‘Hopelijk wordt er meer gepraat’, was de afsluiting van ‘Never Leave Neverland’ uitgezonden door de Vpro, het vage, illustere kinderparadijs model van Michael Jackson waar hij nogal wat kinderen misbruikte onder de noemer van vrede en om op een speelse manier, lief te zijn voor elkaar. Iedereen kon al jaren zien dat er een kind uit zijn auto spurtte bij concerten om deel te worden van de adrenaline, die voor de rest van je leven je bij blijft.

Never leave…..

De Arcade, speeltuin typeerde ‘Neverland’, een soort vrijstaat voor de manipulatieve wijze waarop pedofielen te werk gaan. De RKK weet hoe ze dit varkentje moeten wassen en ver voor Neverland bestonden internaten en de parallellen zijn niet van de lucht.

Wat Neverland is voor Michael en kinderen was het hemels paradijs voor ons, internaatskinderen opgesloten achter vier stevige muren, waar je niet kon ontsnappen. Ontsnappen aan de geestelijke manipulatie was immens en zo niet onmogelijk, iedereen geloofde in hel en verdoemenis. Iedereen was katholiek en de groep zou zich tegen je keren. Michael drong er bij de kinderen erop aan ‘er nooit over te praten want dan zou het paradijs (Neverland) de hel worden en zij in de gevangenis belanden.

Wij moeten er meer over praten…..???? Als ik erover praat, kijkt een hele stad, provincie de andere kant uit. Niemand die vraagt ‘hoe zit het’. Mijn moeder keek naar het journaal en zag haar zoon. Heeft ze me gebeld en uitgenodigd voor een gesprek? Nee, ik heb een gesprek met haar ‘aangevraagd’ en na twee jaar wilde ze me te woord staan. Er moest alleen niemand bij zijn. Zo doet de kerk (en Michael J.) moeders, het ook.

Nu, ga niet roepen, ‘we waren er niet bij’, want daar zorgen de daders zelf voor. Het is een overbodig statement en dus weten we het niet! Op internaten werden we ook achtergelaten bij vreemde mannen, die we niet kenden. Sterker nog ze hadden vreemde namen als broeder Alphons of broeder Lebuinus misschien heten ze wel gewoon Ger of Cor! Wie waren zij?

In het tweede jaar op internaat zei een nieuw jongetje ‘het valt me best mee. De broeders zijn vriendelijk. ‘De eerste maand doen ze altijd vriendelijk, slaan ze niemand maar daarna gaat de zweep erover’, antwoord ik, want de andere kant van de Franciscaanse pij, had hij nog niet gezien.

Ja, hopelijk wordt er meer over gepraat maar je wordt volledig geëxcommuniceerd als je ermee naar buiten komt. Als je de leugens of het verdriet opgeeft, laat gaan dan begin je pas te begrijpen wat seksueel geweld met een kind doet.

Neverland was het pedo paradijs voor voeten-tovenaar Jackson. Hij wijde je in de lusten van het gedroomde kinderrijk. Het gebeurde al bij de energieke ‘kijk mij nou eens dansen’, ADHD up-tempo versnellingen vervingen woorden, woorden met zoete dromen. Een wereldster aan en in je bed. De internaten deden dezelfde truc: je kon er goed onderwijs krijgen, veel sporten, cultuur, zang, toneel, verwaarloosde kinderen die dezelfde opdracht meekregen om later glansvol en succesvol een carrière op te bouwen….in Neverland of in Gods rijk op aarde. Je was voorbestemd.

Michael J. verklaarde al vroeg in de documentaire tegenover de moeder van Wade, ’dat ie altijd zijn zin kreeg’! Daar had mama Wade toch beter moeten opletten en ‘a red flag’ moeten zetten bij de slaap kamerdeur van Michael J. waar ze haar kind jaren liet slapen. De wolk van het ‘big stargazing’ deed zijn giftig werk en de entertainment industrie leent zich bij uitstek voor valse dromen. Ook zijn familie zag het allemaal aan en keek weg, nu dreigen ze iedereen die Michael  beschuldigd met een schadeclaim want er valt inderdaad geld te verdienen aan de Jacksons. ‘Haben sie es gewusst, herr Jackson’, wie zal hem die vraag stellen. André Rieu?

