Categorie: MEA CULPA

Johannes Höver (1816 Neuhonrath(D) – 1864 te Aken), een akense onderwijzer, sticht de kloosterorde in 1857. Die orde heeft bij oprichting tot doel de arme straatjeugd op te vangen. De duitse Orde heet de Orde van de H. Franciscus Saraphicus.

Geschiedenis

1875

Hun klooster te Bleijerheide wordt op 11 januari 1877 in gebruik genomen, waarvan de bouw begint in 1875. In de tussentijd verblijven zij in het Ackensklooster. De broeders leggen zich toe op het geven van onderwijs aan Duitse en Nederlandse jongens op Lager- en Ambachtelijk niveau. Later wordt dit onderwijs uitgebreid naar ULO, MULO en MAVO onderwijs. De Höverstraat is genoemd naar Johannes Höver.

1918

In 1918 vertrekken de Duitse paters uit Kerkrade en nemen de Nederlandse paters van dezelfde orde, hun plaats in. In de praktijk zijn de Nederlandse paters al sinds 1911 actief.

1932

 

Het, naar de gezusters Ackens genoemde, klooster is gelegen op het huidige Henri Jonasplein. Het wordt in 1932 vervangen door een klooster verderop aan de Pannesheiderstraat, in het huidige Kloosterpark Pannesheide. Hun latere klooster naast kasteel Erenstein, wordt in 1960 afgebroken.

1960

Vanaf 1960 tot 1992 is de orde gevestigd aan de Monseigneur van Gilsstraat, naast het Antonius Doctor College. In 1980 verterkt de orde uit Bleijerheide. De lagere school en kleuterschool te Bleijerheide wordt in Augustus 1985 opgeheven. Het jongenspensionaat wordt in Juli 1988 beëindigd, waarna de gebouwen gebruikt worden als congrescentrum onder de naam Congrescentrum Bleijerheide.

Dit congrescentrum wordt door de Paters Franciscanen gestart, wanneer zij in juli 1988 stoppen met het beheer van het Jongenspensionaat Bleijerheide.

Het congrescentrum ligt aan de Pannesheiderstraat in het gebied dat sinds 2005 Kloosterpark Pannesheide heet.

Klooster

1877 Betekent het begin van een instituut onder leiding van de Broeders Franciscanen. De broeders hebben als taak te zorgen voor het welzijn van de verwaarloosde proletarische Duitse jeugd. Het begin is armoedig en primitief: een stuk weidegrond met hoeve wordt geschikt gemaakt voor leef-, werk-, studeer- en bidruimte voor de broeders en de jongens. Klooster en scholen worden door de jaren heen telkens weer uitgebreid. Vanaf 1914 worden naast Duitse jongens ook Nederlandse jongens toegelaten. Na 1934 zijn alleen nog Nederlandse jongens op het pensionaat. In 1932 start de ULO opleiding. In 1976 constateren de Broeders Franciscanen dat het volgen en geven van onderwijs op het pensionaat meer en meer tot het verleden behoort. Al in 1978 start het Centrum Bleijerheide met de eerste niet schoolse activiteiten. De accommodaties worden ter beschikking gesteld voor een- of meerdaagse groepsbezoeken inclusief overnachting en verzorging.

Door de jaren heen is het centrum diverse keren gerenoveerd. De groepsaccommodatie beschikt over 300 bedden verdeeld over 100 kamers. Per 1 januari 2001 hebben de Broeders Franciscanen hun activiteiten in het Centrum beindigd en is het Centrum overgenomen door een particuliere organisatie die de exploitatie voortzet. De sfeer van weleer leeft echter in het complex voort. Een voorbeeld hiervan is de in 1992 totaal gerenoveerde kapel die naast het oudste gedeelte van het gebouwencomplex op de monumentenlijst staat.

