Radio 1 Argos tussen 14-15 u. over Deetman en de parlementaire enquête en de transparante cultuur in Den Haag en omstreken, mits ze willen praten over seksueel geweld natuurlijk.

Trekken maar! U kent het nog wel de Rups met zijn twee persoons karretjes en de kwast die je moest pakken voordat een zeil over je puber bestaan werd geheven. Oud-rechters / commissie leden lijken in hun interpretaties van seksueel geweld de touwtjes spreekwoordelijk in de Rups te houden door slachtoffers naar de kwast te laten grijpen, waarna ze even lekker veilig onder het zeil wegduiken met een kusje van de RKK opdrachtgevers die al genietend hun dubbellevens beloond zien.

De verachtelijke uitspraken in een recente herzieningszaak is daar een voorbeeld van. Wederom ‘een ander feiten complex’ wordt een jarenlange procedure van de baan gereden met veel secondaire victimisatie tot gevolg van mensen die, in deze, een verzoek van een JA (juridische adviseur) zelf, worden opgescheept.

De secondaire victimisatie heeft de kerk nog nooit geboeid, ze hebben zich slim van verantwoordelijkheden afgewend ter bevordering van een onafhankelijk onderzoek door oud-rechters die de kerk al vaker uit de brand hebben geholpen.

De vliegen van Jean-Paul Sartre keren terug in nieuwe beschuldigingen bisschop Gijsen. De media vermeld het niet daar blijkbaar alleen Joep Dohmen (NRC) patent heeft op onthullingen RKK; oh ja een artikel over Deetman en de buitenparlementaire enquête waar wij aan hebben meegewerkt in de Volkskrant gaat niet door. Wel morgen zaterdag 30 april Radio 1 Argos tussen 14-15 u. over deze parlementaire enquête en de transparante cultuur in Den Haag en omstreken.

De vrije pers in Nederland is een lachertje en ik hoor het Arnold Karsten nog zeggen gisteravond in Pauw driekwart van de journalisten zijn corrupt of lopen aan de leiband van redacteuren, politici of bedrijfsleven. Joep Dohmen krijgt zijn spotlight, het veldwerk is voor ons….al zes jaar lang. Grote dank voor het lintje! 

Je vraagt je af waar we mee bezig zijn. We proberen het probleem van seksueel geweld op de kaart te zetten, doch het aantal kinderen dat overlijd door huiselijk geweld neemt toe. Ons verleden was niet voldoende om aan te tonen dat er iets wezenlijks fout zit, in ons, in onze manier van bestaan, leven, ordening der maatschappelijke verhoudingen. De kerk heeft een morele taak om dit verleden onder ogen te zien en niet steeds met andere feitencomplexen op de proppen te komen, ongeloofwaardig.

 

In een poging de geheime deals (mediation met finale kwijting) te ontdoen van schadeclaims heeft de heer Deetman zich andermaal opgeworpen als redder van Gods hemelrijk hier op aarde. Ergo hij biedt zich aan (??) als een schoothondje bang om een kwaad woord te moeten zeggen over zijn baasje. Deetman neemt de geheime deals onder de loep en brengt ze uit in een paragraaf in zijn afsluitende monitor reportage met als doel….dat ze worden vernietigd.

Mooie deal voor de kerk maar minder voor de mensen die al jaren wachten op steunbewijs. Nu wordt dit al een beetje weggemasseerd door de slotactie, net zoals dat ging met ‘het geweld’ (HEG commissie) maar het gehussel met de steunbewijzen is al vanaf het begin een crime, chaos, volstrekt onduidelijk wie de regie voert. Het is ook nooit de bedoeling geweest dat de kerk / meldpunt een actieve rol zou vervullen in de steunbewijzen. De steunbewijzen is als de Panama papers, ze gaan iedere transparantie tegen. Wij, MCU, hebben in het begin aangedrongen om de juridische adviseurs met elkaar in contact te treden, het meeste werk…. hebben wij zelf gedaan.

