Enkele leden van Mea Culpa hebben een klacht ingediend wegens het schenden van privacy. Dit is niet gebeurd door het meldpunt die hebben, zo schrijven zij, niet de adres gegevens door gespeeld aan de gepensioneerde psycholoog A. Appels die in een brief aan de klagers van het seksueel misbruik door pastoor Jan Schafraad, op zijn verzoek, probeert te bemiddelen. Te bemiddelen? In wat, terwijl een procedure loopt, en de bezwaren worden gewikt en gewogen? Worden wij aan de voordeur al überfragt? Te bemiddelen terwijl het kerkbestuur al een tijd geleden een eigen onderzoek hebben gelast met als uitkomst applaus voor meneer pastoor? In eigen onderzoeken laten de kerkbestuurders zich van hun beste kant zien. Wie heeft deze adres gegevens doorgespeeld?

De heer Appels vermeldt in een brief aan onze leden dat van alle herinneringen maar eenderde waar is. Dit standpunt wordt allicht met grote dankbaarheid ontvangen door Schafraad en zijn kerkbestuur, en bevestigt wederom voor tweederde zijn onschuld. Er waren tijden op Bleijerheide dan konden de broeders alles controleren, de kastjes, de brieven, ze keken zelf onder je matras om eventuele ‘bewijzen’ in handen te krijgen. Nu, de tijden zijn veranderd, via sluipwegen informatie in handen te krijgen die wederom te gebruiken zijn voor het afhandelen van de procedure die bij het meldpunt loopt met een voorop gezet standpunt, denkt nog in oude, hiërarchische patronen, niet van deze tijd…en deze jongens laten zich niet andermaal misbruiken.

Voor alle duidelijkheid niemand is schuldig tot het bewezen, aantoonbaar is, de bewijslast in termen van het meldpunt worden bevestigd dan wel geloofwaardig zijn. Dat geldt voor ons als voor Schafraad. Dat heeft zijn weerslag op het denken over deze gigantische misbruik affaire waar men zo langzamerhand kan stellen dat de openheid, de glasnost, transparantie nog geen moment van de kerk zelf is uit gegaan. Deetman tilde slechts een sluier op, het gezicht bleef onherkenbaar….voor driederde hebben ze zichzelf weggecijferd.

Katholieke kerk wist decennia geleden al van kindermisbruik.

Het Katholiek Verbond voor Kinderbescherming heeft de rooms-katholieke internaten in 1959 en 1962 al gewaarschuwd voor seksueel misbruik van minderjarigen door priesters en geestelijken.

Persbericht Mea Culpa

Mea Culpa is het niet eens met de voortzetting van de commissie Deetman. Zeker nu de heer Deetman zelf wordt gehoord over het weglaten van feiten over castraties en de hele problematiek rond oud-minister-president Marijnen, een partijgenoot van de heer Deetman. Het weglaten van deze feiten komt het vertrouwen van de slachtoffers in de commissie Deetman niet ten goede. De opdrachtgever van de commissie Deetman is de Rooms Katholieke Kerk. Daarom is het geen onafhankelijk onderzoek en zal een vervolgonderzoek door de commissie Deetman niet voldoende meerwaarde hebben. Wij als Mea Culpa United blijven op het standpunt dat er een onafhankelijk onderzoek moet worden ingesteld door de politiek in de vorm van een parlementaire enquête.

Er zijn veel slachtoffers die het eindrapport van de commissie Deetman niet hebben omarmd!! Slachtoffers bij wie het beetje vertrouwen dat er nog was een gigantische deuk heeft opgelopen na het in de publiciteit komen van de gedwongen castraties en  de affaire Marijnen. Wij als Mea Culpa United vragen ons af er nog meer zaken door de commissie Deetman niet zijn benoemd.

Voorzitter

Bert Smeets

 

 

Deetman wil dat NRC Handelsblad het artikel rectificeert over Marijnen dat vorige week vrijdag verscheen. Maar de krant gaat dat niet doen omdat ”onze feiten niet weersproken worden”, aldus een woordvoerder van de krant.

