DE KERSTBOOM

bert

December

Elk jaar is het wel of niet optuigen van de kerstboom een punt van discussie, die uiteindelijk in mijn voordeel wordt beslist. Ik houd van mijn nep boom met zijn witte porseleinen engeltjes die ik dertig jaar geleden kocht op de afdeling Kerstspullen van een groot warenhuis. Zij brengen mijn jeugdherinneringen tot leven.

Mijn tweelingzusje en ik liepen diverse jaren, verkleed als engeltjes, naast de Heilige Maria tijdens de jaarlijkse processie over de keien van de smalle straatjes van Maastricht. De toeschouwers stonden in grote getale op de stoep vertederd te kijken als we langsliepen, en riepen: “Och, de tweeling loopt weer naast de Heilige Maria!

Ik voel weer hoe het ijzerdraad van de vleugeltjes pijn doet in mijn schouders, omdat ze steevast te strak werden vastgemaakt.

Als ik weer met mijn gedachten in het heden beland, hoor ik de bel gaan. Het is mijn tweelingzus de Mus.

Belangstellend kijkt ze toe als ik de vogeltjes van diverse pluimage, waaronder haar naamgenoot, op de takken van de boom plaats.

Tevreden met het resultaat, kijken we samen naar de boom.  

“Onze karakters zijn zo verschillend, Els,” zegt ze.  “Ik was altijd een brutaal boefje dat zich vechtend in de grote boze mensenwereld wist staande te houden. Terwijl jij altijd zo stilletjes en timide was, een dromer die zich alleen maar thuis voelde bij zichzelf.” 

Geraakt door haar opmerking voel ik een traan over mijn wang rollen, die ik snel wegveeg.

Als ze vertrekt, zwaai ik net zolang tot ze niet meer zichtbaar is.

Peinzend over ons gesprek loop ik naar de boom, mijn ogen worden getrokken naar het prachtige veulentje dat daar trots galopperend hangt. Ik haal haar uit de boom om haar nog eens goed te bewonderen en realiseer me dat de Mus in haar kinderjaren me doet denken aan dit ontembaar veulentje. Ik hang het weer in de boom.

Gedachteloos hoor ik mezelf het liedje ‘ik heb je lief, o zo lief’ neuriën, als ik wegloop van de boom.

ELS MULKENS

Pauselijke geheimhouding

bert

Paus maakt einde aan geheimhoudingsplicht, meer openheid in misbruikzaken

De pauselijke geheimhouding op juridische procedures over seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk is opgeheven. Paus Franciscus heeft de maatregel vandaag bekendgemaakt op zijn 83ste verjaardag.

U leest het goed, op 17 December 2019 gaat men niet meer geheimzinnig doen maar ondertussen zijn alle zaken verjaard, dan wel afgehandeld in gesloten zittingen met volledig door de kerk geregisseerde commissies. Een lachwekkende soap met veel mea culpa schijn tranen en verdriet over het historisch pedo DNA (laat de kinderen tot mij komen) in de RKK.

Veel Vaticaan doofpotters zorgen voor een milde en gunstige publiciteit, mogen in de media eenzijdig het woord voeren ( wij worden volledig geboycot door de reguliere media; dat was anders in 2010, 2011, 2012 , 13, 14…) en beweren dat er nu meer openheid zal komen maar die komt er niet, nu niet, vroeger al helemaal niet en in de toekomst houdt iedere ‘geestelijke’ nog steeds zijn mond vanwege privacy en de crimen sollicitationis, een geheim document uit 1962 waar richtlijnen stonden hoe om te gaan met kindermisbruik.

Alphons en Eimar, de broeders van Bleijerheide, die nog leven gaan geen openheid geven over het decennia lange seksueel misbruik op het jongenspensionaat arme broeders Franciscus te Bleijerheide, ja mondjes maat zoals priesters geleerd is om te liegen…met fluisterende stemmen en veel achterklap, maar concrete, harde feiten?

 

L’estacada

bert
https://www.youtube.com/watch?v=b60gRyh8PVw
https://www.youtube.com/watch?v=b60gRyh8PVw
Je moet wel naar minuut 26 scrollen om gedeelte met mijn werk te zien en te horen. Op einde kom ik nog in beeld (bewijs bijgevoegd).

