Steunbewijzen die niet worden gematch, de een wel, de ander niet, slachtoffers die ruim een uur worden ondervraagd congregaties die binnen 3 minuten zijn overvraagd, niets weten, excuses aanbieden en als dove ganzen het meldpunt verlaten
Fishing for Amber
[youtube]Insert video URL or ID herehttp://www.youtube.com/watch?v=8C6T_78kLRY[/youtube]
Fishing for Amber door Bert Smeets
Bijna een jaar geleden, in februari 2012, begon singer-songwriter en filmmaker Bert Smeets aan een documentaire film over kunstenares Amber de Lange. Het oorspronkelijke idee was gebaseerd op ‘Picture of an Exhibition’ van Modest Moussorgsky, een componist uit de Pskov regio in Rusland. ‘Fishing for Amber’ laat echter, naast een muzikale interpretatie van haar kunstwerken, een gevoelig portret van een jonge kunstenares zien, worstelend met haar emotionele wereld, de uitdagingen van het beginnend kunstenaarschap en bovenal een jonge vrouw die haar droom nastreeft.
‘Fishing for Amber’ kan het beste beschreven worden als een zoektocht naar de ziel. Bert Smeets geeft Amber op een stille, onderhuidse manier weer, wat de kijker de gelegenheid geeft om zelf de verschillende aspecten van haar identiteit, persoonlijkheid, seksualiteit en vrouwelijkheid te ontdekken.
In december 2012 reisden zij af naar Rusland, om hun zoektocht naar de ziel voort te zetten. In het prachtige Pskov werkten zij samen met het Pskov Ensemble en was de expositie ‘I had a Dream’ in de bibliotheek van de stad gepland. Gedurende de expositie veranderde echter al snel de stemming in de bibliotheek, van een enthousiaste medewerking in een angstige afstandelijkheid. Uiteindelijk leidde dit tot een algehele boycot van de expositie.
De documentaire ‘Fishing for Amber’ is opgenomen in Nederland, Duitsland en Rusland en gaat over de zielenreis van kunstenares Amber de Lange naar (h)erkenning, individualiteit en seksualiteit.
Een slopende reis in een dominante mannenwereld met vrouwelijke ambities waar spanningen tussen hartstocht en moraal botsen. Tussen eros en logos, tussen geestelijke en fysieke aspiraties in een romantisch decor.
Fishing for Amber by Bert Smeets
Almost a year ago, in February 2012, singer-songwriter and film maker Bert Smeets started working on a documentary film about visual artist Amber de Lange. The initial idea was based on Modest Mussorgsky’s ‘Picture of an Exhibition’, a composer from the Pskov region in Russia. However the documentary film ‘Fishing for Amber’ also shows, besides a musical interpretation of her artwork, the sensitive portrait of a young artist struggling with her emotional life, the challenges of being a starting artist, and most of all a young woman following her dream.
‘Fishing for Amber’ can be best described as a search for the soul. Bert Smeets portrays Amber de Lange in a quiet, and tender way. Giving the viewer the opportunity to discover the different aspects of her identity, personality, sexuality and femininity, themselves.
In December 2012 they travelled to Russia, to continue their search for the soul. In beautiful Pskov they collaborated with the Pskov Ensemble, and in the public library the exhibition ‘I had a Dream’ was planned. However during the exhibition the entire atmosphere in the library changed, led by fear, which eventually led to a complete boycott of the exhibition.
‘Fishing for Amber’ is recorded in the Netherlands, Germany, and Russia and shows the soul journey of visual artist Amber de Lange for recognition, individuality, and sexuality.
A grueling journey in a dominant men’s world, with feminine ambitions, where tensions between passion and moral clash. Between eros and logos, between spiritual and physical aspirations, set in a romantic décor.
HET GEWENSTE ONDERZOEK – causale verbanden, pre-condities en achterliggende oorzaken.
