Routeboek 21

Concrete reflectie punten voor het volk van God

Het blijft een never-ending story waar keer op keer nieuwe memo’s en richtingen worden aangegeven waar de kerk al decennia proberen volk en media te misleiden. Nu zou de paus het woord ‘concreet’ hebben gebruikt en iedereen valt van zijn stoel. Het zou alleen de paus moeten zijn, die van zijn ‘heilige’ stoel zou moeten vallen. Er is geen andere oplossing dan dat Franciscus zegt: mea culpa, ik kan het probleem niet oplossen en treed terug.

Maar dan krijg je het zelfde als met de recente zelfmoord van pedo Epstein. Het gedraai blijft na alle hocus pocus zoals ook Deetman alle aandacht voor de slachtoffers had doch geen dader achter celmuren verdween. Epstein probeert te voorkomen dat vele figuren met hem worden meegesleurd. Hoe deze soap zich verder ontwikkelt houden wij u van op de hoogte maar als ik kijk naar onze Mea Culpa United ‘artikel 12’ procedure uit 2012 zoals die door de Tweede kamer nota bene is geïnitieerd en vervolgens door Limburgse OvJ / OM in de doofpot wordt geduwd, dan moet u heel veel geduld hebben.

Het contrast tussen binnen en buiten is donderdag groot tijdens de eerste dag van de vierdaagse conventie over seksueel misbruik in de kerk. Binnen de muren van Vaticaanstad is er berouw, reflectie, maar ook een voorzichtig optimisme waarneembaar. Buiten de muren overheerst de woede.

Belangrijker nog: het was de eerste keer dat paus Franciscus het woord ‘concreet’ in de mond nam terwijl hij sprak over maatregelen tegen kindermisbruik. ‘Het volk van God kijkt met ons mee en verwacht meer dan simpele veroordelingen. Het wil concrete en efficiënte maatregelen’, zei hij donderdagochtend tijdens zijn openingstoespraak. Daarmee leek hij direct te reageren op het voornaamste punt van kritiek dat de afgelopen tijd klonk: er zijn veel woorden, maar weinig daden.

Sterker nog: paus Franciscus liet donderdag ‘21 reflectiepunten’ uitdelen aan de aanwezige bisschoppen. Franciscus hoopt dat zij zijn punten van reflectie straks bij thuiskomst in hun bisdom gebruiken om gepaste protocollen op te stellen. Bijvoorbeeld over wat te doen in het geval van misbruik (punt 1), hoe slachtoffers te begeleiden en te beschermen tijdens hun herstel (punt 8), het verhogen van de huwelijksleeftijd in hun bisdom naar 16 jaar (punt 12) en het eenvoudiger maken om misbruik aan te geven (punt 21). Als de reflectie punten nog niet in het bewustzijn van de kerk zijn doorgedrongen dan vrees ik het ergste…één grote narcistische bende, zonder spijt of zelf-kritiek / bewustzijn. (quote Bert Smeets mea culpa).

‘De 21 punten die de Heilige Vader ons vanochtend gaf, zijn erg belangrijk’, zegt een van de vier organisatoren van de top, de Maltese aartsbisschop Charles Scicluna. ‘Het zijn geen orders van bovenaf. Ze dienen als routeboek voor een toekomst die wij allemaal erg serieus nemen. We gaan deze 21 punten de komende dagen met elkaar bespreken en ik weet zeker dat ze onderdeel zullen gaan uitmaken van het toekomstig beleid in de bisdommen. Ze zijn erg concreet.’

‘Helemaal niet concreet’

‘Ze zijn helemaal niet concreet’, klinkt het buiten uit de mond van Peter Isely, een van de vele misbruikslachtoffers die deze week naar Rome is getogen om zijn verhaal, samen met dat van lotgenoten op het Sint-Pietersplein met de wereld te delen. ‘Waar staat bijvoorbeeld dat een bisschop die het misbruik van een priester heeft verzwegen, uit zijn ambt moet worden ontzet?’, wijst hij naar het A4’tje met de 21 punten. ‘Dat staat nergens! En waar staat dat een priester die zelf heeft misbruikt uit zijn ambt moet worden ontzet? Helemaal nergens!’