De Franciscaanse broeders kregen dat ook, links om of rechtsom, altijd hun zin of zij vertelden leugens over mijn gedrag, ‘er was altijd iets fout aan wat ik deed. Ze, voornamelijk broeder Servatius, stookten andere kinderen tegen me op, jaagden me op over het schoolplein tot in de tuin, schoolgebouw toe. De Jacksons hebben menig kind met dure advocaten aangepakt. Ik werd geïsoleerd.

Ik haalde net als ieder kind kattenkwaad uit op internaat, ik schreef en zing het al in ‘Boys School’: ‘in Boys school are many rules and one of them is to be abused’, en mijn redding is juist geweest dat ik al vroeg riep dat een pater me betast had. Nee, het was niet Gijsen geweest want die kwam er nooit. Toch kreeg een ander jongetje een gegrond verklaring en dat was gebeurd in het zelfde kamertje, in hetzelfde jaar, met Gijsen én op het jongens pensionaat te Bleijerheide’??

Een ander jongetje was weliswaar misbruikt maar niet door de nog levende pastoor uit Maastricht. Nee, er had in de geest bij het misbruikte kind ‘een persoonsverwisseling’ plaatsgevonden. Dus als we moeten leren praten, krijgen we deze discussie is het waar of niet. Who done it? Kan het kind zich dit nog wel goed herinneren? Media voer voor een lekker show maar het gebeurt wel terwijl u er niet bij was, dat moeten we er even bij vermelden. U zag in Neverland dat ‘porn and candy’, ruim voorradig waren bij moonwalker fantasy man en dat zijn muziek toch goed was ‘we are the world we are the children, ja Michael J krijgt altijd en overal zijn zin….net als bij de broeders 

Wil je erover praten?

De Franse kardinaal Philippe Barbarin, die donderdagochtend werd veroordeeld omdat hij het seksuele misbruik door een priester in zijn bisdom niet aanklaagde, heeft aangekondigd dat hij zijn ontslag gaat indienen bij paus Franciscus.

Bisdom Roermond zegt niets te weten van het misbruik door Nederlandse priester in IJsland. Ontkennen, erom heen draaien! Het heet voortaan barbarisme naar aanleiding van kardinaal Philippe Barbarin, die de staats wetten naast zich neerlegde en aparte, canonieke wetgeving van Rome liet prevaleren. Zoals wereldwijd alle priesters deden, hebben wij persoonlijk ondervonden hoe priesters door schreeuwerige advocaten met veel geld werden beschermd. Commissies deden tegenstrijdige uitspraken waar een ding voorop stond, namelijk de daders komen niet of nauwelijks in beeld.

Een postzegel met een paus zal het niet snel meer worden. Aandacht voor de slachtoffers staat voorop aldus zeggen ze in Roermond, Rome maar waarom praten we dan niet met elkaar? Alleen de praktijk is dat de kerk zich niet pro-actief inzet voor slachtoffers. Hoe ik dat weet? Mea Culpa, het is nog steeds hip, wordt geboycot niet door slachtoffers maar door katholieke ijdeltuiten met veel connecties in de media. Na ‘de weg naar verzoening’ hebben we niets meer vernomen / gehoord, ze zeggen het een en doen het andere. Wekelijks begeleiden we mensen, praten, steunen, luisteren naar hun verhaal en zonder subsidie of geldmotieven want dat probeert men ons al vanaf 2010 in de schoenen te schuiven: ‘we doen het voor het geld‘!

Maar één ding wat ze, de slachtoffers zeker niet doen, is Roermond bellen want dan gaan ze een katholiek kamertje in waar alles verstomd zoals ze met het biechtgeheim gewend zijn, een stille alliantie tussen kerk en slachtoffer. Ondertussen weten we niet wie de daders zijn, wat hun psychologisch profiel, achtergrond is. Waarom zij zo kwaad werden, agressief en onbegrijpelijk veel geweld gebruikten tegen kinderen. Wij werden bij de commissie binnenste buiten gekeerd. Zij werden nooit gecontroleerd, gecheckt, geanalyseerd! Waarom niet, iedereen kon zijn gang gaan want de overheid deed niets tegen het (macht) misbruik, sloten een cordon sanitaire waar de waarheid er niet meer toe deed.

