Een mooi, schoon lied uit Rusland…het zal hier nooit in de top 2000 staan. Beloe Slato

EenVandaag maakte het vandaag, zaterdag 2 November, wel erg bont door de recentelijke demonstraties, ‘opstand’ in Nederland te benoemen zonder XR…de klimaat jongeren. Juist zij zijn al langer bezig hun agenda punten, zonder tractors en ander Co2 uitstoot ellende, op de agenda te zetten. De boeren, de bouwers, de leraren en de zorg-mensen zijn meer belangen organisaties, die terecht probleem hebben. Niet dat ze geen aandacht verdienen maar nog nooit werd een protest beweging als de klimaat jongeren zo naar achteren gedrukt in de media dan deze brede, volhardende groep jonge, protesters. De boeren waren op het Malieveld, de bouwers, de leraren, de zorg-mensen maar niet de klimaat jongeren volgens EenVandaag, die hebben we al uit ons collectief geheugen, verbannen. Ze bestaan blijkbaar niet, de klimaat jongeren, want ze moeten gewoon niet spijbelen, naar school en daarna naar de McDonald’s met plastic beker in de hand, dan filmen we ze en kan er gelachen worden om hun standpunten, is de algemene teneur.

De laatste jaren wordt honderd x meer geprotesteerd dan alle jaren daarvoor, luidde het openingscommentaar aan het begin van de EenVandaag uitzending, dan is het erg knap om de klimaat beweging niet uit te nodigen aan de discussie tafel waar krampachtig gezocht werd naar causale verbanden bij bovengenoemde beroepsgroepen. Als je onlust gevoelens, onvrede in de samenleving wil kaderen dan getuigd het van journalistiek onbenul wanneer je vermijd om de pijnlijke afstand tussen politiek en samenleving, zo magertjes in beeld te brengen door juist deze ‘groep’ niet uit te nodigen. Bij alle nieuwe protesten hebben zij een veel duidelijker en ingrijpender boodschap dan de mega-boeren en hun belastende stikstof uitstoot, de rare 130 kilometer in ons kleine, overvolle file landje; de honderden regels bij bedrijven en burgers, die nauwelijks er toe doen, scholen door ons zelf zo ingericht, zorg-instellingen zullen nog meer overgaan op robots, mits ze niet verkeerd geprogrammeerd worden, zullen nooit lastige klanten worden. Neem daarbij het grote plastic afval uit ziekenhuizen dat gedumpt wordt in de oceaan van de toekomst. Big Pharma de grootste drugskoerier ter wereld kan doen wat het wil, ook als we allemaal vergiftigd worden door het menselijke loodsen van medicijnen.

Justice, no plastic, no poison, no killing…justice what are we fighting for. Ben weer in een beweging terecht gekomen waar je ontkend worden. Fuck, deze keer niet…

Deze jongeren zien dat de oude garde niet wil veranderen en daarom hebben dit soort eenzijdige discussies geen zin want het wil ons doen geloven dat alleen belangen partijen er toe doen; Eenvandag dient daarmee de Nederlandse polder staat en haar belangen. Feit blijft dat de huidige journalisten liever over zichzelf praten en elkaar veel interessanter vinden, hun eigen BN problemen centraal stellen maar niets begrijpen van de algehele onrust in de samenleving. Als je in een breder perspectief kijkt en wereldwijd de onvrede en onlusten bekijkt zoals in Chili massaal geprotesteerd wordt tegen een kleine groep super-rijken, en een overgrootte, hunkerende samenleving, die met minder, veel minder genoegen zal moeten nemen wanneer we alle klimaat maatregelen moeten waarmaken in 2030 / 2050 hou dan maar je hart vast en staan er weldra barricades te branden….wereldwijd.

Kleptomanie is de boodschap, hark zoveel mogelijk binnen voor het te laat is. We zijn allen geld-geile-gerichte consumenten, dus nodig voortaan klimaat activisten uit met liefde voor de planeet. Hun probleem is wel dat ze geen leiders willen dus geen gezicht hebben.

Maar voor nu oogjes toe lieve kijkbuis kinderen, oogkleppen op, en ontkennen maar!

HET NIEMANSKIND (door Els Mulkens)

Bij het ouder worden merk ik steeds vaker dat er ongewild gedachten uit mijn kinderjaren opkomen.

Neem die gebeurtenis met Mieke.

Voor mij was het Gesticht DE NIEUWENHOF een soort NIEMANDSLAND,waar ik eenzaam kon ronddolen, zonder  ook maar door iemand opgemerkt te worden.

Zodra ik in de gaten had dat er weer een kind, ” of meerdere kinderen” uit een gezin binnen waren gekomen, ging ik nieuwsgierig op zoek naar de afdeling waar ze geplaatst waren. 

De plaatsing hing af van geslacht en leeftijd.

Opeenochtend werd mijn nieuwsgierigheid gewekt toen ik de  non van mijn afdeling, zuster Jeroenie, met een baby in haar arm zag aankomen lopen. Verbaasd keek ik naar het kindje, dat door haar knalrode  haartjes extra opviel.

