Categorie: MEA CULPA

Morgen is de hoorzitting Tweede kamer Deetman rapport. Mea Culpa is er aanwezig, net voor aartsbisschop Wim Eijck zijn misdaden tegen de menselijkheid gaat uitleggen onder het genot van een heerlijk bakkie. Wij zullen hem ergens tegenkomen in de vertrekken van de Tweede kamer. Het wordt tijd dat de bisschop eens stevig met de neus op de feiten wordt geduwd, hij kan alleen bij ons positief respons krijgen als die aan de kamer vraagt een nieuw onderzoek te starten, het liefst een mondiaal onderzoek naar het systematische misbruik patroon in pastorale verhoudingen en katholieke instellingen. Misdaden tegen de menselijkheid wordt hem en zijn baas verweten, niets meer, en niets minder.

Dan het Deetman rapport; een cijfer? Nee, geen cijfer, er staan al genoeg onpersoonlijke getallen in en statistische vergelijkingen waar de honden geen brood van lusten, het is beter je voordeel mee te doen, dan het te veronachtzamen want, nogmaals aan de archivarissen ligt het niet. Wij willen dan ook een groot compliment maken aan de archivarissen van de Cie Deetman die de documenten in het juiste licht houden.

Een voorbeeld staat op pagina 777 deel 1

De spreekkamers, de klassen, werkplaatsen en alle vertrekken die toegankelijk zijn voor leerlingen moeten voorzien zijn van deuren met doorzichtige ruiten, zodat buiten te zien is wat binnen gebeurt.

Nu hebben we het niet over de vijftiger jaren of zestiger jaren van de vorige eeuw waarin zich de meeste gevallen van misbruik hebben afgespeeld, maar let wel: 1913

Seksueel misbruik is onderzocht in opdracht van de kerk vanaf 1945. Toch maakt dit voorbeeld duidelijk dat de kerk dit probleem al veel langer met zich meetorst. Wederom dekt de kerk haar positie in door Deetman dit probleem in een tijdsbestek van enkele decennia uit te spreken. De 10.000 tot 20.000 geschatte misbruik slachtoffers zijn ongekend maar ook onbekend, uiteindelijk een misdaad tegen de menselijkheid.

Mea Culpa heeft vanaf het begin fel geageerd tegen uitsluiting van duizenden mensen die fysiek geweld en psychisch lijden aan den lijven hebben ondervonden in katholieke instellingen. De reden: het beperken van de imago schade, zoals aartsbisschop Wim Eijck in de Telegraaf van 17 December 2011 verklaart:

‘We hebben er wel over gepraat of we dat ook in het onderzoek van Deetman moesten meenemen, maar we hebben ons beperkt tot het seksuele misbruik. Dat is al schokkend genoeg gebleken’.

Isolatie, opsluiting, vernederingen, de afbraak van de eigen persoonlijkheid als doel om je te onderwerpen aan deze machtsorde / hiërarchie hoefde in deze het verband tussen macht / geweld en seksualiteit niet aangetoond te worden. Het causale verband naar de achtergrond, en een incidenteel ‘lekkend dak’ analyse, onderzoek naar de rotte appels, naar de voorgrond. De mand kan zo verschoond blijven van aantijgingen tegen RKK instellingen dit probleem nooit te kunnen / willen oplossen, noch voor, noch na het Deetman rapport. Het bespaart de kerk aan miljoenen schadeclaims als er geen grondig, volledig onderzoek komt.

Ondanks de veelheid aan informatie staan er onjuiste conclusies en verdwijnen sommige beweringen in het zand van de vele ‘bovennatuurlijke kastelen’, de ordes en congregaties. Veelzeggend is de Heer Deetman in zijn voorwoord:

“Elk verhaal is schrijnend. Achter elk verhaal staat een slachtoffer”

Wij zouden daar graag aan toevoegen: “naast elk slachtoffer staat een dader, uit de katholieke kerk”.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=uQ7yf8Jvay4&feature=relatedInsert video URL or ID here[/youtube]

