Categorie: MEA CULPA

Afgelopen week een bericht uit Italië, per 1 januari 2013 is het niet meer mogelijk om in vaticaanstad gewoon te pinnen bij een geldautomaat, het Vaticaan voldoet niet aan de richtlijnen (wetten) die binnen Europa gelden om het “witwassen van geld” tegen te gaan.

Eindelijk…….! neemt Italië nu eindelijk eens de verantwoordelijkheid als volwaardig lid van de Europese Unie?

Maar hoe zat het ook alweer…  wie weet het nog……?

Het Vaticaan (Vaticaanstad) als staat binnen Europa, in 2010 heb ik al een artikel geschreven betreft dit onderwerp,oke…even opfrissen lijkt mij…..!

De Heilige Stoel-en het Internationaal recht

Onder internationaal recht wordt de Heilige Stoel, in tegenstelling tot Vaticaanstad, gezien en erkend als rechtspersoon. De Rooms-Katholieke Kerk is een zelfstandige rechtspersoon en wordt derhalve niet bedoeld wanneer men over de Heilige Stoel spreekt. De rechtspersoonlijkheid van de Heilige Stoel in het internationaal recht was in het verleden soms omstreden.

Dit is steeds minder het geval, in de VN zijn de rechten van de Heilige Stoel per 1 juli 2004 zelfs verruimd.

De internationale rechtspersoonlijkheid van de Heilige Stoel is uniek. Het heeft de status van land als permanente waarnemer.(noot in 2013; de Palestijnen in het Midden-Oosten hebben deze status sinds kort ook!)

De Heilige Stoel heeft weliswaar geen stemrecht in de Algemene Vergadering van de VN, maar de Paus kan als staatshoofd de Algemene Vergadering van de VN toespreken, zoals dat in 1995 gebeurde. Alle andere kerken en godsdienstige verbanden hebben slechts de status van een niet-gouvernementele organisatie. Verder is het lid van diverse internationale organisaties, zoals UNESCO en de Wereldgezondheidsorganisatie.

De Heilige Stoel valt juridisch te onderscheiden van Vaticaanstad. Vaticaanstad is het territorium waarover de Heilige Stoel soevereiniteit heeft (de Paus is territoriaal soeverein van Vaticaanstad). Er zijn verdragen waarbij de Heilige Stoel zelf een partij is en bij andere verdragen is het een partij als vertegenwoordiger van Vaticaanstad. Buitenlandse ambassades worden aangeduid als ambassade bij de Heilige Stoel en niet bij Vaticaanstad.

De Heilige Stoel is echter niet als staat te beschouwen, het treedt namens Vaticaanstad op. Zo valt bijvoorbeeld in de Monetaire overeenkomst tot toetreding van de euro te lezen dat de overeenkomst wordt gesloten tussen:

De Italiaanse Republiek, namens de Europese Gemeenschap (unie), en Vaticaanstad, vertegenwoordigd door de Heilige Stoel overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag van Lateranen.

Het Verdrag van Lateranen

Het Verdrag van Lateranen is een verdrag dat op 11 februari 1929 in het Lateraanse paleis werd gesloten tussen de Heilige Stoel en de Italiaanse regering.

Het verdrag maakte een eind aan de toestand die, sinds de inlijving van Rome bij de nieuwe Italiaanse eenheidsstaat in 1870, bestond. Sinds 1870 waren de pauselijke bezittingen Italiaans grondbezit en werd de paus wel aangeduid als de “gevangene van het Vaticaan“. In 1929 besloten Paus Pius XI en de fascistische leider Benito Mussolini de zaken te regelen. Mussolini hoopte daarmee ook sympathie te winnen in het overwegend katholieke Italië.