 

posted on 10/25/2011 11:18:53 PM (W. Europe Standard Time, UTC+01:00)      Comments [0] Trackback

Zaadverklaring

 

In het programma Pauw en Witteman zag ik Mariska Orbán de Haas, de hoofdredactrice van het katholiek nieuwsblad getuigen over haar coming-out als katholiek. Er is flink veel moed voor nodig om voor je katholiek zijn uit te komen, was har betoog naar aanleiding van haar boek ‘Blond, brutaal en bidden’. Zij trok meteen het martelaren boetekleed over haar gezegende zwangere buik en pareerde trots de condoom kwestie, de euthanasie kwestie, niet bepaald gouden onderwerpen om in de hemel mee voor de dag te komen. Het misbruikstandpunt is al door menige Roomse slaaf verdedigd als zijn ‘het komt overal voor en zelfs minder bij priesters die celibatair leven. Cijfers, statistieken wetenschappelijk onderzoek hebben dit aangetoond. Deze coming-out katholiek heeft het in geen enkel opzicht over de mensen die deze ellende, dit misbruik hebben meegemaakt. Ze heeft geen idee wat dit met kinderen doet, en dit alles beweerde ze terwijl een kind groeit in haar buik, ‘alles voor ik geboren werd’! Allemaal voor ik geboren werd, ik draag geen schuld het is mea culpa oude koek.

Voor het katholiek mens bestaan slachtoffers niet dan moet je blond, brutaal en veel bidden om hier nog enig geloof uit de mond van deze mevrouw te peuren. Dit katholiek nieuwsblad verdedigt al jaren de misbruikzaken door de halleluja lof trompet over de kerk te steken zoals de zaligverklaring (ik verstond ‘zaadverklaring’) van de Poolse paus. ‘Miljoenen mensen zijn blij, ook jonge mensen als ze de paus zien’, declameerde ze. Laat het galmen over de roomse velden en wegen, over Gods akkers, we zijn blij, hoera! Heerlijk zo’n zaadverklaring.

Nieuwsblad publiceer het volgende, de coming-out van een pensionaat jongetje:

‘Ik ben blij sinds de dag dat ik van internaat ben weggegaan. Sinds het uur dat ik door die lange gang naar buiten liep met mijn koffertje. Geen seconde heb ik mij bedacht, ‘s ochtends heb ik mijn kastje leeggeruimd met het nummer 33. De sokken en een paar kleertjes eruit gehaald met mijn tandenborstel waar ik geloof drie jaar mijn tanden mee heb gepoetst. Ik hield mij zo lang mogelijk stil want ik kon het amper geloven dat het uur was aangebroken om te vertrekken. Ik heb nog even op mijn bedje gezeten waarin ik mij vreselijk eenzaam heb gevoeld en toen ben ik opgestaan en ben al die bruine trappen naar beneden gehold…blij, blij dat ik naar buiten kon..blij dat ik van die katholieke ellende af was, weg van de angst…ik heb geen broeder een hand gegeven, ze waren met andere jongetjes bezig die zouden blijven. Ik had kort daarvoor tijdens een weekend ook de vraag voorgelegd gekregen of ik na de lagere school de MULO op internaat wilde afmaken? Ik was hevig teleurgesteld dat ik niet gewenst was thuis, dat ik zelf mocht beslissen of ik kon blijven, dat ze niet vroegen of ik naar huis wilde komen! ‘Wie wil er in dit godvergeten hol, deze heilsgevangenis waarin ik drie jaar heb moeten doorbrengen, nou blijven’, dacht ik, ‘waar hel en verdoemenis over je werd uitgesproken als je probeerde weg te lopen. Het was bovendien bijna onmogelijk, de poorten zaten dicht, een flinke muur om heen gemetseld, niet tegen een vermeende vijand maar om kinderen vast te houden. Ik liep in die verdomde lange gang naar buiten, naar de vrijheid, naar het echte wereldse licht, en ik had mij voorgenomen niet te stoppen, niet om te kijken, liep ik door met tranen in mijn ogen en woede in mijn ziel…naar huis.

 

Afgelopen zaterdag was ik te gast tijdens de (H)erkenningsdag van Mensen rechten in de Kerk, in het cultureel centrum Hasselt, België. Het bisdom Hasselt was door de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk uitgekozen als meest symbolische plaats om samen te komen met de slachtoffers van pedofiele priesters vanuit alle Vlaamse Provincies. Er was zelfs een klein afvaardiging uit Wallonië dit weekend (22 oktober 2011) aanwezig in het Cultureel Centrum van Hasselt, het bisdom waar de overlevers van seksueel misbruik zich het minst erkend weten.