Met belangstelling volg ik de gang van zake in ons buurland Duitsland, zoals reeds eerder vermeld op dit blog start het Criminologisch Onderzoeksinstituut Neder-Saksen een eigen onderzoek naar seksueel misbruik binnen de Duitse Rooms Katholieke Kerk.
In mijn persoonlijke zoektocht naar het “ waarom en hoe” heb ik een documentaire gezien van de evangelische omroep uit 2012, betreft seksueel misbruik binnen orthodox protestante gezinnen.
Ook in Nederland zijn binnen andere geloofsentiteiten de ogen open gegaan, we zijn blijkbaar nog niet klaar met deze materie na de commissie Deetman, tijd voor een onderzoek in ook deze gelederen van onze samenleving werd geopperd.
En juist mi. BEGINT HET NU PAS,de strijd tegen deze vorm van religieus terrorisme.
De besproken gevallen in deze documentaire hebben opvallend veel overeenkomsten met de schrijnende gevallen die eind 2009 begin 2010 in het Rooms-Katholieke deel van onze samenleving losgebarsten zijn.
Kijk en nu wordt het interessant!, hoe gaan we dit onderzoek aanpakken?
Een goede suggestie was om universiteiten dit onderzoek te laten uitvoeren en inderdaad een geheel terecht voorstel DAAR zit natuurlijk wel de wetenschappelijke kennis betreft dit onderwerp ECHTER wie gaat dat betalen?- en het werd tot op de dag van vandaag STIL maar dit (voor nu even) terzijde.
Toch is het voorstel interessant te noemen, mijn vraag (buiten de financiering om) maar hoe zit het met de ONAFHANKELIJKHEID van deze instituten die dat onderzoek mogelijk gaan uitvoeren, wat zijn hun belangen, wat zijn hun mogelijkheden en achtergronden………..wat zijn de krachtenvelden….etcetc?
In 2010 hebben we al gezien dat ofschoon de commissie Deetman beweerde onafhankelijk te zijn er maatschappelijk rumoer (en niet in de laatste plaats onder de overlevers) ontstond over de relatie- OPDRACHTGEVERS (-de Bisschoppenconferentie) en de op te richten (sub-)Commissie(s) Bandell en Lindenberg.
(noot: Ik spreek mij -wederom- niet uit over de persoonlijke integriteit van deze commissie-leden absoluut niet-laat dat duidelijk zijn!).
ECHTER er is hoop.
Buiten het parlement die enquêtes mag houden hebben we in Nederland ook een onafhankelijk bestuurlijk orgaan, “ de Onderzoeksraad voor Veiligheid” . Deze raad is bevoegd om voorvallen te onderzoeken op alle denkbare terreinen.
Aangezien ik altijd positief kritisch meedenk in maatschappelijke vraagstukken ben ik tot het volgende idee gekomen;
Cluster alle onderzoeksresultaten uit de Deetman-(sub)commissie(s), kerkelijke commissies, universiteiten en andere kennisdragers betreft het onderwerp seksueel misbruik en geweld tegen kinderen en breng de rapporten onder in de door de onderzoeksraad geregisseerd nieuw te vormen onderzoeksteam, er komen geen “ schuldigen” uit dat staat nu al vast maar de mechanismen komen wel boven water en daar kan dan op worden geanticipeerd.
De onderzoeksvragen zouden kunnen zijn;
- Wat zijn de causale verbanden,precondities en achterliggende oorzaken van seksueel misbruik/mishandeling van kinderen in zogenaamde “ vrije autonome fundamentalistische leefgemeenschappen” – zoals kloosters en (religieuze) sekten in de vroegere en onze huidige maatschappij?
- Zijn er duidelijke statistische gegevens- of zijn die op te stellen- die het verband aan kunnen tonen tussen plegers van deze misdaden en een fundamentalistische opvoeding/levenshouding met hun meestal conservatieve overtuigingen betreft seksualiteit en hun veronderstelde “vroom zijn” en macht –in wat voor geloof/overtuiging dan ook-?