Bij mensen waar steunbewijs ontbreekt, door deze gesloten constructie, kunnen uiteindelijk de kerk aanklagen. Als de slachtofferorganisaties uit hun bestand ‘steunbewijs zoekenden’, bij elkaar brengen zie je dat de kerk doelbewust de steunbewijzen manipuleert dan wel tegenhoud. Deetman gooit deze deur naar onderzoek geheime deals definitief dicht door ermee in te stemmen dat ze uiteindelijk worden vernietigd.

Recentelijk zijn er twee steunbewijzen niet meegenomen omdat het niet bij de ‘opdracht‘ hoort. Opdracht? Dan is er ook een opdrachtgever. Mogen wij weten wie? Bij de vertrouwenspersonen zijn geen aantekeningen gemaakt (ruim 200 gesprekken) de meldingen, anders dan een klacht, zijn namen niet bekend allemaal onderdeel van gehussel, getrek aan de nep juridische hechtdraden, ze hangen, de steunbewijzen in het land van Ooit.

Uiteraard zullen de ordes / congregaties, KNR, BC beweren dat de mediation deal steunbewijzen niet in de weg staan maar een open deur, laat staan een kier, is niet te vinden in deze gesloten constructie.

Dus….hebben wij een zaak.

Hoe feiten van seksueel misbruik in de kerk al verjaard zijn, nog voor ze zijn gepleegd

“Ik zeg maar niets over pedofilie anders word ik opgeknoopt” (Torfs DS 23/04/2016)

In dat interview pleit rector Torfs om meer respect voor de traditie. Teveel mensen zouden traditie herleiden tot conservatisme. Mooie stelling, heel en al nuance. Hoe hij in datzelfde interview tot het drastische besluit komt dat hij zal worden opgeknoopt omdat zijn visie op verjaring inzake het pedofiliedossier in de kerk een andere is dan diegene van vele slachtoffers van seksueel misbruik in diezelfde kerk, zou ik – als uitspraak – eerder ten tijde van de inquisitie plaatsen. Tenzij de argumentatie van Torfs voldoende materie zou bevatten de doodstraf op de vrije meningsuiting terug in te voeren. Om die argumentatie te vinden moet ik redelijk ver in de traditie terugbladeren. Zeg maar tot in de vroege Middeleeuwen? In een democratische samenleving als de onze, waar de mensenrechten al een hele geschiedenis én traditie achter zich hebben, lijkt mij zo’n uitspraak eerder dramaturgisch punten te willen scoren dan exacte wetenschap uit te stralen.

Waarom rector Torfs telkens met overacting reageert op een invulling van de mensenrechten in de kerk blijft een open vraag. Een dialoog wordt pas dialoog als beide gesprekspartners zichzelf en elkaar echt willen beluisteren. Hoe meer iemand luistert naar wat leeft aan woorden en feiten hoe meer iemand kan verstaan wat er aan de hand is of wat iemand écht denkt. Enkel maar voortgaan op wat je al jaren denkt kan na een tijdje achterhaald zijn of vals gaan klinken.

Een voorbeeld. In 2005 schrijft rector Torfs ‘Voor de kerk bestaat er geen verjaring’ (DS 20.09.05). Vijf jaar moeten we dan nog wachten op het Vangheluwe debacle. Nu de historische documenten uit die tijd openbaar worden, lezen we dat op het moment dat Torfs dit schrijft politiediensten op de computer van Vangheluwe kinderporno aan het onderscheppen zijn. Ondertussen weer al verjaard.

Torfs schrijft in 2005 o.a. dat er maar 6 dossiers zijn van seksueel misbruik. “De daders zijn al overleden. De beschuldigden kunnen zich niet meer verdedigen . En wat is de band nog tussen de orde of het bisdom en de persoon in kwestie. Hoe ver in het verleden mag je teruggaan?” Om die vraag te beantwoorden schakelt Torfs over op zijn kennis van de grote traditie van de kerk. Zijn antwoord is amusant maar pijnlijk: “Je kunt toch moeilijk nu nog de dominicanen vervolgen vanwege fouten ten tijde van de inquisitie?”

