Mag ik mij voorstellen!

Na heel lang nadenken heb ik besloten om ook mijn ervaringen uit mijn jeugd, nadat er zoveel bekend is geworden, ook aan u te laten weten.

Ik was 4 jaar in 1943 toen ik door een voogdijraad in Den Haag in een kindertehuis werd geplaatst, waar nonnen de scepter zwaaiden, het was een wit gebouw met daar tegenover een grote kerk. In de Elandstraat of de Helmerstraat.

Ik was de jongste van 5 broers mijn vader was opgepakt en zat in Duitsland mijn moeder kon niet meer voor ons zorgen, later hoorde ik dat zij er van door was met een andere man, ik heb haar nooit meer gezien, veel jaren later wilde ik haar ook nooit meer zien.

Van die eerste jaren kan ik mij niet veel herinneren behalve dat ik veel gehuild heb en veel in bed geplast. Met dat laatste wisten de nonnen wel raad, je werd in een badkuip met ijskoud water gekieperd en kreeg op je natte blote kont een pak slaag met een mattenklopper.

Ik heb vaak ook andere jongens horen huilen. Ook was het verboden om met je handen onder de dekens te slapen, welke zieke geest verzint zo iets, als je dat toch deed dan moest je zonder dekens onder je bed gaan slapen. S’avonds werden we allemaal wakker gemaakt om te plassen, de nonnen stonden dan voor het toilet te wachten de deuren moesten open blijven je moest gaan zitten mocht niet blijven staan want dan konden ze niets zien en als je dan klaar was werd je piemeltje om de beurt door de nonnen met een doek afgeveegd. Wat ze met die kleine piemeltjes hadden begrijp ik nu nog steeds niet, het kwam regelmatig voor dat je s’nachts wakker werd omdat een non aan het friemelen was, ik deed maar net of ik sliep dat deden de andere jongens ook.

Toen ik wat ouder was moest ik s’morgens naar de eerste mis daarna moest ik alle bedden opmaken, was het niet goed genoeg dan werd van alle bedden alles op de grond gegooid en kon je weer opnieuw beginnen. Mocht je tijd te kort komen dan moest je het tussen schooltijd afmaken. Dus zonder ontbijt zonder middageten. Een keer in week moest de slaapzaal geveegd met boenwas in gesmeerd uit gewreven en geswabberd worden, helemaal alleen. Natuurlijk wel onder toezicht. Later dacht ik wel eens dat we werden klaargestoomd om ergens als hulp in de huishouding te gaan dienen omdat er wel eens vreemde mensen op bezoek kwamen en werd er door de nonnen verteld wat je niet allemaal kon. Wie weet hing er wel een prijskaartje aan.

Ik moet ruim 6 jaar zijn geweest toen ik door ene zuster Gertruda, ik zal haar nooit meer vergeten heelaas, uit mijn bed werd gehaald en mee moest naar haar cel, dat was een afgesloten ruimte in de slaapzaal waar een non sliep en wat voor ons strikt verboden was. De deur ging op slot ik moest absoluut niets zeggen anders moest ik in de badkuip zij deed haar nachthemd uit was helemaal naakt ik wist niet wat ik zag trok mijn kleren van mijn lijf ging op bed liggen trok mij naar zich toe en dwong mij haar kruis te likken tot dat zij, wat ik pas jaren later begreep, haar hoogte punt had bereikt En dat alles onder het oog van een Mariabeeld met een brandend kaarsje er voor.

Op het schoolplein vroegen de jongens elke keer hoe ik aan die rode strepen kwam in mijn gezicht, ik zei maar dat ik gevallen was. Dit heeft waarschijnlijk een half jaar geduurd (een kalender had je niet) zeker een paar keer per maand. Toen mijn oudste broer mij een keer van school kwam halen, mijn broers mochten niet op bezoek komen, heb ik het verteld, hij zei dat ik dit aan de hoofdzuster moest vertellen. Welnu, dat heb ik geweten. Ik moest mee naar de zolder werd opgesloten in een donkere bezemkast stonk naar de boenwas vol met muizen en ratten, kon er nauwelijks zitten. Als ik lawaai zou maken dan wist zij nog wel iets anders, zij zou mij wel leren om niet te praten. Ik weet niet hoe lang dit heeft geduurd het leken wel dagen, mijn behoefte kon ik in ieder geval niet ophouden en zat helemaal onder. Eindelijk ging de deur open de hoofdzuster had een liniaal in haar hand niet zo’n platte maar een vierkante zij dwong mij om mijn ontlasting op te eten, dat wilde ik natuurlijk niet maar zij bleef net zo lang tegen mijn oren slaan met die liniaal tot dat ik deed wat zij wilde, ben nog altijd misselijk als ik hier aan denk.