Enfin, onderzoek hier onderzoek daar info hier info daar, tot nu toe hebben we alleen gevolg bestijding en het constateren van “ gebeurtenissen” gezien, het beheersen van fouten uit het verleden en proberen de kloof tussen het denken vanuit bepaalde referenties en de huidige maatschappelijke “ stand der wetenschap” te overbruggen.
Langzaam aan dringt het tot mij door –REDDEN WAT ER TE REDDEN VALT- dat is de toon tot nu toe geweest en juist dat moet eerst veranderen.
Het doel moet zijn over alle religies en levensbeschouwingen heen kindermishandeling en misbruik van kinderen maatschappelijk te elimineren!
Nog een hoop werk te doen, zeker als wij vanzelfsprekendheden uit het verleden ter discussie stellen, het gaat niet om centen, het gaat over de volksgezondheid!
Op naar de toekomst, leren uit het verleden, oude nog bestaande structuren en systemen ter discussie durven stellen dat is de grootte kracht van ons denken anno 2013 lijkt mij……..! (wij zijn toch geen BANANENREPUBLIEK?)
” Blyf ick tot in den doot”? ……Nou,….. ik dacht het niet,……niet meer….! 
Mea Culpa United Media,
Willem Bosch (echtgenoot van Anita)
LEES LEER EN HANDEL, de weg naar verzoening……… NIETS IS ONMOGELIJK VOOR HEN DIE WILLEN……..NIETS.
Fishing for Amber
Next week, on Monday the 28th of January the official trailer of ‘Fishing for Amber’ will be released. After one year of hard work, this musical exhibition of paintings, is finally finished.‘Fishing for Amber’ is recorded in the Netherlands, Germany, and Russia and shows the soul journey of visual artist Amber de Lange for recognition, individuality, and sexuality.
A grueling journey in a dominant men’s world, with feminine ambitions, where tensions between passion and moral clash. Between eros and logos, between spiritual and physical aspirations, set in a romantic décor.
…………………………………………………………………………………..
Volgende week Maandag 28 januari komen wij met persbericht en de trailer ‘Fishing for Amber’. Het moge duidelijk zijn, na 1 jaar werken is deze muzikale schilderijen tentoonstelling, klaar.
De documentaire ‘Fishing for Amber’ is opgenomen in Nederland, Duitsland en Rusland en gaat over de zielenreis van kunstenares Amber de Lange naar (h)erkenning, individualiteit en seksualiteit.
Een slopende reis in een dominante mannenwereld met vrouwelijke ambities waar spanningen tussen hartstocht en moraal botsen. Tussen eros en logos, tussen geestelijke en fysieke aspiraties in een romantisch decor.
De documentaire ‘Fishing for Amber’ is opgenomen in Nederland, Duitsland en Rusland en gaat over de zielenreis van kunstenares Amber de Lange naar (h)erkenning, individualiteit en seksualiteit.
Een slopende reis in een dominante mannenwereld met vrouwelijke ambities waar spanningen tussen hartstocht en moraal botsen. Tussen eros en logos, tussen geestelijke en fysieke aspiraties in een romantisch decor.
