Toneel of fictie

Na de internationale onthullingen seksueel geweld binnen de RKK, is de beer los. We hadden al wat celebrities Jimmy Saville en president Heat in Great Britain, de afstandsbaby’s, de Samson Jeugdzorgen, uit het ontgroende leger bereikten ons als ‘ongelovige’ slachtoffer-organisatie misbruik door een aalmoezenier nu zijn het….

drie Nederlandse soldaten zijn bij hun eenheid in Schaarsbergen gepest, mishandeld, aangerand en verkracht. De daders zouden sergeanten en korporaals uit dezelfde eenheid zijn.

de sport volgde, #metoo beweging, verkrachtingen in het leger (met een eigen onderzoekscommissie; net als bij ons RKK kinderen); de toneel academie in Amsterdam en nu de toneel academie te Maastricht, niet zo ver hiervandaan waar ik vaak kom en goeie relaties heb met mensen, die aldaar werken dan wel acteurs in opleiding (vrolijk samen gewoond met paar actrices).

Een berichtje uit Maastricht

“Er hangt een soort heiligheid en romantiek om die toneelschool”, vervolgt ze. “Je bent achttien en je stapt een geïsoleerde wereld binnen waarin eigen regels en omgangsvormen gelden.

Een van de kenmerken van deze school is inderdaad de geslotenheid, de eigen regels zoals die ook in internaten golden, het geïsoleerde bestaan, de volledig introverte, naar binnen gerichte cultuur en daar werkt iedereen aan mee want je hoort als achttienjarige opeens ergens bij en je gaat een flitsende toekomst tegemoet vol glitter and glamour (dan wel het hiernamaals treedt je op vroege leeftijd binnen). In het verleden, zijn jonge acteurs hard zowel mentaal als fysiek aangepakt tot psychiatrische opname aan toe. Het dient allemaal wel een doel namelijk sterker worden in een harde maatschappij maar er vallen slachtoffers, net zoals bij de internaten…hoe zou het trouwens gaan met de verwerking en erkenning van deze mensen? Of is het niet zo spectaculair meer voor de media?