Het geweld, de psychische kant van de jaren op internaat werd aanvankelijk niet meegenomen bij de klacht meldpunt terwijl je geïsoleerd / opgesloten zat in een klaslokaal, straf moest pennen tot je blauw zag, en dan niet te vergeten de klassikale straffen die collectief gebeurden omdat iemand iets uitgevreten had en via dit dwangmiddel de jongens gingen praten, terwijl je tijdens de warmste zomerdagen zonder water, puffend en zwetend uitdroogde. Het kon de broeders niets schelen. Deze opsluitingen waren een hel en duurden altijd twee weken in mijn individuele geval. Van anderen heb ik gehoord dat het wel vier weken kon duren, buiten het feit dat je uit je vertrouwde omgeving werd verbannen naar internaat, voelde het aan als een dubbele verwijdering…jij doet niet mee…nr 33 werd ik op internaat. Menigmaal mocht ik in die drie jaren deze straf ondergaan. Ik werd bestraft met isolatie nadat ik tegen broeder Servatius vertelde dat een pater mij betaste (hierover later meer).
Ik had na internaat ( ik was 13 jaar) een paar jaar van puberale oprispingen een min of meer zorgeloos bestaan voor ogen, eindelijk weg van internaat. Ik sla even een paar stappen over want al snel, een paar jaar later, kwamen de herinneringen over internaat in andere gedaantes terug. De causale verbanden met het isoleren op internaat speelden een grote rol in het aangaan van relaties (ook normale relaties). Ik zakte door het ijs toen bleek dat ik niet kon omgaan met mijn gevoelens van hartstocht, liefde en binding. Ik maakte het op de meeste rare tijden / manieren uit. Opeens midden op de dansvloer of ergens in een donker hoekje van een kroeg. Ik rende weg, durfde geen relaties aan (nog steeds last van) omdat het iets wil waar ik zeer wantrouwend over ben…..liefde, ik zorg
wel voor je! Het wil me opsluiten, dit idee fix jaag ik overigens zelf na! ‘Het klopte niet’, bonkte in mijn achterhoofd (een geplogenheid bij menige relatie). Een zogenaamde liefde wilt me controleren, bezitten en kort houden, dit alles opgestoken in die blije jaren bij de arme broeders Franciscus, Bleijerheide en Bunde strenge Franciscanessen kappen, gestaalde types achter vier muren.
Voortdurend op je hoede zijn, iedere avond op een achterbakse manier te worden betast, bij het douchen, bij de ziekenbroeder, bij Servatius met een dun stokje 10 x op je blote billen te worden geslagen. Dan stond de idioot achter het raam kinderen te bespieden, en vloog het raam open als je iets uitgevreten had, riep Servatius: ‘vanavond tien stokslagen’. Had je tenminste nog iets om naar vooruit te kijken. Dan de aandacht en kus van Lebuinus die ik intuïtief begreep en me versteende. Bulletje die brutaal met zijn vinger in je anus ging om ‘er beter bij te kunnen‘. Bij broeder Jacobus die de eerste maanden van mijn verblijf op internaat iedere avond aan je friemelde om te checken of je je goed gewassen had, tandjes gepoets, nekje links, hoofdje naar rechts, ’tandjes, tandjes’ riep Jacobus dan en om het vrolijk te maken: ‘lachen, mond open’, gebood Jacobus de friemel leraar. Je oren werden hijgend uitgelijnd door deze kreunende pedo die je iedere avond uittestte. Allemaal geen seksueel misbruik, volgens sommige deskundigen maar die deskundigen weten niet wat het is om maanden / jaren te worden blootgesteld aan deze types, dag in dag uit. Wat er gebeurt in die kinder hersentjes kunnen ze en willen ze niet meten (weten). Het gebeurde met de intentie om het om te buigen tot seksuele handelingen. Ik voelde me angstig en ellendig, wist dat er iets niet klopte maar was als tienjarig jongetje groen achter mijn oren, die zou Jacobus wel eens goed wit willen maken. Vanaf de geboorte geconditioneerd dat geestelijken geen seksuele gevoelens konden hebben, nota bene voor kinderen. Het probleem (seksuele onthouding) bij de broeders bestond niet volgens moeder, tantes, familie, de omgeving. Het waren immers heiligen in opleiding, allen voorbestemd om in de hemel te belanden. Broeder Jacobus is wegens seksueel misbruik overgeplaatst naar Meerssenhoven in 1962 ten tijde dat ik op zijn slaapzaal verbleef, een veilige haven voor ieder kind dat door zijn ouders in de sacrale handen van broederlijke bescherming werd opgenomen. Jacobus heeft nu verschillende steunbewijzen aan zijn bruine pij hangen. Teveel broeders op één plek die allen pedofiele neigingen vertoonden. Ook hier het ‘onbewust, beïnvloeden, verdoven, misleiden’, dat ik als kind intuïtief begreep ‘dat het niet klopte’.