Hallo…misbruik…geweld

Dank aan omroep Gelderland….hier ‘een op een’ vergelijking tussen het Deetman onderzoek en onderstaand, recent artikel.

‘Tientallen klachten van misbruik en mishandeling in Gelders jeugddorp’, en het verschil met ‘innocente, onschuldige geestelijken’.

Meerdere oud-pleegkinderen die in Jeugddorp De Glind woonden, zeggen lichamelijk of geestelijk te zijn mishandeld. Dat blijkt uit onderzoek van Omroep Gelderland. Ook zeggen enkelen dat ze seksueel zijn misbruikt. Volgens de regionale omroep waren sommige verhalen bekend bij de directie van De Glind, maar werd er zelden aangifte gedaan. Het gaat om de periode 1980-2000.

In De Glind, een dorp vlak bij Barneveld, is plek voor 120 uithuisgeplaatste kinderen die worden opgevangen in onder meer gezinshuizen. Het dorp bestaat ruim honderd jaar en heeft de intentie om pleegkinderen een normale jeugd te geven binnen een grotendeels gereformeerde dorpsgemeenschap. Wow!

Frappant

Als je de opzet bekijkt van het`Deetman onderzoek’, namelijk geen onderzoek naar geweld (wel seksueel misbruik) waar ik persoonlijk aanwezig was bij Deetmans eerste persconferentie, gelijk verteld dat je geweld en seksueel misbruik niet zomaar kan loskoppen, gezien de aard van de samenstelling van ‘geestelijken’, broeders en zuster / paters in internaten. Dat dit nu naar buiten komt is een gotspe zeker na de grote onthullingen waar ze in Nederland steeds maar weer van opschrikken. Ja, het komt overal voor bij de Jehova’s (waar zijn ze?) bij de sport, the Voice / vrouwenvoetbal recent en het niet te versmaden geweld ten opzichte van kinderen in het algemeen. Ook de media waren dol op seksueel misbruik verhalen én publiceerden nauwelijks over het geweld!!??

‘Te hardhandig’

Zo vertellen drie pleegkinderen onafhankelijk van elkaar over fysieke mishandeling. Eén vertelt: “Mijn pleegzusje kwam te laat thuis. De pleegvader sloeg haar zo hard dat ze over de bank met haar hoofd tegen de tafel viel. Jongens trapte hij letterlijk naar boven.”

Volgens de pleegkinderen is dit gemeld bij het hoofdkantoor. Het pleeggezin is vertrokken, maar de pleegvader werkt volgens Omroep Gelderland nog altijd als jeugdbeschermer.

In een ander pleeggezin waren eind jaren 90 vier meldingen van seksueel misbruik bekend, waarna De Glind het gezin op non-actief zette. Ook waren er signalen van fysiek geweld bekend bij de directie. Volgens Omroep Gelderland werd er geen aangifte gedaan en werd de pleegvader later docent en vertrouwenspersoon op een scholengemeenschap.

Als je op je tenen liep, liep je nog te hard. De kleintjes moesten soms uren aan tafel zitten met hun armen over elkaar tot ze naar bed gingen. Dan hadden ze blijkbaar iets verkeerd gedaan.

Een van de oud-pleegkinderen
___________________________________
BLEIJERHEIDE VERHALEN, ARME BROEDERS FRANCISCUS (verhaal van Bert Smeets, wees).
.
Als je in de refter niet gelijk stil was voor we aan tafel gingen gooide broeder Servatius een porseleinen  mok door de refter en kwam ooit terecht op iemands hoofd (totaal onbeheerst) jongetje moest bloedend afgevoerd worden naar dr. Bulletje, en dan wist je hoe laat het was.
Als iemand iets uitgevreten had, en wederom Servatius niet gelijk de dader te pakken kon krijgen, sloot hij de hele klas op, klassikaal straffen heette het, sloot alle ramen (ook menigmaal in de zomer), en wachtte tot iemand door de knieën ging. Vaak duurden deze pesterijen uren, en konden wij, de klassikaal gestraften, geen kant uit want vergeet niet beste luistervrienden…wij hadden overal dikke muren om ons heen, en konden geen kant uit. 

Anonieme dolkstoten en vlaaimisbruik

Als machtsmisbruik aan de orde is dan kijk eerst naar het minderwaardigheidscomplex bij ambtenaren, die Aribs directheid niet konden waarderen. Ik heb als voorzitter / woordvoerder stichting Mea Culpa United (MCU) vaak gesprekken gevoerd met mevr. Arib, haar bezocht in de Tweede kamer toen nog gewoon kamerlid.

Zij was immers de enige die vragen had gesteld voor de ‘grote onthullingen seksueel misbruik in de RKK; al in 2009 toen nog niemand kraaide over machtsmisbruik of seksueel misbruik, noch in de RKK, noch in de sport of #waar dan ook.

De eerste keer hadden we een typisch Limburgse ‘relikwie’ meegenomen, meer als grap en ‘dan onthouden ze je iets beter’, dachten wij. Wat hadden we meegenomen???

Juist, een vlaai maar mevr. Arib riep direct: ‘wilt u ons omkopen’, waarna ik zei, de vlaai en koffie, die inmiddels op tafel stond, ‘onmiddellijk terug die vlaai. In de doos, inpakken, gaat mooi niet door’. Mevr. Arib lachte en gaf hiermee aan dat een vlaai  en wij zeker niet, niemand wilden omkopen.