Isely trilt van woede terwijl hij praat, en de woede trilt door naar de groep misbruikslachtoffers die zich achter hem heeft verzameld. Ze houden een spandoek omhoog met daarop een gigantische hoeveelheid vlaggen van landen waar ooit seksueel misbruik plaats heeft gehad door een priester. ‘Ze weten ervan daarbinnen’, wijst hij over zijn schouder naar de koepel van de Sint-Pietersbasiliek. ‘Er liggen daar bergen informatie met bewijs van de allerergste misdaden die er bestaan. Er is geen enkele organisatie ter wereld die meer informatie bezit over pedofilie dan deze organisatie achter ons. En wat doen ze met die informatie? Wat doen ze als ze weten dat een priester een kind verkracht? Geven ze die informatie aan de politie? Nee, dit doen ze er mee’, zwaait hij met zijn blaadje. ‘Ze maken een routeboek met 21 punten. We hebben het hier over de verkrachting van kinderen en zij maken een routeboek!’

Geruggesteund door onze….OM lakeien!

Higher Higher

https://youtu.be/5lzdUOdOBfg

Kimberley Looijen…een fantastische danseres / choreografe met hartstochtelijke en ingetogen expressie. Lied stamt uit 1974 een heus commune lied van HOLE AND CORNER…maar wat geeft het? Tijd bestaat niet ‘inside the clock’.

En de tekst blijft actueel met een nieuwe, wereldwijde godsdienst strijd waar de mens zijn eigen verantwoordelijkheid zoveel mogelijk op de ander probeert af te schuiven.

words / music Bert Smeets; with an extended choreography from Kimberley Looijen graduated from dance academy Utrecht. Many thanks to cinema Lumiere, Maastricht Anna Nita. Student Hotel Maastricht and Karel for trying to fly and the beautiful landscape of Jekerdal / Apostelhoeve

PEOPLE ARE JUST TRYING (to get higher)

With their goddamn orders and their goddamn signs

and their goddamn feelings coming out of the blue sky

when they try to catch you with every footstep on the ground oh my oh my oh my

Who are all those drawers and their million lines

their drawing for you all day dark

now it sticks to your human relations

one by one oh my oh my

People are just trying, trying trying

Trying to get higher- higher…higher

Even if you are a perfect liar, perfection gets you sometimes

now you you’ve got to show-up, too much to handle

there’s no happy-ending, no happy-ending oh my

oh my people are just trying..

trying to get higher

come on babe tell me what you find is it nothing

nothing but loving just nothing

nothing but loving

come on babe tell me what you find is it loving

nothing but loving just loving, nothing but loving yeah

So come on babe take me in your arms and

rock me sweetly in a heavenly prime 

let me look for the day I’m deadly near by now

to-night-to-night babe I’m just trying …


Als God het wil

Internaat Bleijerheide nam rond 1922 talloze zedendelinquenten op vanwege maatschappelijke ‘ervaringen’, die de arme broeders Franciscanen in Duitsland hadden opgedaan. Religieuze ‘deskundigen’, werden ze genoemd en bovendien snel geloofd want wie twijfelt aan nobele, hoogstaande, morele motieven? Wie twijfelde aan het liefde-werk bij de arme broeders Franciscanen? Zij, de arme broeders, stelden zich open voor deze terugkerende pedofiele zedendelinquenten op het internaat dat voornamelijk bestond uit….kinderen!!!!

Als God het wil. Bleijerheide en haar liefdeswerk! Editie speciaal voor het OM Heerlen / Limburg / Tweede kamer.

De kat op het spek binden? Wie is er nou blind?? De regering, die niet wist hoe ze zo snel mogelijk van deze zedendelinquenten af moesten, en / of deze geniepige, uiterst manipulatieve Nederlands-Duitse / Akense congregatie, die zich financiën verschaften en zogenaamd ‘hulp’ konden bieden.

Ondergetekende, links onder…laatste jongetje;
onderschrift ‘Wat gaat er nu met Mij gebeuren’?

Decennia later toen ik er drie jaar verbleef werden 18 van de 24 broeders beschuldigd van kindermisbruik. Een heus pedofiel nest aan de grens met Duitsland…die arme brüder Franciscus en hun talrijke ‘ervaringen’ met kolonies in Duitsland hadden ervoor gezorgd dat ze hun pedofiele ‘netwerk’ samen konden rijgen met de Nederlandse overheid.