Net zoals vorig jaar werden de aanwezigen in groepen onderverdeeld. Ik kon kiezen uit de werkgroepen:

partners / familie van slachtoffers

Juridische aspecten (had mijn voorkeur)

Evolutie bij slachtoffers

Ik ben altijd zeer vereerd dat ik mijn overleverslied ‘Try babe Try’ ten gehore mag brengen maar daarna moest ik kiezen en zonder te kiezen, want ik bleef net iets te lang twijfelen, pakte een stoel en schoof aan bij de Evolutie groep. Snel ontstond er een prima discussie over de overlevingsmechanismen waar mensen mee te maken krijgen bij het verwerken van hun misbruik probleem. Ook hier het besef dat er geen hulp op maat bestaat, noch gerichte therapie voor RK slachtoffers daar ze ook tot de Thomas Doyle adapten behoren ‘het overleven van de geest’. Het overleven van de geest is een uitdaging voor iedereen die oorlogen, rampen, misbruik hebben meegemaakt. Deze geest echter moet zich van ‘hogere machten’ bevrijden, los komen van de religeuze schaamte, van de katholieke mistdampen rond de zelfverloochening, de goddeloze te zoeken in het rijk Gods. Deze geest is zwaar belast, de ik-loze geest die niet kan existeren omdat hij zichzelf steeds kwijtraakt en ontzield voelt. Gevolgen: verslaving tot zelfmoord pogingen, continue boosheid, depressies, het in je schulp kruipen of het lot der vergeving. Sommige van de aanwezigen voelden zich spiritueel gegroeid, anderen konden geen licht zien in de duisternis van het misbruik. Sommige huilden, anderen lachten, en tierden het Mea Culpa dat uitgesproken dient te worden, voelbaar aanwezig daar de daders zich schuil houden, de lafaards.

Thomas Doyle spreekt ook over de mentale toestand waar het slachtoffer mee te maken heeft. Zijn tegenstander is zijn geest zelf omdat hij het geloof kwijt is, God aanvalt en / of mensen, en nieuwe breekbare slachtoffers maakt, zij hebben daar echt een hekel aan. Vergeving misschien is dat de oplossing?

Vergeving werd zeer oprecht uitgesproken door iemand die wel de erkenning had gekregen van zijn congregatie. Niet door een afstandelijk ‘het spijt ons’ maar door contact te zoeken met het slachtoffer…zo kan het ook. Vergeving is niet bedoelt om het pedofiele, seksualiteitsprobleem in de kerk te ontzien. Een betere oplossing is de co-evolutie die is gebaseerd om samen te overleven. We hebben elkaar nodig om te groeien, te evolueren, een niet populair inzicht in de wereld van het ‘losmaken’ en onafhankelijk voor jezelf opkomen. Co-evolutie is NU de manier om te overleven in een tijd dat het misbruik van de spektakel agenda is, en de kerkelijke commissies en het seks-meldpunt aanbevelingen doen waar hier en daar grote vraagtekens bij gezet kunnen worden.

De kerk is eeuwen een machtsinstituut geweest en is dit nog. Via politieke partijen, lobby, en tal van organisaties proberen ze haar macht te behouden. Eigenlijk zou alles wat Tegen-menselijk is verboden moeten worden, het celibaat is zo’n instelling. Onthouding 40 dagen OK, en dat is niet eens uit te houden.

Je zou kunnen zeggen priesters werden daar vroeger, en nu nog voor opgeleid. In Godsnaam werden kinderen, wij allemaal gebrainwashd.

 

God heeft een zoon, dus God is helemaal niet Tegen!

De prijs voor een kerstboom stijgt dit jaar flink. Consumenten moeten vijf tot tien procent meer betalen voor een boom.

Dat komt volgens Buurte Kwekerijen in het Gelderse Oene, een van de grootste kerstbomen producenten in Nederland, door een tekort aan kerstbomen.

Minder kerken, minder gelovigen en nu ook nog minder kerstbomen. De kerstboom in crises tijd voor een beetje sfeer in huis kost u 25 euro, dat is het dubbele van de prijs uit pakweg 1989 toen ik mijn best deed om mijn zoon iets van het Christelijk geloof mee te geven. Veel hielp het niet want hij ramde met de hond tegen de kerstboom toen bleek dat de naalden massaal naar beneden vielen. Stille nacht, ik verheug me op de stilte, geen auto’s, geen consumptie hectiek (de reclame’s stoppen toch met de kerst??) want dat is nou fijn aan kertsmis, stilte en kleine attenties, een beetje lekker eten, tenminste als je familie hebt.

Jaren geleden heb ik met mijn beste vriend Simon kerst gevierd. We voelden ons alleen en we hoopten gewoon wat troost bij elkaar te vinden. Muziek maken, de stad in, elkaar filosoferend een beetje overeind houdend. Als we elkaar aankeken zag ik de eenzaamheid uit zijn ogen rollen en voelde die bij mij krachtig opwellen. Naarmate de middag vorderde werden we steeds triester, alleen zijn is niks aan maar met zijn tweeën alleen zijn activeert somberheid in dubbele, verhevigde mate.