Het verdrag bestond uit drie delen:

• Een verdrag waarin de onafhankelijkheid en soevereiniteit van de Heilige Stoel werd erkend, de staat Vaticaanstad werd opgericht en de grens tussen Italië en Vaticaanstad werd bepaald. De Heilige Stoel erkende impliciet het verlies van het overige kerkelijke territoir.
• Een concordaat waarin de verhoudingen met privileges tussen de Katholieke Kerk en de staat Italië werden geregeld. Het rooms-katholicisme werd de staatsgodsdienst in Italië
• Een financiële paragraaf, strekkende tot compensatie door de Italiaanse staat voor de Vaticaanse bezittingen die het in 1870 in beslag had genomen.

De kerk mocht de officiële functies benoemen, de Staat betaalde hun salaris.

In het verdrag erkende Italië het recht van de Heilige Stoel op een eigen buitenlandse politiek. Ook werd precies besloten welke Pauselijke bezittingen onder de Heilige Stoel zouden vallen. Naast alle bezittingen in het Vaticaan zelf, vielen ook de pauselijke bezittingen bij Castel Gandolfo, het buiten Rome gelegen pauselijke Radiostation bij Santa Maria di Galeria en de kerken Sint Jan van Lateranen, Santa Maria Maggiore en de Sint Paulus buiten de Muren hier onder. Italië beloofde in de grondwet op te nemen, dat het rooms-katholicisme de staatsgodsdienst van Italië zou worden. In ruil daarvoor zou de paus de Italiaanse regering vragen om toestemming bij de benoeming van Italiaanse bisschoppen en aartsbisschoppen. Ook zouden deze bisschoppen een verklaring van loyaliteit aan de Italiaanse staat moeten afleggen en zich moeten onthouden van politiek.

Het verdrag regelde de rechtspositie van de Romeinse adel en in het bijzonder die van de zwarte adel die de Pausen trouw waren gebleven. De adellijke hoogwaardigheidsbekleders van het Vaticaan kregen diplomatieke status, diplomatieke nummerborden en belastingfaciliteiten. De door de Paus verleende adellijke titels werden gelijk gesteld aan die van Italië.

Mussolini voerde zelf de onderhandelingen. Namens de paus deed dat zijn staatssecretaris Kardinaal Pietro Gasparri.

Tot op de dag van vandaag wordt 11 februari, de dag van de ondertekening, in Vaticaanstad gevierd als een soort nationale feestdag. De straat tussen de Collonade van Bernini en de Tiber, de Via della Conciliazione (‘Weg der verzoening’), werd door Mussolini aangelegd ter herinnering aan het verdrag.

Bron:Diverse boeken/encyclopedieën en het internet.

Anno 2013 heeft het Vaticaan niet meer te maken met totalitaire staten in west en midden europa (de Europese unie), waren de concordaten uit het verleden vooral gericht op het zekerstellen van de positie van de kerk in deze totalitaire staten, heden heeft het Vaticaan te maken met een democratisch en vrij europa.

De staatsvorm van de heilige stoel is nooit veranderd, door de eeuwen heen is het gebaseerd op het pontificaat  als staatsvorm, deze staatsvorm kon zich prima handhaven in een wereld waarin democratie zoals wij die nu kennen bij velen landen ver te zoeken was.

Nu terug naar het “ niet meer kunnen pinnen” ;

Een woordvoerder van Vaticaanstad zei tegen Italiaanse media dat er naar een oplossing wordt gezocht. Hij had er vertrouwen in dat de blokkade niet lang zou duren.

En ja, daar kan hij zich wel eens lelijk in vergissen, de oplossing uit de “ spagaat” die er bestond in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw is heden ten dage in een vrij europa niet meer te handhaven en te regelen in allerhande concordaten en overeenkomsten……toch?

Wordt wakker of blijf slapen, verander of………….- NOGMAALS- de staatsvorm– NIET HET INHOUDELIJKE GELOOF, de keus is wederom aan………. U!

Mooooooooorge.

Mea Culpa United Media.

