Persbericht

We konden inmiddels de inhoud van het arrest van hedenmorgen lezen en bespreken.

Uit de uitspraak van het Hof van Beroep te Gent blijkt dat de Kerk (de Heilige Stoel) juridisch onaantastbaar is, althans in België. Er wordt immers geoordeeld dat beleidsfouten van de Heilige Stoel, ook al leiden ze wereldwijd en dus ook in België tot schade, niet door een Belgische rechter kunnen worden beoordeeld op grond van Staatsimmuniteit. Dat betekent, noch min noch meer, dat de Belgische overheid noch het gerechtelijk apparaat bij machte zijn om Belgische onderdanen te beschermen tegen schade verwekkende handelingen gesteld door een andere Staat of zelfs door een entiteit als de Heilige Stoel, die weliswaar (onder meer) beleidsbeslissingen neemt op het eigen (erg kleine) grondgebied maar dat beleid wel concretiseert over de gehele wereld.

Wij zijn van oordeel dat een dergelijke invulling van immuniteit niet meer van deze tijd kan zijn. De slachtoffers verdienen het dat een rechter zou oordelen over de grond van de zaak. Het recht op toegang tot een rechter is trouwens een fundamenteel mensenrecht (artikel 13 Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens) dat reeds gedurende een tiental jaar gestaag aan belang wint in de rechtspraak van het Europees Hof  te Straatsburg.

Verder oordeelt het Hof van Beroep, wat de vordering tegen de Belgische beleidsmakers binnen de Kerk betreft, dat de dagvaarding om procedurele redenen nietig is. De slachtoffers dienden zich, volgens het Hof van Beroep, immers met naam en toenaam kenbaar te maken, wat zij met het instellen van een groepsvordering hebben getracht te vermijden om niet opnieuw en ditmaal publiekelijk geslachtofferd te worden. Hiermee is duidelijk gebleken dat de Belgische regels van procesvoering niet toereikend zijn om een dergelijk grootschalig schadegeval af te handelen en daarvoor de verantwoordelijken ter verantwoording te roepen.

Er werd door ons van in den beginne rekening mee gehouden dat de slachtoffers mogelijks in Straatsburg hun gelijk zouden moeten halen (wat enkel kan als alle Belgische rechtsmiddelen uitgeput zijn). Wij overwegen dan ook het instellen van cassatieberoep om nadien deze zaak te kunnen voorleggen aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

Door deze uitspraak zijn de slachtoffers van seksueel misbruik ontgoocheld maar niettemin nog steeds zeer vastberaden om degenen die het doofpotbeleid decennialang hebben aangehouden in rechte aan te spreken.

De slachtoffers blijven vaststellen dat de beleidsmakers binnen de Kerk enerzijds aan de maatschappij voorhouden de door hen begane fouten te erkennen maar dat zij anderzijds alles in het werk stellen om deze fouten niet beoordeeld te zien worden. Deze duidelijke spreidstand zou zonder de gerechtelijke stappen van de slachtoffers nooit zo duidelijk zijn aangetoond, wat op zich al de grote maatschappelijke relevantie ervan aantoont.

Mariakerke, 25 februari 2016,

Christine Mussche Walter Van Steenbrugge

Corrie en Leo

Van harte gefeliciteerd met jullie 40 jaar huwelijk, een jubileum dat niet ongezien voorbij kan gaan. Jullie zijn een voorbeeld voor ons in de strijd om erkenning, altijd aanspreekbaar, in balans door  mee te denken, communicatief, weten de juiste beslissingen aan te dragen in een verhaal waar we met veel pijn en afwijzing hebben leren mee om te gaan. Wij kennen elkaar nu zes  jaar (leeftijd MCU) en ik dank jullie voor jullie steun, solidariteit, warmte en vriendschap. Love to you both!