Mocht dit een toneelstuk zijn, dan zou er cursief onder deze tekst staan: de acteur houdt voldoende pauze tot de zaal uitgelachen is. Of een Bijbelfanaat zou Torfs ernstig kunnen nemen en repliceren dat de Bijbelse traditie niet kan uitsluiten dat iemand 930 jaar kan worden. Denk aan Metusalem en co (Gen. 1,5). Zij stierven pas rond hun 1000ste levensjaar. Misschien, op basis van de Bijbelse traditie kunnen wij stellen dat er toch nog levende dominicanen onder ons zijn die de Inquisitie meemaakten?

Een stukje met humor doorweven leest altijd makkelijker. Maar vaak dient deze humor enkel als afleiding. Na 2005 is het aantal geregistreerde slachtoffers van seksueel misbruik, vertrekkende van de getallen van Torfs minimaal nog gestegen met ongeveer een 175-voud aan klachten. Dossiers werken opgemaakt. Ondertussen zitten we weer een decennium verder. Terug tijd om die nieuwe reeks aan klachten te seponeren. Opnieuw om dezelfde reden als 10 jaar geleden: ‘verjaard’.

Ik blijf mij vasthouden aan mijn geloof in de uitspraken van Rik Torfs van tien jaar geleden: “Voor de kerk bestaat er geen verjaring”. Verder zeg ik niets meer over verjaring in de kerk anders word ik opgeknoopt.

Rik Devillé

‘Ieder steunbewijs is er één’, was de grootmoedige uitspraak van mr. Stevens (meldpunt RKK); uiteindelijk kan men gerust stellen: ‘Ieder steunbewijs sturen wij heen‘. De geheime deals zoals onlangs ter sprake kwamen in de media zitten vol hechtdraden waar steunbewijzen dichtslippen in de stille overeenkomst tussen slachtoffer(s) en ordes / congregaties.

Deze hechtdraden beschermen ten eerste de congregaties zelf want zij hangen met de geheime deals de vuile was niet buiten. Er zweven immers honderden steunbewijzen door slachtoffer organisatie land waar de herkomst verstopt zit in de verdeel en heers dossiers. Gesprekken met vertrouwenspersonen, geen aantekeningen gemaakt (betekent geen steunbewijs), wie de regie voert in deze…allemaal handen in de lucht! Logisch dat er op het meldpunt gaten vallen tussen de hechtdraden. Slachtoffers hebben immers zelf ook belang om te zwijgen indien er op het thuisfront een onwillige houding is ten aanzien van het probleem van seksueel geweld.

Steunbewijzen / kreunbewijzen / naming and shaming waar de kerk en meldpunt op hun teentjes lopen maar in de praktijk liever niet willen dat deze steunbewijzen het media daglicht op een van haar pagina’s zien. Recentelijk is een nieuwe klacht tegen over de homoseksuele bisschop van Roermond Gijsen na mijn ongegrond verklaring naar buiten gebracht. Joep Dohmen NRC ziet de spotlight liever op hem zelf want hij is op de hoogte van nieuwe klachten tegen Gijsen maar wacht zijn beurt netjes af. Een nieuw steunbewijs dus na een jaar boven water zonder dat iemand dat doorgeeft, nee ze moeten ondergetekende geen munitie geven…anders boem! Nu is ons bekend dat vertraging, oponthoud, laksheid hoe u het ook wilt noemen hoofd onderdeel is van deze seks procedure. Vaak doet men niks, onderzoek duurt maanden en dan klinkt er een hopeloos piepje tussen de hechtdraden van commissies en bestuur meldpunt RKK. Men is wel actief als het gaat om correspondentie die de yes man and woman van de kerk welgevallig zijn zoals mijn brief aan Liesbeth Sanders, bisschoppen en meneren pastoren dienen te worden ontzien.

Het oponthoud is een doelbewuste tactiek om klachten uit te wonen, ze vol te stoppen met zenuw draden, met woede en angsten die ze als kind op hun netvlies hebben staan. Maar van dit alles weet de kerkuil niet….steunbewijzen zijn kreun bewijzen geworden.

Oh ja die grootscheepse cyber aanval op dit blog afgelopen week….Turken?