Volgens Bergkamp is het onderzoek tegen Arib niet zomaar aangevraagd. Er zijn in juli twee anonieme brieven binnengekomen waarin het PvdA-Kamerlid beschuldigd wordt van “machtsmisbruik” en een “schrikbewind”. De meldingen hebben betrekking op de tijd dat Arib nog Kamervoorzitter was (2016-2021). Bovendien wordt de suggestie gewekt van ‘grensoverschrijdend’ gedrag? Een heuse dolkstoot en bovendien….in de rug.

Bergkamp mag de anonieme honneurs waarnemen in dit slangen presidium, die via deze coupe Arib inderdaad een dolkstoot gaf waar een aantal politici plus ambtenaren bang voor zijn. De waarheid is een bepoederde vlaai die in stukken op tafel komt, ieder onderzoek kost geld, bakken met geld in een politieke cultuur van leugens (het draaien aan de waarheid’) en bevriende ambtenaren.

WIE wil er nog een smerig stukje vlaai, we hebben nog een stukje over met heel veel suiker…. voor alle anonieme ambtenaren!!! Vergeten doen wij overigens niet dat mevr. Arib als kamerlid een motie heeft ingediend over de Sheherazade rond het seksueel-geweld in de RKK in 2009. Ruim een jaar voor de hele media wakker werd incluis de kamer, die holde er pas achteraan toen de schaamte niet meer weg te drukken viel. En dat is geen anonieme beschuldiging.

 

Zoek jezelf bij de broeders

arme broeders franciscanen

‘Zoek jezelf bij de broeders’, dat is nu een leuke titel voor boven een artikel zoals weergegeven in de VPRO gids waar vol lof en hip medeleven met de broeders Norbertijnen, het kloosterleven bewierookt wordt.

Schrijfster van artikel Merel van Ommen heeft zeker nooit gehoord van het echte leven ‘bij de broeders’ zoals wij ‘mea culpianen’ ons verhaal deden bij de commissie Deetman, als klokkenluiders de ware aard van het ‘kloosterleven’, mochten genieten en pas konden openbaren in 2010 onder strakke regie van de kerk.

Ook onze commissaris van de Koning Emile Roemer, die ik nog ken van de Tweede kamer en mij vriendelijk groette gaat in de Brabantse kloosterorde op retraite (reflectie heet het nu) een vrouwelijk begrip.

‘Lekker nergens aan hoeven te denken’, schrijft Merel geeft zij geheel gratis aanbevelingen van hoe deze zoektocht naar jezelf te beginnen. Dat honderden, zo niet duizenden kinderen in kloosters zichzelf hebben verloren of misbruikt dan wel gestraft zijn omdat zij zich niet snel genoeg onderwiepen, doet al niet meer ter zake want we zijn snel in het vergeten van onprettige beelden. Snel een ander beeld terughalen van celibataire oude broeders in sobere kloostergangen hun gebeden doen, ja hoor en dat wordt door Merel vol lof aan geprijsd, de katholieke kerk kruipt door dezelfde gaten terug in anonimiteit en onderdanige zelf-verloochening zoals dat ooit moest bij de broeders…jezelf verliezen.

Ach, zoek jezelf en betaal er een prijs voor wie het zich kan veroorloven want alle hectiek keert daarna ook weer terug…bij de broeders. Wij weten er alles van.

‘Ontmoeten we je snel in Brabant’, vraagt Merel nog gezellig…hoe onafhankelijke journalistiek een bijdrage levert aan onze vergetelheid.

Bij de broeders

Jean-Luc Godard

Toen ik door Parijs flaneerde eind zeventiger jaren probeerde ik de novelle vague te ontdekken, het existentialisme van Sartre, À bout de souffle van de gisteren overleden filmmaker Jean-Luc Godard. Ik wilde het zelf ervaren met mijn vriendinnetje in de straten van Parijs om me heen kijkend naar de Seine, waar verliefde stelletjes zonder na te denken beloftes doen…

Als je in die jaren in Parijs vertoefde hoopte je Jean-Luc of Jean-Paul tegen te komen; om toevallig in zijn grote bolle ogen te kijken….’hier ben ik’, schreeuwde het van binnen…een existentieel mens volop aanwezig maar wie ziet je in de grote stad? Parijs verandert niet door het existentialisme maar het verandert liefdes paartjes dansend op gouden klompen.

Het was de eerste keer dat ik pizza at; de advertenties sloegen je om de oren op de Place de la Concorde en bestelde ik een pizza. Zo’n grote hete vlaai met smeltende rode, tomaten saus dat in je schoenen droop. De eerste beginselen van het existentialisme zakte al snel weg in mijn schoenen maar ik was verheugd over een levensrichting waar ik misschien mee verder kon. Filosofie is inmiddels op een hobbelige zijweg beland je ouwehoert uren en ziet uiteindelijk geen perspectief meer want de wereld, het leven heeft….zijn eigen wetmatigheden.

Het laatste perspectief!

NO BECAUSE

No because no because

life plays it’s own act

no because no because

Heaven burns up Hell

And the 1ooo times that I let you down

I have paying my price, did you ever payed yours

no money, no deal, no use to hang around

no love, you fool you’ll never complete alone 

no because no because

life plays it’s own act

no because no because

Heaven burns up Hell

Don’t forget the way to your heart is a struggle too

and sometimes the best part is about to loose

now you have to deal with all your friends 

but no one deals with you

when you go down and watch the circles round the moon

ai ai ai ai

no because no because

life plays it’s own act

no because no because

Heaven burns up Hell