Ik heb me mijn hele leven niet zo vernederd en beledigd gevoeld het ergste is dat je dit nooit meer kwijt raakt. Schaamde mij er voor om het aan iemand te vertellen en was, ben eigenlijk nog bang dat ik mijn emoties niet in bedwang kan houden. Op school kreeg je godsdienstles en werd er in bedekte termen over vies doen gesproken, wat dat precies in hield werd er niet bij verteld, maar ik begreep dat ik dat gedaan had met zuster Gertruda, en ging dat biechten. Voelde mij nog schuldig ook. Zeer kort tijd later werd ik in een pleeggezin geplaatst, volgens mij heeft deze biechtvader zijn biechtgeheim geschonden en er werk van gemaakt. In het kort mijn leven in vijf pleeggezinnen. Overal moest ik papa en mama zeggen, heb ik altijd geweigerd. 

Volgens mij maar een paar weken in Bladel bij een boer in Brabant achter Eindhoven daar moest ik koeien melken en de stal schoonmaken, kon ik niemand verstaan toen weer terug naar Den Haag in een kindertehuis aan de Koninginneweg een paar weken in Arcen een dorpje achter Venlo ook daar was de taal een probleem dus ook van korte duur naar een kindertehuis in Amstelveen en elke keer was ene juffrouw Schoenmakers mijn begeleidster en daar ging ik weer met mijn koffertje.

Toen naar Uithoorn  bij familie van B. in een groot huis hadden een auto en een telefoon dat was voor die tijd heel wat, de vader heb ik maar zelden gezien zij hadden 9 kinderen 2 zoons die waren in Indië de meisjes waren allemaal ouder dan ik. Ik kwam in de tweede klas dus toen was ik 7 jaar. Behalve dat ik daar ook alle bedden moest opmaken en de afwas moest ik ook regelmatig beneden in de garage de was doen, wat ik erg vies vond want het waren allemaal lappen met veel bloed. Ik snapte toen nog niet dat het maandverband was. Overigens waren de meisjes allemaal lief voor mij, ik mocht vaak meespelen vooral doktertje spelen was erg populair opvallend was dat zij daarbij erg veel last hadden in de onderbuik. De moeder kreeg het in de gaten en kon ik mijn koffertje weer pakken. Toen naar Waalwijk  familie van der G. Kwam in de derde klas.

Het was een school met 3 lokalen en 3 leraren, dus 1en2 enz. bij elkaar omdat het tempo voor mij blijkbaar zo laag was deed ik één jaar 2 klassen met als gevolg dat ik na mijn 10 de verjaardag 2 keer moest blijven zitten gelukkig mocht ik het laatste jaar naar een broederschool om mij bij te spijkeren voor de HBS.

Mij is bij gebleven dat bij deze mensen wel 10 soms wel 13 jongens waren wij sliepen allemaal op de zolder en mochten niet in de kamer komen alleen in de bijkeuken 3 jaar lang elke ochtend reuzel op je brood. Veel van die jongens waren de beste niet vaak politie en arrestaties, ik heb mij daar nooit mee bemoeid was braaf misdienaar en zat op het kerkkoor. De heer des huizes stond aan de lopende band bij een schoenfabriek dus dat was ook geen vetpot. Mijn vader heeft toen met behulp van een bevriende advocaat uitgezocht dat er zeker 3 waarschijnlijk 4 verschillende voogdijraden onafhankelijk van elkaar daar jongens plaatsten. Als laatste 4 jaar naar Den Bosch daar ben ik normaal opgevangen.

Op mijn 16 de mocht ik naar mijn vader in Amsterdam daar heb ik de HBS afgemaakt.