Zedendelinquenten welkom

(Voor de reclassering van ontslagen gevangenen). De wenselijkheid van een zelfstandige reclasseringsvereniging op katholieke grondslag was al in 1910 bepleit door A.M.J. baron Van Wijnbergen . Op het moment dat de Reclasseringsregeling 1910 in werking trad, was in Nederland al een tijdlang een landelijke, katholieke liefdadigheidsvereniging actief: de Vereeniging van den Heiligen Vincentius a Paulo . In de loop van 1911 gaf de voorzitter van de hoofdraad, de voormalige Minister van Justitie, A.P.L. Nelissen, het startsein voor een nieuwe activiteit, het ’liefdewerk voor de reclasseering van ontslagen gevangenen’. De Roomsch Katholieke Reclasseeringsvereeniging RKRV

De RKRV deed qua opzet en werkwijze sterk denken aan het Genootschap . Het tijdstip van oprichting van de RKRV (1911) viel vlak na het besluit van het departement van Justitie, particuliere reclasseringsinstellingen te betrekken bij de uitvoering van de voorwaardelijke veroordeling en de voorwaardelijke invrijheidstelling. Zeer waarschijnlijk heeft de betrokkenheid van de reclassering bij het strafrecht – die van invoering van de voorwaardelijke veroordeling en uitbreiding van de voorwaardelijke invrijheidstelling het gevolg zou zijn – in katholieke kringen als katalysator gewerkt op het besluit tot oprichting van een eigen reclasseringsvereniging.

Met een beroep op soevereiniteit in eigen kring claimden levensbeschouwelijke instellingen deelname aan uitvoering van het overheidsbeleid. De opvoedingsgedachte die aan het uit te oefenen patronaat over voorwaardelijk veroordeelden en invrijheid gestelden ten grondslag lag, raakte bij uitstek het geestelijk leven van de justitiabelen. Juist daar waar geschaafd werd aan morele en ethische opvattingen kon een christelijke invalshoek van grote waarde zijn. Bij de behandeling van het wetsvoorstel tot invoering van de voorwaardelijke veroordeling liet het anti-revolutionaire kamerlid V.H. Rutgers zich onder bijval van zijn katholieke collega J.B.L.C.C. baron de Wijkerslooth de Weerdesteyn, ontvallen dat reclassering:

’(..) een beweging [was] die speciaal ook vanuit Christelijk oogpunt niet anders dan de grootste waardeering en sympathie kan vinden. Het zoeken van de weggedrevene, het gaan in de gevangenis, het helpen en het steunen van gevangenen zijn waarlijk geen dingen waartegen van Christelijk standpunt bezwaar behoeft te bestaan, integendeel’ .

Door contributie / subsidie perikelen tussen overheid, RKVR en eiste men eigen ambtenaren.

Eigen ambtenaren en het verwaarloosde kind

’Den eisch dat de te benoemen agenten of ambtenaren tevens moeten kunnen werkzaam zijn voor het Centraal Bureau der Vereeniging van Reclasseerings Instellingen meen ik niet te moeten loslaten en het wil mij voorkomen dat die door u ongetwijfeld zal kunnen worden aanvaard, aangezien uw doel: Roomsche Reclasseering door Roomsche agenten en beambten hierdoor slechts in de hand wordt gewerkt. Bij het stellen van dien eisch staat bij mij vooral voorop het belang om het plaatsings- en patronaatswerk niet onnoodig duur te maken’ .

Categorale differentiatie ofwel straffen op maat

Naast een levensbeschouwelijke differentiatie, die volgde op de toestroom van particuliere instellingen naar het reclasseringswerk, trad ook een werkinhoudelijke – categorale – differentiatie op. De Moderne Richting in het strafrecht dicteerde straffen op maat, aangepast aan de individuele misdadiger, opdat de straf een optimale beveiliging van de samenleving zou zijn. Zo ging men in de eerste decennia van de twintigste eeuw steeds meer onderscheidingen tussen verschillende groepen delinquenten onderkennen. Verschillende categorieën delinquenten behoorden door strafrechtspleging en reclassering, ieder op specifieke wijze te worden bejegend.

een van de kinder doden rond 1910-20 Bleijerheide (er liggen er meer).
  1. 70  Inv. nr. 947: brief van RKRV-penningmeester van het hoofdbestuur, J.H.W. Schmedding aan de secretaris van RKRV, H.F.J.M. Manders, dd. 8-6-1921, waarin hij aan Manders vroeg, of het raadzaam was, bij de regering op ’eene juistere en billijkere vertegenwoordi- ging’ aan te dringen.
  2. 71  Jaarverslag RKRV 1921, p. 4. en jaarverslag RKRV 1930, p. 5.
  3. 72  Naast de al eerder opgekomen differentiatie tussen volwassenen en kinderen, mannen en vrouwen, werden onder meer ook psychopaten, gewoontemisdadigers, zedendelinquenten en alcoholisten als van elkaar te onderscheiden categorieën van delinquenten gezien.
  4. Gezellig!