 

Klere, het liefst sla ik dit feest over. Jezus is helemaal niet geboren in de winter in een stal anders was hij doodgevroren met dat dekentje. In Trouw een artikel over de mens Jezus die we zelf verzonnen hebben, en in werkelijkheid uit een aantal figuren, identiteiten bestaat (gelijk Harry Potter). Men verzint alles om dit figuur Jezus voor zijn / haar karretje te spannen, een imago aan te meten dat niet meer lijkt op de boodschapper…arm, en geloofwaardig.

 

De beste kerst werd door mijn Oma te Wittem beleefd. Aan de voet van de Gulpenerberg in een boerderij werd na de nachtmis een grote familie tafel gedekt zoals alleen zij dat kende. Glimmend bestek, kaarsen tussen het oude porselein en een zelf samengestelde menukaart met veel wenken en aanwijzingen uit het boek ‘Kook en Huishoudboek’ voor het platteland. Nu het Heuvelland zat er niet mee in deze Utrechtse uitgave. Er werden lang vooraf allerlei soorten jams ingemaakt, bessenjam, pruimenjam, kwetsenjam ook wel genoemd of bosbessenjam; pastei, en zelf gemaakt kerstbrood met de heerlijkste roomboter, appelstroeder en poedersuiker na. En dan werd er gezongen door de kwetsbare stem van mijn Oma die geen noot kon vasthouden. Ik vond het prachtig want zij meende het, en die andere gelovigen zongen haar zuiver na.

Volgende week wintertijd en dat betekent dat het opeens veel eerder donkerder is, onnatuurlijk donker. Niet veel meer draait om natuurlijkheid, om eenvoud en sfeer met Mariakaarsen wiens maagdelijk lijf wordt opgebrand. Het gevoel van samenhorigheid aan een tafellinnen tafel ergens in het Heuvelland, er brandde licht op de binnenplaats van de boerderij dat nauwelijks scheen. De kosten, de zelfredzaamheid bestond uit een devies:

Wie niet uit alles wil leren……. Wil in het geheel niet leren.

Voor als u mocht wanhopen dat het minder wordt, teveel consumptie keelt u, en het is te laat spaarzaam te worden wanneer de beurs leeg is.

Er zijn enkele uitspraken door de Bac gepubliceerd, die geheel los van de kerk, aanbevelingen doen betreffende seksueel misbruik, maar wel vervolgens door de kerk zelf moeten worden (h)erkend. Het eerste dossier is maatgevend voor de opzet en sluwe procedurele opzetjes tussen Bac en aangeklaagde, die bij een negatief advies dertig dagen de tijd hebben om hierop te reageren. Wie neemt nu de beslissing? De aangeklaagde? De mogelijke dader? De bisschoppen conferentie die schaamteloos niks van zich laten horen. De circel is rond, het onderzoek dat de kerk gestart is, eindigt ook weer bij haar, ‘so the culture of silence’ blijft overeind.

De klager komt zeer oprecht over, besluit het Bac, dat hij misbruikt zou zijn houden ze zelfs voor mogelijk!!!!

Jongens, meteen stoppen met dit soort nep-emphatie. Alles is mogelijk, all you need is love is mogelijk, onweer, regen is mogelijk, dat HET overal kan gebeuren is mogelijk. In Japan bij de zen-boeddhisten, in Nederland bij de Nederlandse provincie van de congregatie van de missionarissen van het heilig hart = mogelijk, echter de Bac wijst wanneer het ze uitkomt naar de rechtstaat, die of aangehaald wordt of gepasseerd wordt. De waarheid kantelt naar links, naar rechts, naar de kerk, naar de staat, naar de overledene die zich niet kan verweren (oh het was toch zo’n lieve man, vertellen de andere broeders van de zwijgorde). Voor iedereen die nog enig geloof heeft in dit circus, ik had geen zin om nog meer zaken te lezen, het katholieke gedraai komt mij de oren uit.

Oostenrijkse Heel variant

– In Oostenrijk is een schandaal uitgebroken over een voormalig weeshuis. In het tehuis zouden massaal kinderen zijn misbruikt. Enkele van hen zouden zelfs zijn gedood.