Sterker nog Creemers, secretaris Deetman, sprak vorige week nog over de ‘grotere beinvloeding van Marijnen’. Creemers weigerde uitleg, de Klokk deed het zwijgen er toe, en zo lijken de andere slachtofferorganisaties zich neer te leggen bij deze vreemde gang van zaken op de Lange Voorhout. Werd Marijnen nu wel of niet uit de wind gehouden, willen de kamerleden weten. Feit is dat Marijnen ontsnapt  aan een grondig onderzoek, zeker nu Creemers beweerd dat Marijnens invloed veel groter is geweest. De invloed van de kerk was vanaf het begin, vanaf het Christus ei, immens. Is het onderzocht door Deetman in de zin van een collectieve schuld, de structurele nalatigheid ten opzichte van het misbruik / geweld mishandeling probleem door RKK en haar trawanten? Nee, Deetman springt handig naar de tegenwoordige tijd tijdens zijn presentaie van het ‘EIND’rapport.  ‘Wat is er aan de hand’ met dat EIND rapport??’ Het geweld nu, moraal, het wijd verbreide misbruik dekt de katholieke deken van schuld en boete fijnzinnig toe. Mea Culpa! De invloed van Deetman om de boel te manipuleren, de regie strak in handen te houden, het vooruitschuiven van de  uitkomsten, is een wassen neus gebleken. Over Bleijerheide zijn heel wat steken gevallen, de invloed van weer andere belangen zoals de kennis dat pastoor Schafraad al op 25 Mei 2011 beschuldigt werd van seksueel misbruik, deed zowel Creemers als Deetman het zwijgen toe. Graag een onderzoek, politiek!!!

Tijdens menige bespreking op de Lange Voorhout nam Deetman een dik kwartier eenzijdig het woord en wie het waagde om de ‘minister’ te onderbreken, werd met verheven stem, terecht gewezen. Het was stil, en het werd steeds stiller naarmate het onderzoek vorderde. Nu dan, Deetman heeft geen patent op de feiten, heeft maar een klein nationaal aspect onderzocht van het misbruik dat ook in Nederlands voormalige koloniën, de missie plaats vond. Ook hier foefelt Bleijerheide een aparte rol, dat in Brazilië een congregatie had van die arme brüder Franciscus, en nooit deel onderzoek werd van de Cie. Deetman. Maar hierover morgen meer, de manipulaties van de oud-broeders die denken dat meneer pastoor met zijn relaties alles wel recht zal trekken (dass war einmahl), en hun onschuld al zelf bepaald hebben. Wat interessant is aan oud-minister-president Marijnen, er wel honderden Marijnen op politieke posten (burgemeesters included), de kerk een handje hielpen, maar laat dat in godsnaam niet door Deetman zelf onderzoeken.

Vele castraties werden uitgevoerd door de katholieke psychiatrie, de broeders van Onze lieve vrouw van Lourdes in Heilo die een übermensch standpunt hadden over de menselijke seksualiteit. De directeur van de psych inrichting St Willibrord in Heilo was Wijfels en hij had al in 1954 een proefschrift geschreven over ‘castraties’. Wijfels adviseerde rechters en officieren van justitie. Feiten? Deetman beschouwd alleen feiten die hij onderzocht heeft, en interpreteert deze dan vervolgens naar eigen believen. Wat ook niet in het Deetmans rapport staat zijn de ontelbare experimenten met de insulinekuren, de braakspuit, de walging die van je bezit nam, van lijf en ledematen, waar mensen vreselijk bang voor waren. Dit alles in gang gezet door de nonnenmachines die in al die instellingen blindelings de lijn volgden van hun opdrachtgevers (Wim een leermoment). Experimenten kwamen in Heel Nederland voor. In de Nieuwenhof, Maastricht werden de kinderen naar een speciale kliniek in de Abstraat gebracht. Daar vonden o.a. shock insulinekuren plaats. Kinderen, mensen werden wekenlang met zo’n kuur behandelt en voor je aan zulks heerlijks, deze kuur aan mocht deelnemen was het verboden te eten ’s ochtends. Je werd dan ruim een uur in coma gebracht en na grote bewustzijnsonrust, zweten met een spuit steriele druivensuiker toe gediend, weer bij bewustzijn gebracht. Door de grote liefde van de nonnen voor de Heer volgden zij klakkeloos de bevelen op van de geneesheren.