De kerk kan maar moeilijk haar gedrag / cultuur veranderen en als u mij vraagt waar dit aan ligt is het een ongebreideld narcisme, wat je recentelijk terug zag bij de duivelse bisschoppenconferentie waar zij zichzelf in ieder geval niet de schuld gaven.

De Belgische bisschop heeft gereageerd op onze zeven punten. Nederland met van den Hende weigert om ook maar iets van zich te laten horen. Dit is typisch voor hun hoogmoed en het narcisme waar ik op nogmaals op wijs maar we gaan niet, nooit (meer) op onze knieën, van boven af zwaaien hoort bij de oude middeleeuwse cultuur van een kerk, die zich buiten de realiteit plaats. Wij bestaan niet okay maar met die oude angst knuppel waar ouders en de kerk kinderen bij elkaar dreef in internaten waar we klein en gevangen gehouden werden binnen de muren van dit isolatie apparaat, is voorbij. Diezelfde sfeer willen zij terug en ik…..nooit meer.

Carnaval voorbij, mooi dan kunnen wij ons weer aan geestelijke bronnen laven en de recente uitkomst van een organisatie die probeert strafvervolging te ontlopen wegens wereldwijd kindermisbruik, en de kerk daar tot nu toe, wonderbaarlijk aan ontsnapt. We zijn nog niet klaar met de bisschop van Rotterdam, de Dr.Jekyll and Mr Hyde drie dubbele-persoonlijkheid van den Hende. Hij zou onze ‘zeven punten manifest’, indienen bij de bisschoppenconferentie te Rome, net voor de carnaval dus we gaven hem even de tijd om te reageren. Dit zeven punten manifest’ getuigt van onze betrokkenheid samen met de Belgische lotgenoten org. WMK en onze Franse lotgenoten van Parole La Liberé.

Maar niks hoor, de narcisten van de pedofiele organisatie RKK (rijk van kleine kinderen) heeft zijn bekende show opgevoerd, niks toegeven behalve dan dat de duivel het allemaal op zijn geweten heeft, echter geen daders in beeld. Ook Nederland kende 10.000 tot 20.000 slachtoffers maar geen daders?? IK memoreerde dit feit bij de presentatie van het eindrapport in 2018 te Utrecht maar geen krant NRC, Volkskrant, de Limburger of andere media die het oppikten. Valt dit uit te leggen, nee behalve dan dat het OM een verleden heeft om strafbare feiten te doofpotten. Ik ben nog gaan informeren bij politie in Heerlen voor het door ons MCU ingediende artikel 12 procedure in 2013, daar stonden drie vrouwelijke agenten met pistool zichtbaar langs hun lijf, gewapend mij te woord te staan. Het is te hopen dat hun kinderen niet worden misbruikt door wie dan ook, maar ik geef niks meer om hun eerlijkheid of geloof, het is een totale misere, boetedoening zonder spijt.

Oh ja ‘Bertje moet leren zich direct te onderwerpen’.

De kerk gaat nog steeds uit van hun superieure door God gegeven plaats in het moederrijk, de aarde. Van den Hende is een draaikont typerend voor deze kerk, hij vertegenwoordigt met al zijn narcistische broeders en zusters, die veel van kinderen houden het zieke standpunt van een vergane (h)eerlijkheid met hun eigen geschreven, geborneerde regels in stand te houden. Onze zeven punten of traumatische gevolgen van het misbruik / geweld interesseert hun niet.

Wij hebben bovendien een misbruik schandaal in IJsland gepubliceerd door een Limburgse priester nota bene aangetrouwde familie lid, die mijn Oma ook heeft gekend. (zie Lieve Oma) de brave man heeft met medeweten van zijn Duitse metgezellin Margret Muller negen kinderen misbruikt. Door een commissie zijn deze mensen gegrond verklaard en is 1,5 miljoen uitgekeerd aan de slachtoffers. Ik heb veel aardige reacties gekregen op mijn blog over ‘Lieve Oma’, het was mooi beschreven volgens velen, die inderdaad een heel lief mens was, maar niemand had het over het misbruik. Misbruik is not entertaining.

