Het totale aantal van misbruik slachtoffers, alleen in ons kleine landje, staat nu, met de Deetman getallen, op 30.000. Dit alles heeft kunnen plaatsvinden zonder een politie ambtenaar of OvJ, OM strafzaak, die dit hadden kunnen constateren, noteren aan kunnen vechten cq. kunnen voorkomen. Bewijs het maar is de houding van vele instanties omdat ze weten dat ze natuurlijk moeten opdraaien voor dit geweld. Want seksueel misbruik valt volgens de Verenigde Naties onder geweld, vandaar dat wij de term seksueel geweld gebruiken. Een kleine 900 mensen hebben zich gemeld voor een schadevergoeding vanwege seksueel geweld in de jeugdzorg. Tot nu toe is ongeveer 4,8 miljoen uitgekeerd aan 537 mensen die recht hadden op een schadeclaim. De inschrijving voor een vergoeding is gesloten.
Die mogelijkheid kwam er na het onderzoek van de commissie-Samson. Die stelde vast dat de overheid vanaf 1945 wist dat er seksueel geweld was in pleeggezinnen en instellingen, maar dat er niets mee werd gedaan.
De commissie heeft de afgelopen tijd geluisterd naar de verhalen van honderden slachtoffers. Jan van Dijk, voorzitter van de commissie: “Je kunt je er bijna geen voorstelling van maken hoe langdurig en ernstig dat seksueel geweld in de meeste gevallen was. Maandenlange, bijna dagelijkse verkrachtingen. Het zijn geen incidenten.” Dit vertelde ik dhr Deetman ook al bij zijn presentatie onderzoek naar seksueel misbruik in de RKK. ‘Het zijn incidenten’. Deetman kreeg steun van een ander slachtoffers, we zaten er met slechts twee mensen daar in Nieuwspoort, die vond ook dat het ‘gelukkig maar incidenten’ betrof. Mooi niet dus blijkt nu. Meneer Deetman ik heb gelijk gekregen. Het waren geen incidenten en structureel is dit pedofiele probleem, dit mensenrechten issue een doelbewuste dehumanisering van een te identificeerbare groep namelijk: kinderen. Hiermee is de Nederlandse staat en al haar trawanten / meelopers schuldig aan deze immense doofpot ….de teller staat op inmiddels op 30.000 kinderen!
Onvoldoende bewijs
In 183 zaken was er onvoldoende bewijs en kwam er geen vergoeding. Volgens Van Dijk had dat vooral te maken met de voorwaarden waaraan de aanvragen moesten voldoen. “De meest strenge en oneerlijke voorwaarde was dat wanneer je misbruikt bent door je pleegvader, je dat als kind moet hebben verteld aan je voogd.”
We hebben afgelopen week een artikel gewijd aan Do (Dominique; het Dossier Do) en bij haar zijn wel degelijk archieven en aantekeningen gemaakt door Jeugdzorg maar men traineert haar zaak dermate dat zij nog geen enkele erkenning heeft mogen ervaren.
Ik heb er buikpijn van. Het moet in de toekomst anders
Jan van Dijk, voorzitter van de commissie-Samson
Van Dijk erkent dat de voorwaarden hebben geleid tot pijnlijke beslissingen. “Daar heb ik ook buikpijn van, dat moet in de toekomst anders.” Buikpijn is dat het enige, meneer van Dijk?
Barth van Eeten, voorzitter van slachtofferorganisatie Seksueel Kindermisbruik Instellingen Pleeggezinnen (SKIP), noemt nog een belangrijke voorwaarde waaraan veel slachtoffers niet kunnen voldoen. “Je moet het misbruik ook kunnen bewijzen.” Maar dat is ongelooflijk lastig, zegt hij. “Heel veel archieven zijn weg (en wie heeft die vernietigd?).