Met het Limburgs Dagblad / Limburger nieuws dat in Heel, St Joseph in 1967 rector Victor Tillemans werd veroordeeld voor ontucht, moesten de verplegers die hem hadden aangegeven weg en ging de zaak in de doofpot. Tillemans was rector en tevens docent aan de opleiding voor Kinderbescherming in Roermond.
Bij MCU is men op de hoogte van tal van zaken die door justitie werden geseponeerd, zaken die steeds met katholieke achtergronden te maken hebben. Deze corruptie kon gedijen omdat op de belangrijkste posten in een ver KVP verleden allemaal vriendjes zaten die alle onfrisse zaken wegstopten. Nu. sinds internet, sociale media, openheid (wikileaks?) kunnen mensen snel en efficient met elkaar communiceren, zeker hadden wij met de LP Pop Against Pope al in 1985 veel mensen kunnen bereiken maar internet brak net zijn vliezen, de highway-baby zou weldra het licht zien. Alle media zwegen over deze unieke LP, en ik vond geen baan meer na het maken van de LP Pop Against Pope. En wat is er verandert? Pop Against Pope stond onlangs op een tentoonstelling, in een hoekje, zichtbaarder zijn we niet geweest, ach in Limburg doen ze er iets langer over om zaken te onderkennen.
Terwijl de Limburger dit nieuws onthult, zwijgt L1. Zij brachten ‘het CBS nieuws’ (de vermoordde cijfers) dat er niks aan de hand zou zijn. Typisch Limburgse zaken als het over corruptie gaat, en waarheid. Stan en Wiertz een Heel komisch duo dat wacht op de uitkomst van de commissie Deetman, daag ik uit voor een openbaar debat over misbruikzaken omdat hun zwijgen gebaseerd is op ontkenning van de steeds harder wordende feiten. Pater Tillemans gaf seksuele voorlichting, dat deden heel veel paters en broeders, een zeer gewilde functie binnen de kloosterordes. Tillemans werd veroordeeld maar wilde graag les blijven geven voor opleiding Kinderbescherming. Pater Tillemans kreeg steun van de Boxtelse overste de Leeuw, en na lang machtsvertoon RK kerk krijgt Tillemans een hoge functie in Vaticaan en diende daar als aanspreekpunt voor leiders van kloosterordes????
Dato Steenhuis heeft recentelijk zaken onderzocht (ook weer niets aan de hand, alleen kastje in Den Bosch). Onze strijd tegen de doofpot is maar net begonnen. Dit is nog maar het begin, maar voor we verder optrekken, nog even een verhaal wat wij vorig jaar al gepubliceerd hadden en inmiddels een steeds helderder licht werpt op Heel. De geHele waarheid kan pas worden verteld als je alle Limburgse instellingen, zeker St Anna, Klein Bethlehem, Franciscanen Bleijerheide, Augustinessen, Immaculata noem maar op, erbij betrekt. Corrupte geestelijkheid en halfslachtig justitieel onderzoek raken we steeds verder in het PIK donkere, bronsgroen eikenhout.
Ik kwam op 16/17 jarige leeftijd op St. Joseph terecht in Heel, het huidige Daelzicht (adres: Rector Driessenstraat 2, 6097 AK Heel). Ik kwam daar gedwongen terecht inzake een Onder Toezicht Stelling (OTS) vanwege vermoedde zedendelicten. Ik ging naar St Joseph “om er beter van te worden”. Er waren 3 zalen, op zaal 3 lagen weeskinderen, op zaal 1 en 2 niet. Van de eerste 2 zalen werden regelmatig kinderen opgehaald, personeel wat er werkte nam ze mee naar de kelder en verrichtte ontuchtige handelingen met hen. Naderhand vertelden de kinderen dat aan mij. Op de ziekenzaal lag een jongen die Christiaan heette en die in een dwangbuis moest liggen. Broeder Ivo was de enige geestelijke en als er geen ander personeel in de buurt was, praatten hij en ik over de dingen die beneden in de kelder gebeurden. Op een gegeven moment probeerde iemand mij onder de dekens te betasten, en dat vertelde ik aan het afdelingshoofd, Dre Poels. Het assistent-afdelingshoofd DJ geloofde mijn verhaal toen niet, en ook het verhaal over de kelder niet. Dre Poels is op een keer gaan kijken. Alhoewel allebei de heren dus van het gebeuren in de kelder afwisten, zijn ze allebei blijven werken in St Joseph.