Deze priester Gus George is bekend in onze familie. Tot voor kort wisten wij hier niks van. Inmiddels ben ik het gaan melden bij vicaris-generaal Schnackers en juridisch adviseur dhr. Rutten van bisdom Roermond. Hun voorlopige reactie is ‘dat hoort bij de Montfertanen, geraakt door de nederigheid van God maar niet Ome Gus, die ligt zonder stem in zijn graf: ‘het valt niet onder onze verantwoordelijkheid’, zei Schnackers….ja ook niet onder de onze.

Doe er iets aan, huichelaars!

Wat zou ik u allemaal kunnen vertellen als u nog leefde. U zou mij niet geloven, u zou niet geloven dat ik tegenwoordig niet met geld betaal maar met een plastieken kaart en op een kastje cijfers in toets, een combinatie van getallen en nummers waar ergens anders, deze cijfers netjes worden bijgehouden. U zou zeggen Oma: ‘Bert, je hebt nog niet betaald’!

U zou trots op me zijn dat ik met kardinalen praat en met bisschoppen of andere vertegenwoordigers van uw kerk. Ja, ik zeg doelbewust ‘uw kerk’ want na het afgelopen weekend ben ik er helemaal klaar mee nadat dezelfde leugens en hypocrisie opgevoerd worden als zijnde ‘waarheid en erkenning’ en de slachtoffers van seksueel geweld zonder concrete toezeggingen naar hel en verdoemenis, én naar de duivel wordt verwezen. U geloofde ook dat de duivel bestaat maar u geloofde ook in het goede, eerlijkheid, verdraagzaamheid en gaf mensen die aan de deur klopten guldens of vijf centen (echt geld) dan wel eten. Ik kan me herinneren dat op een avond op de boerderij te Wittem geen eten was. Hoe u het voor elkaar kreeg weet ik niet, ik denk bij de buren (familie) werd wat geleend en zag uw gezicht van verdriet sterven. U kon ook niet zingen, dat vond ik niet erg want er was immers geen radio en ondanks mijn aandringen, zong u voor mij. Uw stem bibberde en kraakte en als er iets van gevoelens doordrong in uw stem was het van een diepe pijn en onzekerheid. Dank Oma, als er een hitparade had bestaan stond u bij mij nr. Uno.

Nu even naar wat concretere zaken heeft u Ome Guus gekend? Guus ofwel Augustus George? Geboren in Wylre (5 april 1928-16 juni 2008), Augustinus (Guus) George maar meestal aangeduid met Rev. Georg, was een Nederlandse, Limburgse priester in de katholieke kathedraal van IJsland, Kristkirkja kerk en schoolhoofd, principaal, Landakotsskóli van 1962-1998.

Guus Georg werd geboren in het toeristische dorp Gulpen in Nederland waar veel familie leden van ons wonen (Wylre, Gulpen, Epen, Mechelen, Wittem kortom Krijtland / Heuvelland). Als twaalf-jarige zat hij op de jongensschool Montfort in Schimmert Rev. Georg eerste geloften werd op 8 september 1950 afgenomen en begon met studeren, filosofie en theologie in Oirschot, en werd de priesterwijding op 11 maart 1956 volbracht. In 1962, werd Rev. George aangesteld aan een school in Landakotsskóli, IJsland en leidde de school 36 jaar. Was hij adjunct-bisschop van 1969 en twee keer diende als bisschop voor een tijdje, na de dood van Henry Fréhel 1986, na de dood van Alfred Jolson 1994 ontving hij de IJslandse Orde van de Falcon voor hun werk in 1994. Gijsen en George kenden elkaar en er is sprake van bewijs van het doofpotten door de kerk waar Gijsen bij betrokken was. 

In 2011 kwamen geruchten aan de oppervlakte van misbruik dat in Landakotsskóli tijdens een zomerkamp van de katholieke kerk had plaats gevonden. Negen kinderen kregen een gegrond verklaring van de IJslandse commissie ‘Deetman’.

