Ode aan meneer pastoor

Nos binnenlandredacteur Liedeke Morssinkhof komt met ‘nieuws’ uit 1900 over een pastoor die een 11 jarig meisje heeft vermoord.

De pastoor van de Tilburgse Noordhoekkerk verkrachtte en vermoordde in 1900 de toen 11-jarige Marietje Kessels. Dat stelt haar nicht, de 71-jarige Godelieve Kessels, in een boek dat deze week verschijnt. Afgevaardigden van het Vaticaan bevestigden enkele jaren later de vermoedens van de familie, maar er mocht niets met die kennis gedaan worden. Ze bevestigden de vermoedens van de familie: de pastoor was de dader. Maar ze verzochten de familie met klem om te zwijgen. Want, zo zeiden ze, anders zou mét de pastoor de hele katholieke kerk terechtstaan. En dat kon toch niet de wil van de familie zijn? (einde quote).

Een dikke eeuw geleden, u ziet het komt toch allemaal boven water; nu nog de zaken die wij al menig maal hebben gepubliceerd, en dichter bij onze tijd horen.

Gerachte Heer Smeets,

Met bewondering heb ik uw optredens gevolgd over de schandelijke ervaringen, die uw leven gevormd hebben, maar dankzij uw eigen keuzes zeker niet misvormd.

Ik schrijf u hier over misbruik van meisjes in de omgeving van Maastricht.

Begin jaren 60 waren mijn toenmalige echtgenoot en ik in Brazilie. Mijn man was leider van een aantal hulpverleningsprojecten in het kader van het Jongeren Vrijwilligers Corps (navolging van het Peace Corps, o.l.v. Minister Bot, die ressoorteerde onder Buitenlandse Zaken (Luns). Standplaats Recife, hoofdplaats van de staat Pernambuco.

Op een inspectiereis was in 1965 of 66 Bernard de Jong bij ons bezoek. Tijdens een etentje in een strandtentje van de wijk Boa Viagem vertelde hij over zijn verleden als directeur van het ziekenhuis in Maastricht. Hij sprak uitgebreid over de arme mijnwerkers, de afhankelijk van die bevolkingsgroep van meneer Pastoor. En dat onder zijn leiding heel veel abortussen gedaan werden, bij jonge meisjes, die door meneer Pastoor waren ´voorgelicht´ en de facto gedefloreerd. Toen hij mijn vragende blik zag, zei hij glimlachend: ´Ontmaagd´. Op mijn vraag of die meisjes dan bij de eerste keer al zwanger waren, zei hij, dat dat een enkele maal het geval was. Maar dat meneer Pastoor zo zijn lievelingetjes had. Hij liet duidelijk, dat hij het niet in de haak vond. Maar de meisjes uit arme gezinnen durfden niks te zeggen, maar wisten in de tijd dat hij daar directeur was, dat ze bij hem terecht konden. Hij was een broer van de ministerpresident Piet de Jong. En het was – in die tijd- natuurlijk not done dit aan de grote klok te hangen. Maar ´ergens´ zat het hem dwars.

Ik ben dus niet zelf slachtoffer. Maar in de tijd dat ik op de Open Universiteit werkte (1985-1995) leerde ik verschillende mijnwerkersgezinnen kennen. Tersluiks informeerde ik wel eens naar hun relatie met meneer Pastoor. Nou, die moest je niet tegenspreken. Maar veel hadden de meeste mensen niet (meer) met de kerk op. Behalve op Kerstmis, Pasen, de doop en als ze dood gingen.

Ik geloof, dat er heel wat zielige meisjes hebben rondgelopen en dat er veel geheimen in dergelijke families zitten.

Misschien kun je hier iets mee. Niet alleen jongetjes waren slachtoffer, ook meisjes. Over de toestanden in Brasil kan ik trouwens uren vertellen….

En wij kunnen u uren vertellen over andere nog nooit gepubliceerde pastoor verhalen. Maar of u er zin in heeft en het wilt horen?