Een paar dagen nadat het bovenstaande gebeurde, trok een personeelslid mij de broek van mijn achterste. Ik ging wederom naar broeder Ivo en confronteerde hem opnieuw met alles wat er gebeurde in de kelder. Mij werd een zolderkamer aangeboden, een hele mooie, als ik mijn mond maar zou houden over alles wat ik wist! En ik moest voor de weeskinderen gaan zorgen (terwijl ik voor vermoedde zedendelicten een OTS had gekregen!!!!). Ik heb dit werk 2 ½ jaar gedaan: de kinderen wassen en verschonen, uitjes met ze maken etc. Mijn gezinsvoogd, H v S , wist van mijn werkzaamheden af. Ook de rechter die mij een verlenging van mijn OTS gaf, wist van het hele gebeuren af. Ik heb inmiddels stellig de indruk dat ze me erin hebben willen luizen, wat echter niet gelukt is. Toen ik in de gaten kreeg wat er in de kelder gebeurde, stelde ik verschillende ouders op de hoogte. Sommigen van hen belden de voogdijraad en broeder Ivo. De twee afdelingshoofden stuurden brieven naar de kinderbescherming, evenals de huisarts en de onderwijzer. De afdelingshoofden zijn in mijn ogen monddood gemaakt. Even voordat ik zal vertrekken van St Joseph heeft D J een gesprek met mij. Dit gaat over mijn toekomstplannen: wil ik werken in een wasserij, wil ik naar huize Klein Bethlehem, wil ik naar een kindertehuis in Horn of naar huize In’t Veld in Swalmen? Toen ik eenmaal in de gaten had dat er ook verschillende weeskinderen seksueel misbruikt werden, veranderde ik op eigen initiatief het hang- en sluitwerk van de zalen zodat de personeelsleden er niet meer in konden: ik wilde veiligheid voor de kinderen maar ook voor mijzelf.
Dre Poels heeft op een gegeven moment ontslag genomen, DJ vertrok naar een Hogeschool in Maastricht. Ik had de zorg voor de weeskinderen Basje, Yannick, Remco, Jeroen, Lennart, Valentijn, Jordy, Wesley en Nicky. Een van de kinderen, Piet Nette, die op zaal 2 lag, kwam ik later nog eens tegen in een restaurant. Ik vond het echter niet de plek en de tijd om hem over het een en ander aan te spreken. Josje, Danny en Marcel hadden ouders, ook voor deze kinderen zorgde ik. Er waren ook nog kinderen die met de regelmaat van de klok “werden gedumpt”: Luc, Stefan, Michel, Victor, Ricardo, Max en Maikel. Ook hen nam ik onder mijn hoede. De ouders van Josje namen contact op met de kinderbescherming. Ik kon, ondanks mijn OTS, doen en laten wat ik wilde. Ik organiseerde van alles voor de kinderen, oa een kinderkamp. Als ik echter had gewild, had ik ook seksuele handelingen met deze kinderen kunnen doen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik zorgde als een vader en moeder voor de kinderen!
Nog een bijzonder feit was dat Josje epilepsie had en er van mij verwacht werd dat ik de jongen medicijnen gaf. Ik heb tegen het personeel van St Joseph gezegd dat ik dat niet deed en ik heb dat ook nooit gedaan. Ik was tenslotte geen verpleegkundige!
Met deze informatie wil ik oa aangeven dat er seksueel misbruik plaatsvond in St Joseph. Men wist ervan maar er werd op geen enkele manier actie ondernomen!
Eerder verbleef ik in 1959-1960 voor een periode van 12 weken in voormalig koloniehuis Overbunde in Bunde. Ook daar deed zich seksueel misbruik voor. Ik heb daar aangifte van gedaan op 25 mei 2010.