De Klootzakken (internaat Bleijerheide)

bert

arme pedofiele broeders Franciscanen

Gisteravond Vrijthof-theater (ook wel het Theater aan het Vrijthof genoemd) tweede rij, links vooraan zag ik de zeer indrukwekkende toneelbewerking van het Hout, boek van Jeroen Brouwers, in de regie van Michiel van Erp.
Het gaat over het beruchte Franciscaanse jongenspensionaat te Bleijerheide waar ondergetekende drie jaar heeft vastgezeten, geïsoleerd en weggestopt door mama lief. In het foldertje wat bij de ingang lag, staat een veelbetekenende zin:
.
Even verhaal over (machts)misbruik in een klooster / pensionaat, wordt niet door de buitenwereld gezien….
.
Eerst over het stuk en de vormgeving, de acteurs zijn allen zeer geloofwaardig, geconcentreerd en pakken de toon van de pedofiele heersers, zeker Vianney, als de ziekenbroeder met geraffineerde precisie, op. De vondst van de onzichtbare vrouw in het begin werkt fantastisch. De stem en rol van Maria Kraakman bleek essentieel om het verhaal voor het voetlicht te brengen in het theater. Tegenover de mannelijke schreeuwers en daders hoorde je deze mooie stem, die dansend opkwam en Bonaventura verleid  en loswrikt van het juk van de zelfhaat en zelf-ontkenning.
Nu ken ik de meeste broeders van toen. Vianney was, in de jaren dat Brouwers op het internaat zat, de ziekenbroeder. Later werd dat Bulletje of klootzak Monulphus, de grootste manipulant en rechterhand van klootzak Servatius. Bulletje heeft honderden jongens betast, verkracht door ze te verdoven met Luminal. Het Luminal gebruik werd genoemd in de voorstelling en men heeft waarschijnlijk zitten grasduinen in de archieven van Mea Culpa, waar aangetoond werd dat de dit slaapmiddel, spierverslapper, op internaat werd ‘voorgeschreven’. Niet alleen in Bleijerheide, ook de Franciscanessen te Bunde, zusters Augustinessen van st monica diende men Luminal toe. Hitler vermoordde meer dan 200.000 verstandelijk gehandicapten met dit middel Luminal (Nazi-euthanasie). Bulletje drogeerde kinderen waaronder ik, hiervoor werd ik door de commissie erkend met een compensatie.
.
“Klootzak” schreeuwde een van de jonge acteurs tegen Mansusetis, “het is een klootzak”, schreeuwde de ander terug. En dat waren zij allen, klootzakken want als je verhult dat van de 24 broeders, 18 pedofiel waren moet er zelfs in Limburg een lichtje gaan branden maar de media klootzakken hier luisteren nog naar meneer pastoor plus OM bazen en zijn Allerheiligen engelen kudde, grazend in een ver afgelegen weide tussen de wolken. 
.
Wij als stichting / klokkenluiders Mea Culpa hebben vanaf 2010 slachtoffers begeleid bij de Cie. hoorzitting RKK, en Mansuetis werd terecht, postuum, veroordeeld om deze sadist en bruut nog een keer door het stof te zien gaan tot mijn groot genoegen gisteravond, die geen methode onbelet liet om kinderen hun wil te breken.

Wil wel mijn vroegere collega’s stichting Mea Culpa waarschuwen, zeker Leo, om deze voorstelling niet te gaan bezoeken, want de verkrachter-scene maakt in ieder geval duidelijk, dat dit internaat huiveringwekkende zaken nog steeds verbergt. Ook al hebben wij in 2013 met steun van de Tweede kamer, een artikel 12 procedure ingediend. Het OM wil kost wat kost de doofpot dichthouden. Sindsdien worden wij geboycot, gecensureerd door het regionale parochieblaadje ‘De Limburger’ en L1 doofpot kalefakkers. Mijn muziek wordt niet meer gedraaid, van radio en TV verbannen, en optredens kan ik schudden. De waarheid is nog steeds niet geliefd in het zuiden, en geen dienaar van de wet want die dient zichzelf eerst. Maar als het ergens anders gebeurt in China of Rusland……de klootzakken.

broeder Mansuetis