Willem Bosch (echtgenoot van Anita)

LEES LEER EN HANDEL, de weg naar verzoening……… NIETS IS ONMOGELIJK VOOR HEN DIE WILLEN……..NIETS.

Vandaag heeft Mea Culpa zich officieel gemeld bij KFN Nedersaksen. Ook zijn alle zestig engelen jongens aangeschreven en velen hebben hun medewerking al toegezegd.

Het Engelen dossier zal vertaald worden en opgestuurd naar Christian Pfeiffer, Direktor des Kriminologischen Forschungsinstituts in Niedersachsen. Dit om onze klachten die niet gecompenseerd worden door meldpunt RKK grondig te laten onderzoeken door dit onafhankelijk instituut.

Hallo Allemaal, ‘Die arme bruder’ zullen op slag zenuwachtig worden, angstaanvallen en paranoïde trekken gaan vertonen. Verstoorde nachtrust doet de rest. In Duitsland worden kerken en religieuze instituten vanuit een kerkbelasting gefinancierd. Geregeld door de overheid en gereguleerd door criteria. Ieder die dit volgt kan op z’n klompen aanvoelen dat ‘die arme bruder’ gekort gaan worden in hun financiën. Als er èèn onderwerp is waar ze allergisch op reageren dan is het: Jawel, financiën. Ik wens jullie (engelenjongens) een glorierijke eindoverwinning toe. Jullie treffen ‘die arme bruder’ op hun eigen grondgebied en in hun zwakke plek. Aarzel niet om door te pakken want het recht staat aan jullie kant! Veel succes met de vertalingen en met het maken van een bezoekafspraak om jullie case voor te leggen en toe te lichten.

Een medestander en lotgenoot, T.

http://members.home.nl/loveandthegoldfish/MEACULPA/dossiers.html

Kunnen wij niets voor Duitsland doen vroeg T?

MCU, slachtofferorganisatie Nederland verklaart zich solidair met Criminologisch onderzoeksinstituut Nedersaksen en zal de klachten zoals die bij meldpunt RKK liggen, in zoverre zij iets met Duitsland te maken hebben zoals het Franciscaanse jongenspensionaat te Bleijerheide, gaan overdragen.

Mea Culpa United roept de zestig ‘Engelen jongens’ van het Franciscaanse internaat Bleijerheide op (de orde, congregatie Arme Brüder Franciscus), zich te melden bij Mea Culpa zodat wij dit Criminologisch instituut op de hoogte brengen van de handel en wandel van deze arme brüder Franciscus. Wij vinden geen gehoor bij de Nederlandse RKK, meldpunt laat grote hiaten achter ten opzichte van levende geestelijken, het Deetman rapport is onvolledig over deze Duits / Nederlandse / Belgisch / Amerikaanse orde, congregatie; KNR, bisschoppen zwijgen dit jongenspensionaat uit Bleijerheide dood en slachtofferorganisatie Mea Culpa is het zat paria te zijn van doofpot belangen KNR, bisschoppen. MCU wordt in geen enkel overleg betrokken.

Alle meldpunt RKK gegrond verklaringen stranden in een afwijzende, starre, blokkade ten opzichte van deze mensen die allen, hoe toevallig, met dit Franciscaanse internaat te maken hebben.

Dit internaat weigert bij monde van Overste M. Werner uit Düsseldorf namens de Duitse Arme Brüder Franciscus de Engelen jongens te woord te staan en laat het bij excuses op afstand. Zij (franciscanen het Mutterhaus in Aken / Düsseldorf) hebben al in 2010 een eigen onderzoek gehouden en in sneltreinvaart besloten dat zij niet verantwoordelijk zijn. Deze Duitse congregatie stichtte aan het eind van de 19 de eeuw het internaat te Bleijerheide.

