Jonge Bomen, docu

https://youtu.be/1zOxjr4pozc

In 2006 (ver voor Corona) maakte ik deze 23 minuten durende documentaire: ‘Jonge Bomen’. Het is gesitueerd rond ‘de Cera kids’ hanglek in een park te Maastricht, (het Charles v Eijck park). De docu ontstond toen ik mijn hond Johny (be good) vaker uitliet en in contact kwam met deze groep Cera Kids, en al nadenkend steeds meer overkomsten zag met mijn jeugd….maar was dat ook wel zo? Ik zag een link met de zeventiger jaren: free hippie revolte, vrouwen emancipatie en seksuele revolutie. De vorige editie / edits was met voice-over maar inmiddels verwijdert ook ‘Big tech’ inhoud-gevoelige interpretaties. Deze keer heb ik gekozen voor een ‘love and peace’ aanpak om het non-verbale gedrag te benadrukken om zo meer de lichaamstaal van de Cera Kids (Ceramique terrein) te begrijpen. U krijgt zo een open inkijk hoe de sfeer en onderlingen verhoudingen groeiden naarmate ik vertrouwen won van deze humorvolle en eerlijke groep.

Inmiddels zijn deze jongeren allemaal ruim 15 jaar ouder en vroegen steeds naar de ‘Jonge Bomen’ docu online, die geboycot werd maar wel op scholen vertoond is dus zonder support van media, ofwel het dove, boycot zieke katholieke zuiden (je wordt niet zomaar geaccepteerd) wanneer je niet in een groepje past. Moest aanvankelijk de docu schrappen vanwege copyrights claims maar dat stimuleert de eigen creatieve tijd weer en dus het eerste lied is: ‘Making Love Again’, (‘peace and love’); daarna ‘You Can Fly’ (mix Don Willard producer met pianist JdH); Painting the Sun Black (rec. Underground Studio A-B laan); ‘All Over Paradise’ via Spotify te beluisteren en te bestellen and ‘Love Ain’t Ruling the Law (all songs words / music Bert Smeets) dank aan alle Cera kids.

Peace

Laat de katholieke kerk met rust

Dit is geen 1 april grap

.

Rubin L. Oppenheimer was onlangs te gast in de Vooravond, in de uitzending ging het over hoe onheus de pers bejegend wordt en zien een toenemende agressie tegen de media. Het is zeer verontrustend en verwerpelijk hoe de pers geschopt, bedreigd wordt. Je houdt het niet voor mogelijk in ons vrije landje maar Rubin L. vertelt tussen neus en lippen hoe de Limburger (hoofdredactie) Rubin L. vroeg om de katholieke kerk met rust te laten…geen spotprent over priesters, het bisdom of andere ongemakkelijke beelden met kinderen. Vriendjes of anders….we kicken je eruit zoals Pieter Omtzigt te wachten stond (mits de camera geen notitie had vastgelegd). Staan hier niet zaken op zijn kop…de pers die zelf censureert.

Sinds Pop against Pope…geboycot

Sinds internaten ken ik dit gesloten verraders systeem, een beetje afwijken, anders zijn, en je wordt geëxcommuniceerd, buiten gesloten, opgesloten en / of je krijgt geen opdrachten, je wordt niet meer gedraaid op de radio, ‘and a banned stamp’ op je voorhoofd geplakt en nergens, geen solidariteit.

Hoe de pers zelf censureert bij het zoeken en vinden van de waarheid. Als de hoofdredacteur van de Limburger een cartoonist vraag ‘de katholiek kerk met rust te laten’ dan wordt het tijd dat de bezem door deze mentaliteit gaat. Nu met de recentelijke onthullingen door Joep Domen in de NRC over de subsidie roof (gaat om miljoenen) en vriendjes politiek van CDA prominenten blijft Limburg nummer 1. in Casa Nostra.