Vergeving
Op xx januari 2013 is de zaak betreffende seksueel misbruik, op mij gepleegd door een priester-leraar godsdienst tijdens mijn internaatperiode (1962-1966), behandeld voor de Arbitragecommissie te Brussel. Aangezien ik, voorafgaand aan deze zitting, alle ontmoetingen met mensen van de congregatie die destijds het internaat beheerden alleen had gehad en daar trouwens veel steun, luisterbereidheid en empathie had ervaren en aangezien ik ook de hele schriftelijke procedure alleen had afgehandeld, was ik ook alleen naar de Arbitragezitting te Brussel gestapt. De feiten die mij waren overkomen op het internaat werden ingedeeld onder Categorie 2 (zie arbitragereglement) en gezien de langdurigheid van deze feiten (2 à 3 jaar), de ernst ervan en het vermoedelijk niet adequaat optreden van andere congregatieleden en van de toenmalige overste werd mij het maximum bedrag in deze categorie toegekend. Een uitspraak waarin ik erkenning en een poging tot herstel zie. Naast de eerdere erkenning van de congregatie uit, heb ik het gevoel dat ik door deze uitspraak een deel van mijn waardigheid, die mij als kind afgenomen was, heb terug gekregen of dat men althans daar een welgemeende poging toe heeft gedaan. Ook voelt het als een overwinning op een systeem waarin ik opgevoed maar tevens ook beschadigd ben en dat mij als kind altijd verschrikkelijk heeft gedomineerd.
Het is op zich al wonderbaarlijk te noemen dat er zich, na zovele jaren, alsnog een moment heeft aangediende dat mij in de gelegenheid stelde deze feiten aan een kerkelijke autoriteit, commissie of wat dan ook te melden, om vervolgens ook mijn familieleden en kennissen hiervan in te lichten en dat ik niet meer hoefde verder te leven met mijn groot en soms zwaar te dragen geheim.
Toen ik na de zitting terug naar het station wandelde en deze hele affaire eens rustig overdacht, realiseerde ik mij hoe bijzonder het wel was dat, na ruim 45 jaar, er alsnog een vorm van gerechtigheid was geschied.
Ik ben er mij terdege van bewust dat ik niet zou staan waar ik nu sta zonder de mensen die zijn blijven vechten voor erkenning en de problematiek rond het seksueel misbruik in de kerk aan de kaak zijn blijven stellen. Ook de slachtoffers die er niet voor terugdeinsden hun verhaal in het openbaar te vertellen hebben een grote verdiensten aan het feit dat eindelijk het deksel werd gelicht van deze schimmige periode uit het verleden van de Rooms Katholieke Kerk.
Al eerder had ik mijn dader vergeven en ik weet het wel, ‘vergeven’ is een zwaar beladen woord in de slachtofferwereld. Niet iedereen zal het met mij eens zijn. Maar toch,… ‘vergeven’ heeft niets te maken met de feiten vergoelijken of ze te bagatelliseren. Vergeven doe je in de eerste plaats voor jezelf. Als de feiten onomkeerbaar zijn en het verleden niet meer ongedaan kan gemaakt worden, is het, mijns inziens, niet verstandig jezelf te blijven pijnigen, door het demon, de ontuchtige, die in je huist, als maar groter te maken door het koesteren van vergeldings- en wraakacties. Een financiële vergoeding alleen zal trouwens geen soelaas bieden. Door de dader te ‘vergeven’ overwin je hem en zal je merken hoeveel kracht en energie je er voor terug krijgt en zal je verdere leven minder overschaduwd wordt door dat wat er vroeger allemaal gebeurd is.
Graag citeer ik nog een stukje uit een e-mail die ik een tijd geleden mocht ontvangen van een ex-lid van de betreffende congregatie, voormalig studentenpastor aan de universiteit van L. en momenteel nog steeds pastor aan een academisch ziekenhuis, nadat hij mijn tekst had gelezen : “Ik was diep geraakt door uw pogingen om te vergeven. Ik had graag naast u gestaan op het moment dat u dat graf bezocht. Ik ken het kerkhof daar en zou u hebben kunnen wijzen op menig tragisch verhaal begraven onder het zand. Ik had daar graag gestaan, naast u, niet omdat ik het antwoord heb, maar omdat ik ervan overtuigd ben dat de echte bevrijding en vrede slechts in ons neerdaalt als we kunnen vergeven. Tot die tijd blijven we vergiftigd.”
Ik hoop van ganser harte dat sommige hier misschien toch iets aan hebben…..
Nogmaals dank aan iedereen……Groetjes….. W.