Een deugdelijk onderzoek heeft niet plaatsgevonden en lijkt dan ook op de tegenwerking van de bisschoppen zoals dhr Pfeiffer onlangs ervoer met zijn team. Bleijerheide bij Kerkrade, twee meter over de grens met Duitsland, was een poel van ontucht, 18 broeders vergrepen zich aan kinderen, vele financiële malversaties rond een zwarte pot waar Aken de veroordeelde overste Adelbertus beschermde en in haar organisatie opving. Een duidelijk hand en span dienst, vlucht, en uitwijk mogelijkheden voor alle pedo-seksuelen broeders Franciscanen, een haast niet te controleren orde, congregatie zoals zij decennia lang misdaden en oplichting hebben kunnen plegen. Een groot voorbeeld van het verdwijnen van archieven is het Rutten rapport dat seksueel misbruik benoemde. We zullen dan ook een gesprek aanvragen met Professor Pfeiffer en zijn team, de ‘Engelen jongens’ gaan voor Duitse waarheidsvinding, Nederlandse bisschoppen doen niets.

Hieronder een reactie die om technische reden (nog) niet geplaatst kon worden:

Hallo Bert en alle andere engelen, De dadergroep zetelt in Duitsland en dient dan ook in Duitsland uit gevochten te worden. Het KFN, waar Pfeiffer toe behoort, zal zeker een gewillig oor hebben voor jullie verhaal/klacht. Het COM heeft wèl de juridische bevoegdheid om de archieven in te zien/open te breken. Dat is geen kwestie van vragen maar doen. Verdwenen archiefstukken heeft in Duitsland wèl (direct) consequenties (wat in Nederland altijd ontbroken heeft), de zogenaamde ‘grundlichkeit’. Tegelijk wijs ik jullie op de mogelijkheid van mediation. Mediation (in Duitsland) duurt circa 3 maanden en wordt afgesloten met een compensatiecontract. Echter, de Lindbergh-etikettering gaat in Duitsland nìet op. Compensatie is slechts een bevestiging van de gedane excuses/verontschuldigingen. Dankzij het dwarsliggen van die (boeven)bisschoppen ligt nu de weg voor jullie (engelenjongens) open, grijp die kans en schrijf geschiedenis.

http://www.kfn.de/versions/kfn/assets/prerkl090113.pdf

Het Criminologisch Onderzoeksinstituut Nedersaksen begint een eigen onderzoek naar seksueel misbruik in de Duitse Rooms-Katholieke Kerk. Dat heeft directeur Christian Pfeiffer woensdag gezegd, nadat de Duitse bisschoppen de samenwerking met de instelling hadden opgezegd. Pfeiffer roept alle slachtoffers van misbruik op met zijn instituut contact op te nemen.

De bisschoppen gaven in 2011 het instituut de opdracht voor een wetenschappelijk onderzoek, maar volgens bisschop Stephan Ackermann van Trier, binnen de bisschoppenconferentie belast met misbruikzaken, is er geen enkel vertrouwen meer tussen de kerkleiding en Pfeiffer. Hij gaf geen details.

Tegenwerking kerk 

Pfeiffer zei woensdag voor de Duitse televisie dat zijn instituut aanvankelijk goed met de kerk kon samenwerken, maar dat er steeds meer tegenwerking kwam onder aanvoering van het Zuid-Duitse aartsbisdom München en Freising waar Papa Ratzinger pastoor Hullerman beschermd heeft, en door psychiator Huth beschreven werd als ‘onverbeterlijke pedofiel’. Ratzinger legde dit naast zich neer en benoemde Hullerman in vele andere parochies. Anders dan was afgesproken eisten de bisschoppen dat het instituut teksten voor publicatie aan hen zou voorleggen (zou er meer info over deze zaak zijn?).

