LOEKIE en OMA MARIE
Als mijn nichtje Peggy aan me vraagt of ik in het bezit ben van een foto van haar overgrootmoeder, mijn oma, verrast me dat niet echt. De verhalen over deze bijzondere vrouw zijn alom bekend bij al haar kleinkinderen.
Even later sta ik met haar foto in mijn hand en komen er beelden van mijn inmiddels overleden broer Loekie naar boven. Vol tederheid kijkt hij naar deze zelfde foto, wanneer hij een keer op bezoek is. Als hij weggaat overhandig ik hem de foto met de woorden: ‘wees zuinig op haar’.
Zij was de Oma die – na haar werk in een van de werkhuizen – haar kleinkind opzocht wanneer hij maandenlang eenzaam in het ziekenhuis lag.
Jaren later gaat het slecht met Loekie. Als dakloze, met in zijn rugzak nog enkele bezittingen, brengt hij zijn dagen en nachten door op een bank in het park.
Het is Peggy die hem de avond voor Kerst, als ze haar hondje in het park uitlaat, op een bank ziet zitten en hem meeneemt naar haar huisje.
Zijn behoefte aan alcohol doet hem na de kerstdagen weer zijn bank in het park opzoeken, waar hij wordt aangesproken door een langslopende engel van Het Leger Des Heils.
Het gesprek krijgt een gunstige wending als ze hem een dak boven zijn hoofd aanbiedt.
Na maanden lang niets van hem gehoord te hebben, komen wij er zelf achter dat hij bij het leger Des Heils onderdak heeft gekregen.
Wanneer we bij hem op bezoek gaan, zie ik op het nachtkastje naast zijn bed de foto van oma staan.
Het ontroert me.
Na zijn vrij plotselinge overlijden vraagt de leiding aan de familie zijn spullen te komen ophalen. Ik neem de foto van oma mee en zet haar op haar oude plekje terug, waar ze inmiddels alweer 20 jaar staat.
Als Peggy je foto komt ophalen pak ik haar voorzichtig in een mooi cadeaupapierje in. Bij het overhandigen vraag ik zuinig op jou, oma, te zijn.
De goede herinnering aan jou is het mooiste cadeau voor al jouw kleinkinderen.
ELS MULKENS
23 DECEMBER