Persmededeling betreffende de uitspraak van vandaag in hoger beroep bij de Rechtbank van Gent betreffende het schuldig verzuim van kerkelijke oversten

100.000 eurocent voor monseigneur Roger Vangheluwe

Wij stellen vast dat de Belgische bisschoppen al meermaals erkend hebben in het verre en recente verleden fouten gemaakt te hebben betreffende het schuldig verzuim rond seksueel misbruik van haar clerus. Anderzijds leren wij uit de procesvoering in Gent (uitspraak van 25/02/2016) dat bisschoppen en oversten alles in het werk stellen om die fouten niet te laten beoordelen door de Rechter.

Daarenboven zien wij nu dat de bisschoppen openlijk beweren in de Rechtbank dat zij geen macht hebben over priesters. De Belgische rechtbanken roepen anderzijds de Staatsimmuniteit van de Heilige Stoel in. Nochtans is die Heilige Stoel wereldwijd bevoegd om in de kerkelijke instellingen in alle landen ter wereld – ook in de Belgische staat – regels op te leggen die mogelijk in strijd zijn met de Universele Verklaring van de rechten van de mens en met de rechten van het kind. Maar  zekerheid hierover kan niet afgedwongen worden bij de rechter aangezien die zgn. Staatsimmuniteit.

In solidariteit met elkaar zullen wij, als slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk en als slachtoffer van het schuldig verzuim van bisschoppen, oversten en van die Heilige Stoel, elkaar blijven steunen in het zoeken naar wegen van erkenning en herstel.

En dat de man die heeft ingestemd om velen van ons die (nog) anoniem wensten te blijven, te vertegenwoordigen op dit proces, veroordeeld wordt om een ex-bisschop van Brugge, die zelf bekentenissen heeft afgelegd van seksueel misbruik en waarvan de Daneels-tapes bewezen hebben dat hij zowel als de kardinaal het misbruikverhaal van tafel wilden vegen, 1000 Euro aan Vanheluwe te betalen, tart uiteraard elke verbeelding.

Elk slachtoffer uit de steungroep Mensenrechten in de Kerk wil hier graag 100 stukken van 1 eurocent (ter waarde van 1 euro) toe bijdragen. Stel, we gaan die 100.000 eurocenten gerechtskosten die Roel Verschueren moet betalen met 20 autobussen vol met lotgenoten aan de monseigneur … ergens in het Zuiden van Frankrijk bezorgen!

De stuurgroep die doorgaat.

Staf Van Pelt, Linda Opdebeeck, Marc Dewit en Rik Devillé

PS (comment MCU; Bert Smeets) Deze uitspraak is een vrijbrief voor de kerkstraat; een pleidooi voor fragmentatie, een erkenning van haar zelfverloochening, het versterkt, bevestigd haar eigen regels, haalt misbruik geld op, mensenrechten verworpen, immuniteit voor de eeuwigheid 

In een mail van Vrijdag 23 okt 2015 schrijf ik aan mr. Weller mijn juridisch adviseur.

Het antwoord van mevr. Oude Breuil is evident in haar onderzoek ‘te vragen over het bezoek van de paters van Rolduc en monseigneur Gijsen aan Bleijerheide. Dit verhoor ging niet door’. 

Waarom ging dit niet door, daar blijft het meldpunt in het duister waken. Tegen mij werd de indruk gewekt dat dit vragenuurtje over de ins and outs van internaat Bleijerheide wel doorging hoewel mevrouw Oude Bruil blijkbaar op de hoogte was dat het niet de bedoeling was mij daar over te vragen / informeren. Vandaar haar opmerking dat ‘mogelijk door mij wel over gesproken is’.

Nou, ik weet het wel zeker, net zo zeker ik met overste Benedictus te Aken gesproken heb. Nou prima koffie in Hotel L’empereur en een dagje werk voor Oude Breuil maar een wassen neus betreffende het onderzoek naar Gijsen op Bleijerheide. Nu maakt het niet veel uit want een klacht tegen Gijsen is gegrond verklaard. Hetzelfde internaat, kamertje, patronen, én hetzelfde jaar 1961.

Het meldpunt creëert mist en lijkt meer en meer op de handel en wandel RKK in het verleden geopereerd heeft. Een biechtstoel ervaring noem ik het: ‘ze weten genoeg maar houden het voor zichzelf’.