Nu in Duitsland ‘geht’s los’, in ons kikkerlandje voeren wij het een na het andere eigen onderzoek. Zo is de kerk begonnen met Deetman, een betrouwbare partner ook nadat hij niet in de archieven van bisschop Bluyssen kon omdat hij ze gewoon weg vernietigd had. Toch een Lange Voorhout gesprekje met een koekje erbij, koffie en dan genoegzaam terug naar de doofpot parochie / kerk. Niets aan de hand. Geweld onderzoeken ze niet in dit land, kan moeilijk bewezen worden? Seksueel misbruik van vijftig jaar geleden kan dat bewezen worden? Laten we het proberen met een houtje-touwtje commissie die kan dan met cijfers komen over vooruitgang en zo.

Dan dat onderzoek van de koepelkerk alhier te Maastricht, Pastoor Scharaad was bij voorbaat onschuldig verklaard door zijn eigen parochie bestuur, nu dan meldpunt RKK krijgt er maar geen genoeg van, de man kan niets verweten worden, ook al liegt hij zich te barsten. 

Even nog over deze opmerkelijke stap van Pfeiffer die zich niet aan een lijntje laat houden door het aartsbisdom München en Freising die hem tegenwerkte:

Eerwaarde H.
De priester in kwestie wordt aangeduid als “eerwaarde H.” (Hullerman). Joseph Ratzinger, de huidige paus, stond aan het hoofd van het aartsbisdom van 1977 tot 1982. Hij wist wat H. had uitgespookt in het bisdom Essen, maar stemde toch in met een “behandeling” in München. De pedofiele priester herviel meteen in zijn misbruik van minderjarigen en werd later ook veroordeeld daarvoor. Desalniettemin is hij nog steeds aan de slag als pastoor in Beieren.

Nu in Duitsland ‘geht’s los’, in ons kikkerlandje voeren wij het een na het andere eigen onderzoek. Zo is de kerk begonnen met Deetman, een betrouwbare partner ook nadat hij niet in de archieven van bisschop Bluyssen kon omdat hij ze gewoon weg vernietigd had. Toch een Lange Voorhout gesprekje met een koekje erbij, koffie en dan genoegzaam terug naar de doofpot parochie / kerk. Niets aan de hand. Geweld onderzoeken ze niet in dit land, kan moeilijk bewezen worden? Seksueel misbruik van vijftig jaar geleden kan dat bewezen worden? Laten we het proberen met een houtje-touwtje commissie die kan dan met cijfers komen over vooruitgang en zo.

Dan dat onderzoek van de koepelkerk alhier te Maastricht, Pastoor Scharaad was bij voorbaat onschuldig verklaard door zijn eigen parochie bestuur, nu dan meldpunt RKK krijgt er maar geen genoeg van, de man kan niets verweten worden, ook al liegt hij zich te barsten. 

En dan de opmerkelijke stap van Pfeiffer die zich niet aan een lijntje laat houden door het aartsbisdom München en Freising die hem tegenwerkte:

Tegenwerking kerk 

Pfeiffer zei woensdag voor de Duitse televisie dat zijn instituut aanvankelijk goed met de kerk kon samenwerken, maar dat er steeds meer tegenwerking kwam onder aanvoering van het Zuid-Duitse aartsbisdom München en Freising waar Papa Ratzinger pastoor Hullerman beschermd heeft, en door psychiator Huth beschreven werd als ‘onverbeterlijke pedofiel’. Ratzinger legde dit naast zich neer en benoemde Hullerman in vele andere parochies. Anders dan was afgesproken eisten de bisschoppen dat het instituut teksten voor publicatie aan hen zou voorleggen (zou er meer info over deze zaak zijn?).

Eerwaarde H.
De priester in kwestie wordt aangeduid als “eerwaarde H.” (Hullerman). Joseph Ratzinger, de huidige paus, stond aan het hoofd van het aartsbisdom van 1977 tot 1982. Hij wist wat H. had uitgespookt in het bisdom Essen, maar stemde toch in met een “behandeling” in München. De pedofiele priester herviel meteen in zijn misbruik van minderjarigen en werd later ook veroordeeld daarvoor. Desalniettemin is hij nog steeds aan de slag als pastoor in Beieren.