Bovendien had Margrét Müller, een Duitstalige lerares op dezelfde school, ook misbruik gemaakt van kinderen met kennis van betrokkenheid van de Rev. George. De katholieke kerk benoemde een onderzoekscommissie die een rapport van 2 november 2012 uitvaardigde waarin beschuldigingen werden geuit over hun afschuwelijke daden ten opzichte van deze negen kinderen. Ook werd meegedeeld dat de mannen van de Katholieke Kerk (met inbegrip van Alfred Bishop Jolson), nonnen in Landakot en katholieke priesters op de hoogte waren van George en Mullers gedrag, maar niemand deed er iets aan.

Lieve Oma, nu heeft u sinds uw dood in 1981 niets ervaren of meegekregen van het wereldwijde, grootschalige misbruik van ‘minori’, zoals de Italianen het noemen. De LP Pop Against Pope in 1985 heeft u nooit gehoord, De CD ‘Soul Child, kent u evenmin; de documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide’, kan u vanuit de hemel niet gezien hebben, de geboorte van mijn zoon Ramon in 1982 en dat ik, uw kleinzoon in 2010 als klokkenluider geschiedenis zou schrijven was wel bij uw dochter bekend, mijn moeder, die alles muurvast verdedigde wat de kerk onder het tapijt hield. In Nederland werd ik binnen een jaar geëxcommuniceerd, geboycot en met mijn bestuur tot op de dag van vandaag strijden we voor recht en rechtvaardigheid, zal u niet verbazen maar wel het ongekende brutale karakter van deze kerk waar kinderen misbruikt worden en afgelopen weekend de duivel de schuld kreeg, van dit alles…..een kwaadaardige schuld bekentenis…mea culpa.

Lieve Oma, kunt u boven in de hemel nog een keer voor me zingen…en dan hard, heel hard zodat alles trilt en iedereen bibbert en uit de hemel flikkert.

Wij hadden weer eens, – voor het 27ste jaar op rij goed ons huiswerk gemaakt. Als slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk hadden we netjes op een rij zeven aandachtspunten meegegeven aan onze kardinaal voor zijn Romereis. De paus had hem en 190 andere bisschoppen hier speciaal voor uitgenodigd. Het moest eens en voor goed gedaan zijn met dat seksueel misbruik in de katholieke Kerk. Tot hier en niet verder. Aldus paus Franciscus. Onze kardinaal zou onze verzuchtingen, in de mate van het mogelijke voorleggen op de speciale bisschoppenvierdaagse van Rome van 21 tot 24 februari 2019. De paus had het zo gewild. Het moest eens en voorgoed gedaan zijn met seksueel misbruiken van kinderen door prelaten en andere clerici.

De sfeer, zeker in het Belgische kamp zat goed. We hadden net een lijvig document van 400 bladzijden van de Belgische bisschoppen cadeau gekregen. Met daarin alles erop en eraan hoe het seksueel misbruik in de Belgische kerk verlopen is. Geen taboes. Alles rechttoe, rechtaan benoemd. En erkend. Klaar voor de nieuwe lente.

Met het lijvig dossier onder de arm én onze zeven aandachtspunten trok de kardinaal naar Rome. Waar het spoedig verdween onder de Vaticaanse stolp. Toch begon het vierdaagse kyrië eleison nog goed op donderdag. Woorden als onze schuld, zero tolerantie, klerikalisme kwamen aan bod vanaf  de eerste gebedsdienst. Maar naarmate de tijd verstreek en de dagen langer werden verdween de moed om door te gaan.

Uiteindelijk besloot de paus dan maar in zijn slottoespraak te zeggen dat het probleem zich in alle geledingen van de samenleving stelt. Dat de priester-daders uiteindelijk het slachtoffer van de duivel zijn geweest en dat het uiteindelijk deze laatste is geweest, mister Lucifer himself die bezit heeft genomen van de daders én de slachtoffers.

Daar sta je dan op het Sint-Pietersplein, met een foto in de hand van toen je twaalf was. Wenend aanhoor je de pauselijk stem over het Sint-Pietersplein weergalmen: het is de duivel die u dit heeft aangedaan. De prelaat-priester-dader is in feite ook maar een mens… en slachtoffer van de duivel. Niet een geur van wierook maar van solfer verspreidt zich over het Sint-Pietersplein te Rome. Het is allemaal de schuld van de duivel. Je ruikt het overal. Alleen brandt de onuitgesproken vraag nog op de lippen van de paus: beste kindertjes, waarom wilde je nu speciaal misdienaar gaan spelen bij dié priester? Had je echt geen andere keuze? Maar hij houdt zich gelukkig in.

