkleden en werd anaal verkracht. Vaak moesten we hem ook oraal bevreden en werden gedwongen het sperma door te slikken. De ander moest toekijken.
Dus kort samengevat was de ene keer mijn broer, en de andere keer ik de pineut.
Dit gebeurde zo ongeveer 2 keer in de maand. Er kwam pas een einde aan toen wij Huize St Joseph konden verlaten. Dit was in 1969, tijdens en later na de veroordeling wegens ontucht van voormalig rector Victor Tillemans in 1967.
Broeder Paschalis, die bij de congregatie van pastoor Konings hoorde, voegde zich begin zestiger jaren bij de broeders van St Joseph. Ook hij wordt genoemd als dader in de congregatie waar niemand elkaar goed of zijdelings kende, en er weinig contacten bestonden tussen de broeders onderling. Althans zo beweren tongen die het St Joep Heel-syndroom van zich af willen schuiven. Alleen als je vraagt naar de katholieke feestdagen, de verering van hun voorbeeldige stichters, dan blijken de schuilnamen die broeders aannamen om hun leven meer religieuze betekenis te geven, tot leven te komen. Het is echter stil in Heel, herfststormen liggen te trillen, te wachten, te schuiven voor de ijzige poort van St Joep.