Advocaat Johannes Öhlböck onthulde dinsdag dat een vrouw had gezien hoe een kind dodelijk werd mishandeld. Ze had gehoord over andere doden. ”Ze beschreef dat zeer authentiek”, zei de advocaat dinsdag bij een persconferentie volgens Oostenrijkse media. De vrouw is nu 70 en woonde in het Weense tehuis Slot Wilhelminenberg van 1948 tot 1953. Het weeshuis is in 1977 gesloten.

 

 

Al in het jaar 177 bestempelde bisschop Athenagoras overspeligen en pederasten als vijanden van het christendom. Hij excommuniceerde hen, wat toen de zwaarste straf was die de kerk kon opleggen. Het concilie van Elvira en dat van Ancrya in 314 breidde deze veroordeling verder uit.

– Een belangrijke bron van informatie is de strafrechtelijke literatuur afkomstig uit de zevende eeuw. Het ging om biechthandboeken samengesteld en gebruikt om leden van de kerk individueel de biecht af te nemen. Een aantal van die boeken verwijst naar seksueel misbruik van jongens en meisjes. In het boeteboek van de Engelse monnik Beda uit de achtste eeuw staat dat geestelijken die sodomie met kinderen plegen – zoals dat toen genoemd werd – strenger gestraft moesten worden naarmate hun rang hoger is. Bisschoppen moesten zelfs twaalf jaar boete doen.

– Het belangrijkste boek is waarschijnlijk het Liber Gomorrhianus, rond 1051 geschreven door Pieter Damiaan. Daarin wordt de paus gevraagd in te grijpen. Damiaan streefde hervormingen na. Vooral de seksuele losbandigheid van geestelijken stoorde hem, daaronder zeker die van seksuele activiteiten met jonge jongetjes. Ze moesten uit hun ambt gezet worden. Leo IX prees de schrijver, maar de actie die hij ondernam leek heel erg veel op wat in onze tijd gebruikelijk is. – In 1140 verscheen het Decretum Gratiani, dat bevestigt dat pedofilie onder de geestelijkheid ‘een bloeiende activiteit’ was. Dante, die door de hel zwerft, komt er een bonte verzameling tegen, waaronder een groep priesters een de voormalig bisschop van Florence, Andrea de Mozzi, die nog maar onlangs van de aarde was afgedaald. – Door canonieke wetboeken uit de 16e en 17e eeuw werden bisschoppen aangespoord priesters die zich ‘verderfelijk en schandalig’ gedroegen te straffen, door hen b.v. hun financiële middelen af te nemen. Een pauselijk decreet van 30 augustus 1568 verklaart dat priesters die misbruik plegen, van al hun functies en privileges beroofd zullen worden, gedegradeerd zullen worden en overgedragen aan de seculiere gerechtshoven voor verdere bestraffing.

Het geheime systeem, dat de geestelijke beschermt die seksueel misbruik pleegt, functioneert in feite sinds het begin van de 17e eeuw, toen de oprichter van de Orde der Piaristen, pater Jozef van Calasanza, het seksueel misbruik door zijn priesters uit de openbaarheid hield. Nadat er 1 jaar was geklaagd nam Paus Innocentius X maatregelen en werd de orde tijdelijk opgeheven. De geschiedkundige Karen Liebreich lat in haar boek ‘Fallen Order’ zien dat het 17e eeuwse geheime systeem een zeer modern tintje had: ‘Geef de boosdoener een hogere functie, zodat hij niet meer bij zijn slachtoffers in de buurt kan komen.’ JP II en kardinaal Ratzinger, en velen van hun kardinale en bisschoppen negeerden het misbruik door priesters. ‘In de schandalen uit deze tijd klinken echo’s door van een ver verleden.’

Een instructie van het heilig officie uit 1962: ‘Het slachtoffer moet binnen dertig dagen na de misdaad een klacht indienen. Als het dat niet doet, wordt het automatische geëxcommuniceerd.’ Zowel de dader als het slachtoffer moest een eeuwigdurend zwijgen in acht nemen, op straffe van excommunicatie. De eed van geheimhouding moest ook worden afgelegd door de beschuldigers.

‘Deze informatie komt uit hoofdstuk 9 pag 294 uit het boek van David Yallop (onderzoeksjournalist): ‘De kracht en de heerlijkheid’ met als subtitel; ‘De duistere zijde van het Vaticaan onder JP II’ – een uitgave van Spectrum 2007. Zeer lezenswaard en verkrijgbaar voor € 5,- bij De Slegte. ‘