Ik ben kwaad op mezelf. Waarom ben ik er weer ingetrapt? Waarom heb ik opnieuw geloofd in hun goede bedoelingen? Ik heb nu toch, als oud strijder al meer dan vijfentwintig jaar bewijs van het tegendeel. Ik pleit schuldig. Er rest nog maar één mogelijkheid. Daag ze uit voor het internationaal gerechtshof. Breng daar, wat er nog rest aan niet verdwenen dossiers samen en klaag ze aan. Klaag ze aan! Wie nog heil verwacht hieromtrent van binnen de muren van het Vaticaan is gezien voor de moeite.

Je zou de paus nog een beetje kunnen geloven nu hij beweert dat er moet samengewerkt worden met het gerecht. Daarom valt het des te meer op dat precies het Vaticaan er intussen, achter de coulissen er alles aan doet, om de groepsvordering die een groep Belgische slachtoffers van kerkelijk seksueel misbruik nu voor het Europees Hof willen brengen, om dit proces onmogelijk te maken. 

De tergende hautaine houding. Het dubbele gezicht. Het zich schuil houden achter het al lang afgeschafte priestercelibaat. De zwijgplicht. Het verstoppen en verdoezelen. Hun kerkelijk recht dat ze zogenaamd al tien keer hebben aangepast om de daders te pakken. En toch. Het lukt maar niet. Slachtoffers blijven wenend aan de poorten van de Sint-Pieters te Rome in de ijzige wind achter. 

Het is niet zo dat door één kardinaal zijn staf en mijter af te nemen, net voor de vierdaagse voorstelling in Rome begint, dat het hele bestel gezuiverd is. 

Het verplicht celibaat is afgeschaft

Te lang ben ik hun woorden blijven geloven. Zo ook dat het priestercelibaat nooit zou worden afgeschaft. Terwijl ik het al had moeten beseffen in de jaren negentig. Toen al schreef Richard Sipe (VS) zijn beroemde rapport dat slechts twee procent van de katholieke clerus het celibaat echt beleeft. Dat Frédéric Martel dat in 2019 nog eens zou herhalen in zijn boek Sodoma was écht niet meer nodig. Intussen weet ik het wel. Het verplichte celibaat is afgeschaft. Het bestaat de facto niet meer. Alleen in Rome blijven ze maar roepen dat het niet zo is.

Vergelijkbaar met een koppel dat trouwt en absoluut de traditie wil bewaren, ook al delen ze reeds jaren tafel en bed, op de avond voor de huwelijksceremonie toch nog bij moeder thuis willen gaan slapen als symbolische uitdrukking dat ze ‘in onthouding’ op de ware liefde hebben gewacht. Puur voor de folklore. Zo gaat het ook met het opgelegde celibaat voor priesters en kloosterlingen. De nacht voor de wijding is zo ongeveer de enige nacht dat de kandidaat priesters als celibatair gaat slapen bij moeder thuis. Omdat het zo hoort volgens de traditie. 

Vanaf dag twee gaat alles weer zijn gewone gangetje. Dat leren mij die wetenschappelijke rapporten. Nu weet ik het zeker. Het verplichte celibaat bestaat de facto niet meer. Het is al meer dan een kwarteeuw geleden wetenschappelijk geconstateerd dat het ter ziele is gegaan. Alleen in Rome krijgen ze het maar niet gelezen. Ze weten dus nog van niets. 

Natuurlijk weten ze het wel. Maar door het tegendeel te blijven beweren geloven ze zelf dat ook heel de wereld dat blijft geloven. Net zoals het uiteindelijk de duivel zelf is die de kinderen heeft misbruikt. Ook dat geloven ze echt. De priesters die het misdrijf pleegden zijn, net als de kinderen, het slachtoffer van die gevaarlijke duivel. Parole, parole, parole…

Rik Devillé, priester

25 februari 2019 

voor

www.mensenrechteinindekerk.be