Droom

Vannacht had ik een bizarre droom. Ik droomde dat ik een afspraak had in een hoog gebouw, en samen met een vriend bezochten wij de tweede etage voor wat sport / lichaamsoefeningen, blijkbaar was daar een fitness ruimte. Het ging fout toen wij te haastig, in de drukte de lift wilden nemen, mijn vriend de rechtse lift nam en ik net nog de linker kon pakken. Nou ja, onhandig maar dit soort gebouwen met twee liften komen wel vaker voor dus ik ging op eigen houtje verder in de veronderstelling dat ik ‘mijn vriend’ later zou treffen. In mijn lift stond een donkere dame die ik vaag kende en mij aansprak. Ze duwde per ongeluk op ‘negen’, bijna de hoogste afdeling. ‘Sorry’, zei ze en nam haar telefoon. Ik wilde ook mijn telefoon pakken om mijn vriend te bellen dat er iets fout was gegaan maar dat ik er zo zou aankomen!

Wat er in mijn droom fout ging met de telefoons kan ik mij niet meer herinneren maar plotseling bezat ik haar telefoon, die ik lachend ‘bewonderde’ vanwege het hoge kitsch gehalte, zo’n telefoon als die afgaat allerlei lampjes opflitsen, informatie over het scherm rolt als neon reclame, telefoons die ooit hip waren, en nu in derde wereldlanden worden verhandelt.

Toen zij zag dat we fout zaten drukte ze op de knop van de lift die keihard naar beneden schoot, dermate snel dat ik dacht dat hij niet meer tot stilstand zou komen. Op het laatste moment remde de lift af. Toen ik zag dat ik de verkeerde afdeling was uitgestapt rende ik snel de lift weer in, en ging met dezelfde ‘donkere’ vrouw naar boven want zij had inmiddels weer op de knoppen gedrukt, haar bestemming weer bepaald. Het patroon herhaalde zich, eenmaal boven ging het weer keihard naar beneden, en nu had ik genoeg van het op en neer geknal, bevond mij opeens in een kelder met stenen trap, verder op hoorde ik gezaag (timmerfabriek) en liep naar boven inplaats van de lift te nemen. Ik wilde bellen maar kon niet, en dit ergerde mij, want wat moest ik met haar telefoon met haar contacten die ik niet kende!! Toen ging mij een licht op, kwaad zocht ik naar de donkere vrouw om haar te vragen of zij niet ‘het contact’ miste? Verbaasd keek ze me aan, ‘contact’ was een raar woord, begrip dat ze niet kende, ze liep door het gebouw of zij er aan vast zat en niet kon ontsnappen!

PS (Nawoord van de schrijver en dromer): stop ieder ‘contact’ met een borderline personality, laat dat laatst woord ‘personality’ gerust weg, vooral de narcisctisch ingestelde border weet van geen ophouden, stelt hoge eisen maar je keldert daarna keihard naar beneden, en je kunt helemaal ‘de stenen trap’ opnieuw beginnen. Succes.