Buiten het feit dat ze kamerlid Omtzigt elders werk zou vinden gaat dit schofferen gewoon door maar de premier waarschuwt voor teveel emoties!!??  Nou, de premier kan van alles willen, managen maar van emoties blijft die af, die zijn van mensen, van echte mensen (dat zijn mensen die niet de hele tijd lachen).

De Tweede kamer is geen kleuterschool.

Hier, in het zuiden moesten ‘de vriendjes’ in het verleden en indien mogelijk in de toekomst, alles in de doofpot proppen, the good old boys network, gesloten als een oester, een oester met kleine bijvangst tegenwoordig, en als je hoopt heb dat er nog wat eetbaars tussen zit, geen afrodisiacum want CDA’ers zijn erg gevoelig voor lustopwekkende middelen (geld-subsidie).

En voor de brave katholieken is lust geen goede zaak zo is gebleken, daar ze nogal wat misdaden op hun kerfstok hebben, gaan ze gewoon door met het sluizen van subsidie geld in eigen beurs…diefstal? In Limburg heet dat een vriendendienst. Het mag duidelijk zijn oude patronen verdwijnen niet zomaar, doch hier is het heel hardnekkig. Heel wat misdaden worden verzwegen zoals de RKK misbruik affaires, voor mij (nog persoonlijker) de dood van mijn vader, alsmede de artikel 12 procedure MCU op verzoek van de Tweede kamer.

Mevr. Toorenburg, ik hoor haar nog roepen tijdens de hoorzitting seksueel geweld ‘de onderste steen moet boven (het ging over de afstandsbaby’s) maar daarna gebeurde niks’ geen enkele steen kwam boven; Toorenburg is eindelijk met haar stenen op weg naar een nieuwe baan. Met het CDA verandert er niks, nu niet, morgen niet alleen als Pieter Omtzigt blijft. Ik heb met hem in de Tweede kamer gesproken en hij kan ook liegen maar is 1000 x meer integer dan alle christelijk gesubsidieerde bestuurders. Het gaat maar door met ontkennen, isoleren, steekpenningen, subsidies in de eigen zak steken, vriendjes voortrekken. De vrienden republiek leeft nog steeds.

Het is hypocriet als je persvrijheid ter sprake wilt brengen (terecht) maar zelf aan censuur doet zoals wij, mea culpa klokkenluiders, mochten ervaren. Muziek wordt als het niet ‘Limburgs’ of plat is, wordt aan de kant geschoven want de eigen identiteit moet prevaleren. De old boys network mentaliteit blijft in eigen kring. Ze gaan gewoon door met hun creatieve bekrompenheid, het sluizen van subsidie geld in eigen beurs…diefstal? Ja, zeker maar niemand durft er wat van te zeggen en is er één priester veroordeelt en in de gevangenis na alle onthullingen? Niet één, nul komt nul? Gelukkig dat de internaten gesloten zijn want zouden ze iets geleerd  hebben?

Joep Dohmen heeft opnieuw de rotte wortel blootgelegd en hij, de wortel, kronkelt nog steeds door ons prachtige landschap, deze Camorra wortel zit in ons, zit in onze bodem…in ons DNA. Het isoleren van klokkenluiders gaat door, de censuur idem. Laat alleen katholieke Limburgers stemmen dan komt alles goed na het concilie.

Victor

Victor, met contra-bas balalaika

Victor

Gisteren kreeg ik telefoontje van mijn zoon Ramon…een droevig bericht uit New Jersey want daar vertoefde Victor Belaev, onze Russische contra-bas balalaika speler van Ey Uchnjem / Pskov ensemble. 