Terwijl ze het kindje op de grond neerzetten , kregen we te horen dat het een meisje was, met de naam Mieke.

Het kindje begon meteen ongelofelijk te krijsen om haar mama en kroop naar een van de oudere kinderen om opgetild te worden. We kenden echter de regels van de nonnen maar al te goed, geen enkel pas aangekomen kindje dat jengelde om zijn ouders, mocht worden opgetild  om getroost te worden.

Op die manier zou het gejengel namelijk snel afgelopen zijn. 

Een paar dagen hoorden we Mieke niet meer huilen, het leek wel of ze in een pop was veranderd.

Het was de nonnen ook nu weer gelukt.

Dat ze haar door hun ongelooflijke wrede manier van handelen hadden  getransformeerd tot een NIEMANSKIND, drong niet tot ze door.

STAAT  ER NIET IN DE BIJBEL : LAAT DE KINDEREN TOT MIJ KOMEN  ?

ELS MULKENS.

25 OKTOBER 2019

Wij, mea culpa united, kortweg MCU hebben dit dossier in navolging van hert seksueel geweld RKK al in 2010 in de Tweede kamer, media naar voren gebracht omdat deze vrouwen zich andermaal in de steek gelaten voelden, na het gedwongen afstaan van hun baby. Ook bij Pauw en Witteman, Eenvandaag, journaal, Brandpunt hebben we dit naar voren gebracht, de zuidelijke media wilden al helemaal niet, wij hadden immers al genoeg ‘loeiende’ klokken geluid. We hebben cijfers en data overlegd over de omvang van deze drama’s rond de afstandsmoeders maar werden volkomen genegeerd. De media kijkt eerst naar elkaar, doen die er niks aan dan leunen ze achterover tot het wel spannend wordt. Ooit, een van de weinige keren dat iemand in Maastricht niet deed of haar neus bloedde, werd ik aangesproken door oudere vrouw in het park. Een heel lief en aardig mens, ze vertelde me dat ze haar kind gedwongen had gestaan en tot op de dag van vandaag, spijt had over deze diefstal (in juridische termen mensenhandel). 
Haar familie wist van niks, haar huidige kinderen wisten niet dat er nog een half broertje, halfzusje van ze ergens rondloopt. Spoorloos heb ik ook vaker geschreven ‘hoe zo spoorloos in Columbia, Thailand’? Hier lopen ruim 10.000 kinderen rond, die denken dat hun vader en moeder hun ouders zijn’, heb ik Spoorloos laten weten. Ik kreeg niet eens antwoord. Ze wilden het (typisch voor dit land en streek) onder de rozen houden. Zwijgcultuur heet het ook, en als je wel je bek opentrekt zoals wij gedaan hebben wordt je collectief geëxcommuniceerd. Dat gebeurde al op internaat dus ik kan hier heel pissig om worden want de kerk wist hiervan. ‘Sie haben es Gewusst’, geld aan verdient dat deze kinderen geblinddoekt bij de geboorte uit de handen van deze moeders werden gerukt. Deze kinderen koesteren, liefdevol aanraken mocht niet. Waanzin! Maarten van Rossum zei het terecht gisteravond bij Pauw, een gesubsidieerde criminele organisatie, die mij kan boycotten en alle katholieke touwtjes in handen heeft (L1, de Limburger). Ze zijn nu te laat en te laks geweest om naar deze vrouwen te luisteren. Huichelaars.

Een aangenomen voorstel van bisschoppen uit Zuid-Amerika om niet-celibataire, getrouwde mannen toe te staan als priester, zet een eeuwenoude traditie binnen de Rooms-Katholieke Kerk op zijn kop. De mannen moeten het tekort aan priesters in afgelegen gebieden in de Amazone-regio oplossen. Vrouwen zijn bijzaak, hebben geen menig over het celibaat of huwelijk.

‘Aan wie denk je schat aan mij of aan God’.

Het bijzondere voorstel werd in Vaticaanstad met 128 tegen 41 stemmen goedgekeurd op de slotdag van een bijeenkomst van landen uit negen Zuid-Amerikaanse landen. Na drie weken vergaderen werd het gepresenteerd in de slotverklaring van de zogenoemde synode. De meerderheid van de bisschoppen riep daarnaast op tot een onderzoek naar de aanstelling van vrouwelijke diakens, assistenten van priesters. Binnen de rooms-katholieke kerk in Nederland wordt verschillend gedacht over het celibaat:

Binnen de slachtoffer organisaties vinden wij dat ongelijkheid in religies al heel lang een doorn in het oog zijn van alle schepsels, die elkaar liefhebben.

Eerst mochten vrouwen geen priester worden (konden zich niet aan het celibaat houden? Nu mogen ze trouwen met een priester. Ondanks de maagd als beproefd voorbeeld).

Blijft spannend hoor!