Tijdens bijna dagelijkse contacten met slachtofferorganisaties in België, Duitsland en Oostenrijk kwam ik tot de vaststelling dat vanuit de congregaties (en zelfs vanuit sommige bisdommen) tot op heden eenzelfde systeem wordt gebruikt in de onderhandelingen met slachtoffers over financiële compensatie. Het principe is eenvoudig:- Zoek de zwakkeren en biedt hen zo weinig mogelijk. Ze praten met de financieel en sociaal zwakste slachtoffers, zwaaien met een paar 100 eurobiljetten, een bedrag dat deze zwaarst getroffen groep nog nooit cash bij elkaar gezien heeft en verkleinen zo in eerste instantie de massa die voor een rechtmatige schadevergoeding in aanmerking komt. – Stel de middenmoot tevreden. Nadat de zwakkeren het armetierige aanbod van de congregatie of het bisdom hebben aanvaard, proberen ze de groep nog te verkleinen door iets hogere bedragen ( 5.000 tot 10.000 euro) uit te betalen aan slachtoffers die mondiger zijn en zich goed hebben voorbereid, dossier bij de hand. – Isoleer de hardliners: zorg ervoor dat deze groep het gevoel krijgt dat hun eisen onaanvaardbaar zijn, houd deze groep slachtoffers zo lang mogelijk aan het lijntje en verbreek desnoods alle contact. Maak van hen parasieten, mensen die nooit tevreden zullen zijn en geef hen het gevoel dat ze paria’s, outcasts, hopeloze gevallen zijn die nooit in aanmerking zullen komen voor welke schadevergoeding dan ook, tenzij ze toegeven en aanvaarden wat de kerk of welke commissie ook vindt dat hun leed waard is. Een uitgebreide reportage over het systeem, met getuigen, is in Duitsland in de maak. Roel Verschueren

 

Persmededeling

Geen wierook meer voor de daders

Van de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk werden in juni 2010 ook een kleine 300 dossiers van seksueel misbruik in de kerk in beslag genomen. Als werkgroep hebben wij hier tegen nooit protest aangetekend omdat wij dit de normaalste zaak van de wereld vonden. Aan deze inbeslagname werd toen ook geen ruchtbaarheid gegeven. Waaruit achteraf blijkt dat dit enkel maar het onderzoek ten goede is gekomen.

Wij konden zelfs doorwerken na de inbeslagname want we kregen van elk in beslag genomen dossier een kopie terug.

Hoe dat allemaal precies verliep is goed weer gegeven in het boek van Dirk Tieleman, ‘Operatie Kelk’ in 2011. Ondertussen hebben al enkele bisschoppen duidelijk ingezien dat meewerken aan het onderzoek een waardevolle stap vooruit is, op de eerste plaats voor de slachtoffers maar ook voor een nieuwe opbouw van een geloofwaardige kerk. Stilaan verdwijnt de geur van wierook voor de daders van seksueel misbruik beetje bij beetje in de kerken.

Rik Devillé

Werkgroep Mensenrechten in de Kerk

Minister Opstelten en staatssecretaris Velthuijzen van Zanten meldden vandaag dat er een Taskforce Kindermishandeling en seksueel misbruik komt, die toe moet zien op de uitvoering van een actieplan van het kabinet tegen kindermisbruik.

Ah, het leger wordt ingezet, eerst even de taliban strijders in de katholieke kerk aanpakken.

Mea Culpa is gezien de drukke werkzaamheden, belasting en vele meldingen niet in staat om iedereen te woord te staan. Bij het meldpunt SM doen ze het ook rustig aan, en lopen de steunbewijzen in een ander tijdschema en komen ze met nieuwe regels die maar een doel hebben VERTRAGEN, zeker om de bisschoppen tijd te geven enige empathie te ontwikkelen.

‘Na Deetman’ is er niemand bij wie wij kunnen uit gaan uithuilen, kopje koffie of glaasje karnemelk erbij en al onze verhalen kwijt kunnen. Echter voor mensen die meer willen weten waartoe het katholicisme heeft geleid bevelen wij van harte onze zwartboeken aan, dit om de transparantie levend te houden. Bovendien willen wij de komende dagen, het een en ander uitzoeken. De vreemde breuk begin vorig jaar waar nogal geaasd werd op onze ‘archieven’, hoe Deetman zijn bevindingen kon staven met een suggestieve beschuldiging aan ons adres. Het is makkelijk om een rapport te schrijven over de regels, de historie van de vele ‘boven en onder’ ordes, congregaties maar inhoudelijk niets prijsgeeft. Je kunt wel iemand zijn masker aftrekken maar dan zie je nog steeds niet in iemand zijn brein. 

 

Dan is het muisstil betreffende de ‘voorlopige getuigen verhoren’, wij waren ons vertrouwen in de kerkstraat al kwijt, en dat was voor vele  mensen God proberen vast te houden terwijl hij uit je armen viel…..