Wim niet alleen jij beheert de feiten….

Mensen met afwijkend gedrag werden gechanteerd met gevangenisstraf tot vijftien jaar of ze moesten zich laten castreren. Een bekende dichter die castratie in Heilo heeft meegemaakt is Jan Hanlo. Hanlo schreef het volgende gedicht…

De Mus

Tjielp tjielp – tjielp tjielp tjielp

tjielp tjielp tjielp – tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp

176 treden

Het voorjaar 2012 is losgebarsten, mooi weer hier op “ de Grebb” in Rhenen. Met Jim erop uit dus, naar de 176 treden. Aan het einde is de vrijheid dus GAAN ,naar boven Jim. Boven aangekomen een stuk door het bos. En dan deze tekst;

Vijf dagen en de vrijheid ging verloren.

Vijf jaren en toen werd zij herboren.

Zo moeizaam triomfeert gerechtigheid.

Aan dit besef zij dezen grond gewijd.

J.C. Bloem

 

Op weg naar huis viel mij in;

In tweeduizend jaar ging de vrijheid verloren.

In twee jaar wordt zij herboren.

Tweede kamer succes  op 04-04-2012

Het pontificaat versus de parlementaire democratie, aan alles komt eens een eind.

VRIJHEID OVERWINT ECHTER ALTIJD!

Mea Culpa Media

Willem Bosch (echtgenoot van Anita)

 

 

De verweerschriften van de arme brüder Franciscus bij meldpunt RKK beginnen de spuigaten uit te lopen, de mistige spuigaten wel te verstaan. Wij oud-leerlingen krijgen wederom een lesje in de ondoorzichtige structuren van het school en internaatswezen, en ver daarbuiten. Zij, de broeders, oh hoe klein was hun rol en beperktheid in het onderwijzen van de aanwezige jeugd. Zij kenden elkaar nauwelijks, hadden allemaal eigen verantwoordelijkheden en een van de seksuele mislukkelingen zoals broeder Valentinus, die heeft geen idee wat dat allemaal moet zijn geweest met die kindjes. Concrete aanwijzingen van misbruik was geen sprake, noch meegemaakt. Hoe veel liefde voelde de man niet voor de kindertjes in Potim, Brazilië opwellen, daar moest hij geld voor ophalen. Hoe puur de liefde van de broeders voor de kindertjes waren valt te lezen in het ‘engelen dossier’. Valentinus, de sadist, sloopte kinderen wanneer zij zich niet onderwierpen aan zijn koude wil. Advocaat Goltstein die het verweerschrift heeft samengesteld voor Valentinus heeft het zich gemakkelijk gemaakt. Het complete verweerschrift van Alphons in een door ondergetekende aangespannen civiele procedure, heeft Goltstein volledig overgetikt. Laat het meldpunt maar betalen voor het kopietje, moet Goltstein gedacht hebben want we hadden er succes mee. En dat niet alleen, weer blijken de geschiedenislessen van Goltstein uiterst boeiend! De geschiedenis is multi-interpretabel maar niet voor Goltstein en zijn katholieke achtergrond mistnevels hangend over het mijnlandschap; ‘de waarheid’ in dikke mist beschreven. Alle aantijgingen worden onklaar gemaakt, ontkend en later weer in een breder verband benoemd, typische draaideuren advocaten retoriek. Het was normaal die oorvijgen, die straffen, de broeders moesten wel straffen uitdelen anders wilden die kinderen nooit meer naar huis (ook in de weekenden niet). De kindjes waren gek op de broeders!!! Goltstein verdedigt na zijn eerdere successen uiteraard de andere kindervriend Valentinus, en wijst met een apart gevoel voor humor op ‘de vrije keuze van de ouders’ in die goeie ouwe mijnstreek om de kindertjes in een internaat te droppen. Hij is de perfecte geschiedenis leraar die je je altijd al had willen wensen. De koel, de mijnen, de jeugdsubcultuur alles gezien door de uitgeteerde hokjes van een brommerig advocaatje die iets duidelijk wil maken, maar wat? Goltstein heeft pagina’s nodig om uiteindelijk niets te zeggen, de internaten het was er nog zo slecht niet en alles wat Bodar in omfloerste bewegingen wil vertellen doet Goltstein in nog grotere omtrekken uitleggen; onze grote kindervriend Valentinus, in navolging van de stoute Alphons, huilen Franciscaanse traantjes van onschuld. Wie wil de echte geschiedenis gaan vertellen, nog niemand van de levende broeders / paters heeft bekend bij het instant-gerechtshof van het meldpunt RKK. Dus Valentinus jongen, Alphons en je chambrette jongetjes, Eymard die verdacht veel op Schafraad lijkt,  internaten vol van dit soort figuren, wij denken mee over jullie echte namen, en bewaren een identiteit voor in het hiernamaals. Zo heet de stichter Phillipp Höver maar noemt zich daarna broeder Johannes die gelijk goed begint. Hij was de stamvader van al deze liefdevolle broeders die straatjongeren wilden helpen en opvangen, en daarna bouwden de broeders dikke muren erom heen met een stevige poort. Weglopen daar stond zowat de doodstraf op, broeder Servatius raasde over de slaapzaal, mijn eerste kennismaking met iemand die een echte paniek aanval kreeg. Bleijerheide een grote maskerade, en dan wil Goltstein indruk maken met deze horizontale kaalheid aan werkelijke gegevens. Het heeft geen zin om met deze mensen de geschiedenis van het pedo internaat te Bleijheide door te nemen, het doet niet ter zake behalve dat deze brüder altijd hun nalatenschap sinds de Culturkampf in veiligheid hebben moeten brengen, en wat moeten wij met deze onwaarachtige geschiedenis, zijn de archieven niet door dezelfde congregatie in grote getale vernietigd. Höver ligt op het kerkhof te Bleijerheide, en niet voor niets.

