Benedictijner monniken (broeders en paters
St. Paulus Abdij; Oosterhout
Gestichte priorij in 1907 vanwege de antiklerikale wetten gevlucht uit Frankrijk en begonnen in Nederland. Tot eind 2005 in Oosterhout.
Voornaamste taken waren in 1966/1967
- Leliekwekerij,
- Boerderij,
- Later Pottenbakkerij,
- Opvang voor ontspoorde jongeren, die voornamelijk al waren voorgeleid en soms veroordeeld door de rechter en die vanwege de pedagogische kijk en opvang vaak langere tijd konden verblijven in het gastenverblijf van de Benedictijnen.
- Opvang voor ontheemde mensen
- Deze is later gaan werken op de pottenbakkerij en ontwierp vele bijzondere serviezen en vazen.
- Daarnaast verzorgde en begeleide hij jarenlang de zieke monniken en de (MEESTAL) jonge gasten, die het moeilijk hadden.
- Mede verantwoordelijke was Pater B(Gastenpater) in opdracht van de Abt van C.
Broeder Adriaan (portier van de Abdij) heeft jarenlang misbruik gemaakt van deze jonge gasten, omdat hij vrij spel had!
Zover ik weet heeft zich noemende Broeder Adrianus zeker van 4 tot 10 zeer jonge gasten seksueel misbruik gemaakt. Het kunnen er veel meer zijn in de afgelopen 40 tot 50 jaar, omdat de jongeren afhankelijk waren van dit klooster. Vaak werden ze ook daar geplaatst, om de gevangenisstraf om te zetten in een begeleiding door broeder Mattheus.
Aangezien er inmiddels al enkele gasten hadden geklaagd en er in de laatste jaren al meerdere klachten via Broeder M. binnengekomen waren, heeft Broeder Adriaan zijn naam met toestemming van de inmiddels teruggetreden huidige Abt/administrator R H, voorheen de Abt in Doetinchem (Slangenburg) terug veranderd in zijn burgernaam: C.
C. heeft schriftelijk toegegeven, dat hij van de heer A. in 1967 seksueel heeft geprobeerd aan te randen en misbruik heeft gemaakt van deze gast van de Benedictijner order van de Paulus Abdij te Oosterhout.
Gezien de ligging van het klooster en de situatie waarin een vaak nog niet volwassene zich bevond, kon deze Broeder Adriaan in het Gastenverblijf huishouden, Het gastenverblijf en het klooster lagen ver uit elkaar en verbonden door een gang met het klooster. Er kwam nauwelijks een bus en maar enkele keren per dag.
Aangezien Adriaan continue de behandelingen, die wij met de praktijk bij enkele geestelijken hadden belachelijk maakte is het mij op een gegeven moment te veel geworden en kreeg ik van Broeder Mattheus eindelijk toestemming gekregen om mijn verhaal naar buiten te brengen, dat ik ruim 43 jaar voor me heb moeten houden. Alle kloosterlingen waren op de hoogte, maar ook van het feit dat Adriaan ook van de nieuwe gasten misbruik maakten.
Eind 2005/begin 2006 konden de Benedictijnen terecht in het hoofdgebouw van het verzorgings- missiehuis Zuiderhout (opgericht in 1916), aanvankelijk genaamd: Sint Franciscus Xaverius van de Missiepaters van de orde Societas Verbi Divini (= het gezelschap van het Goddelijk Woord) van de missionarissen opgericht door Pater Steyl, naar wie de orde der missionarissen (* ook in opleiding) vernoemd zijn.
Rondom het hoofdgebouw. Op het terrein worden massaal woninkjes en flats gebouwd, voor leken en ‘oud’ missionarissen/geestelijken.
Ook Bisschop Muskens heeft op het terrein van het Missiehuis een lange tijd gewoond.
MCU wilt graag in contact komen met mensen, die zich in dit verhaal herkennen; zo wel indirect als direct.
meaculpaunited@gmail.com