Resumerend: al vanaf begin vorige eeuw is er een relatie met zedendelinquenten al wordt niet helder gepersonifieerd welk type zedendelinquent het gaat (men maakte pas later onderscheid) doch aangezien de stichter van deze Franciscaanse congregatie, de Akense leraar J. Hoover een dubieus verleden had, zijn twee kinderen wegdeed en daarna straatjongeren opving is tekenend voor de manipulatieve aard waar ook wij, de engelen jongens, mee geconfronteerd werden.

Eigen Volkel eerst

Onze demonstraties tegen atoomwapens in zestiger en zeventiger jaren hebben in ieder geval aangetoond dat kernwapens monsters zijn, die we niet wilden en toch blijken behoorlijk veel kernkoppen onder ons te zijn.

l/r Bert Smeets, Thy van G, Guido A, Wim Linssen

Nu de leugens ontmanteld worden mogen dan ook de geheime krachten achter deze opslag bekend worden? Wie zit er achter deze geheimzinnige operaties? Het blijkt maar weer, onze regering heeft niets te zeggen over haar eigen grondgebied. Eerder liegen ze of ontkennen ze de aanwezigheid in Nederland. We hebben tegen deze onbekende krachten gedemonstreerd met gevolg dat ik in ieder geval nergens meer aan de slag kon….behalve dan in buitenparlementaire acties en als straatzanger of in beatbands (Hole and Corner).

Hoort, zeg het voort…..het laatste nieuws!!

De NAVO heeft in een officieel document bevestigd dat er kernwapens liggen op de luchtmachtbasis Volkel in Noord-Brabant. Over de aanwezigheid van de kernbommen werd al sinds de Koude Oorlog geheimzinnig gedaan.

De Belgische krant De Morgen kreeg het document in handen via Groen-Kamerlid Wouter De Vriendt, die de tekst op zijn beurt onder ogen kreeg in de Slowaakse hoofdstad.

In het document was te lezen dat de Verenigde Staten ongeveer 150 nucleaire wapens, met name B61-kernbommen, hebben opgeslagen op vijf Europese luchtmachtbasissen: Kleine Brogel in België, Büchel in Duitsland, Aviano en Chedi-Torre in Italië, Incirlik in Turkije en dus Volkel.

Wim, Paul leven niet meer maar als ze konden demonstreerden we opnieuw.

Voor wie het vergeet, onze actie heette ‘VPJ‘, de vrije, progressieve jongeren’, ook wel actie granaat genoemd daar ’n granaat (safety adapters!!??) voor het Amerikaans leger gemaakt werden, en wij waren het absoluut niet eens met de oorlog in Vietnam dus starten Wim, Paul en ik in Juli 1969 deze actie, die veel publiciteit kreeg in de landelijke media. Mogen we ook erbij vermelden dat het vijftig jaar geleden is dat we Limburg en Nederland op zijn kop zetten!!??

De Amerikanen willen de wapens gaan vervangen door een nieuwe generatie kernbommen die geschikt zijn voor de F-35’s, onderdeel van het Joint Strike Fighter-programma (JSF). De eerste stappen voor die vervanging zijn inmiddels gezet, is in het document te lezen.

In 2014 vroeg een Kamermeerderheid het Amerikaanse Congres om van de modernisering van het kernwapenarsenaal in Europa af te zien.

Kabinet heeft kernwapenopslag nooit toegegeven

Ex-premier Ruud Lubbers bevestigde in 2013 wel dat er in ondergrondse kluizen op de vliegbasis 22 Amerikaanse atoombommen opgeslagen lagen. “Ik heb nooit gedacht dat die malle dingen daar nog steeds zouden zijn, anno 2013”, zei Lubbers destijds in een documentaire van National Geographic.

De opslag van nucleaire wapens op Volkel werd in november 2010 ook al eens door WikiLeaks gesuggereerd. Toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal (VVD) wilde destijds geen tekst en uitleg geven in de Kamer.

June 8, 1972, 9-year-old Kim Phuc, center, runs down Route 1 near Trang Bang, Vietnam after an aerial napalm attack. The war ended on April 30, 1975, with the fall of Saigon, now known as Ho Chi Minh City, to communist troops from the north. (AP Photo/Nick Ut, File)

Wim Linssen en Paul van Loo helaas krijgen jullie geen antwoord meer maar we hebben in ieder geval 1 fabriek kunnen stoppen in de strijd tegen deze onrechtvaardige en waanzinnige oorlog in Vietnam….peace brothers, peace!

Stop het produceren van massa vernietiging wapens…Wann wird man je verstehen?
Wann wird man je verstehen?