Wat is er aan de hand met de half civiele rechtspraak seksmeldpunt te Nederland, politiek zie hier de reële situatie. Een commissie (Deetman) krijgt opdracht tot een onderzoek. Vult dit ten dele in, komt met rapport waar de slachtoffers veel te laag zijn ingeschat (tussen de 10.000 en 20.000 kindermisbruik), en stelt de commissie Lindenbergh in, die met aanverwante civiele uitspraken c.q. voorstellen komt, en dan hard je best doen of dit een legaal, juridische grond heeft. Nu blijkt dat opperhoofd Werner te Düsseldorf, samen met zijn gelegenheidszieke kompaan Valentinus, pastoor Jekyll, en chambrette party man Alphons niets willen weten van compensaties. Jekyll is zo wie zo kwaad dat hij op non-actief is gesteld door een excuserende bisschop, en die andere twee zijn hun hele leven zelf uitgebuit door deze congregatie, zij zijn de slaafse volgelingen en voor hun geldt de omerta. Mevrouw Arib, Gesthuizen, Dibi, van der Steur iedereen die betrokken is bij de slachtoffers hier zit een ongezonde spanning te vibreren in verweerschriften die bij voorbaat niets willen erkennen en de geschiedenis als een ‘bewijs’ zien van eventuele misstappen (zeg maar gerust misdaden). De kerk die met een hand zoete wijn voor de slachtoffers wil serveren, ze willen intomen door slachtoffers de illusie te geven voor recht en rechtvaardigheid op te komen, en mensen te compenseren, maar blijkbaar niets kan en wil doen tegen de zoveelste weigering van medewerking door deze congregaties. Ook deetman deed niks, hoorde zeker niet bij zijn taak. Dus moeten wij het doen. De verklaring van Valentinus, doorgebriefd door Jekyll, over zijn verkrachting van een 10 jarig jongetje in Zeeland, zegt mr Hyde: ‘Hij heeft ook goeie dingen gedaan’, klinkt bijna als een excuus. Laten we de geschiedenis eens door het oog van een psychologische naald halen, een seksuologe met deze mensen laten praten…de geschiedenis zal er heel anders uitzien; er was immers voor de arme broeders geen keuze!