Victor blijkt in zijn bed te zijn overleden, vrienden vonden hem levenloos in zijn bed. Waarschijnlijk hartstilstand. Victor was de enige Rus die goed engels sprak en die ik in 1999 had aangesproken tijdens een concert. We raakten bevriend en al snel werd ik door de groep uitgenodigd in Rusland om mee op tour te gaan en om hun families te leren kennen. Victor stond altijd, stipt op tijd, me op te wachten op Pulkova airport St. Petersburg. Ook bracht hij me terug na eerst een bezoekje te hebben gebracht aan de Hermitage en namen broederlijk afscheid na weer een intensieve tour en ervaring met de Russische ‘piesna’ zang cultuur. Eindelijk verlost van de westerse, Limburgse haatcampagnes waar je nooit geaccepteerd wordt, zeker niet als je tegen heilige (lees corrupte) huisjes heb geageerd. In Rusland kun je veel niet maar wel jezelf zijn, onecht, gekunsteld gedrag wordt altijd afgestraft. Wat blijkt, gisteren was Victor ook jarig, geboren 26-03 1965 maar hij overleed 23 Maart, drie dagen voor zijn verjaardag mailde me net zijn dochter Anna.

Sterven op je verjaardag of Victor het zo gepland had blijft een open vraag want heel gelukkig kan hij niet geweest zijn in the USA. Victor hield van zijn dochter Anna en van Rusland, zoals veel Russen; Rusland hoe vreselijk het land ook kan zijn, hoe winters zich ook tegen je keren, hoe de armoede je probeert klein te krijgen, of hoe alcohol (Victor was alles behalve een alcoholist) families ten gronde richten, als je met ze zong was verbroedering een feit. Ik heb verbondenheid in Rusland iedere dag / minuut mogen ervaren terwijl je hier afgeserveerd wordt voor je ook maar  een noot heb gespeeld. Op de foto Victor achter zijn contra-bas balalaika spelend in de de fluisterstraten van Maastricht.

documentaire met Victor

Wodkalinka

Internaat Bleijerheide onder de zoden

Het jongenspensionaat arme broeders Franciscus, ons voormalige strafkamp, gaat tegen de grond, onder de zoden, nee niet ‘onder de Goden’ want dat verdient dit pedo nest niet.
Mea culpa wordt niet genoemd in het 1Limburg artikel  want nog steeds onderdeel van een boycot door dit zwijgsysteem / cultuur, en neurotische idioten bij dit media bureel en OM censuur volgelingen. Ze hebben wat te verbergen!
.
De gemeente Kerkrade heeft een beslissing genomen omdat een jarenlange zoektocht naar een nieuwe bestemming voor het pand, niks heeft opgeleverd. De kloosterkapel die wel nog wordt gebruikt blijft staan.
.
Park
In plaats van de kloostervleugel wil de gemeente een park inrichten. Over het ontwerp daarvan gaat Kerkrade in overleg met omwonenden. De afgelopen jaren is de omgeving van het klooster opnieuw ingericht, met groen en nieuwbouwwoningen. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het kloostergebouw zelf ook een rol zou spelen in die nieuwe omgeving, maar daarvan ziet de gemeente nu dus af.
Joseph Goebbels
Het klooster aan de Pannesheidestraat werd in 1877 gesticht door de Duitse orde der Franciscanen die er een jongensschool en internaat vestigde. Joseph Goebbels, de latere minister van propaganda van Hitler, ging er in 1917 naar school. Ook schrijver Jeroen Brouwers en acteur Jon van Eerd studeerden bij de paters.
Misbruik
De school werd in 1976 gesloten. Pas jaren later werd duidelijk dat er op het jongensinternaat grootschalig seksueel misbruik heeft plaatsgevonden. Daarover gaat ook het boek Het hout van Jeroen Brouwers, dat zich op het Kerkraadse internaat afspeelt. (hier vergeet men bewust Mea Culpa, die dit landelijk in het nieuws brachten en jaren voor Brouwers boek, die ik twee maal gesproken heb en alles las wat wij publiceerden). De geschiedenis wordt door mensen geschreven ook al willen de beminde 1Limburg gelovigen mea culpa uitgummen. Het gaat niet gebeuren, en geschreven worden zoals het heeft plaats gevonden…stelletje huichelaars.
Mars tegen de doofpot