Auteur: bert

Iedereen met een kleine beurs is niet welkom in Maastricht of wordt het althans onmogelijk gemaakt door de hoge huren. Antikraak meelopers helpen mee met deze politieke en economische scheiding / segregatie: ‘ga maar naar  Heerlen’, je past niet in ons profiel??

De burgemeester, Annemarie zoals ze gewoontjes heet  (Annemarie Penn-Te Strake) is druk met kopen en verhuur van haar eigen zaakjes en daklozen bestaan niet in Maastricht….oh jawel maar dan moeten ze voor haar gaan staan anders kan ze de kritiek niet goed lezen…

Is dit profiel acceptabel….?

Loosen Up Bert Smeets

LOOSEN UP

When I’m down I need your touch 

Spinning round a crazy world

for I’m loosen up, loosen up

Babe I’m tired of filling up 

love affairs with a stupid crush

Loosen up

I’m losing my mind! Losing, losing, losing my mind

Can I make it right oh can I make it, make it, can I make it right

We all do need support it’s true

But I don’t aim to stick like glue

I’m Loosen up

I’m losing my mind! Losing, losing my mind

Can I make it right oh can I make it, make it right

Ain’t no name for eternal love

Eating cherries with the apple God…

And I’m loosen up…..

(Eating cherries with the apple God…oh it has to be explained when nazi murderer Eichman was on trail in Israel they couldn’t convict him for his part in world war 2. There was one incident remembered by a neighbour when a little boy stole a cherrie in Eichmans garden and shot the kid. A story to remember…

https://bertsmeets.bandcamp.com/album/nylon-numbers

De CD ‘Lukomorye’, Triskell label met de Russische groep Ey Uchnjem (uitgebracht voor de oorlog) en violiste Barbel Ehlert is te zien hoe een creatieve samenwerking tussen deze vredelievende groep muzikanten en Bert Smeets Nederlandse singer-songwriter resulteert met eigen werk: de CD / docu ‘Lukomorye’ (zie de eerder opgenomen docu’s ‘Wodkalinka’, en het latere ‘Fishing for Amber’.

In de ‘All Yours’, clip reizen ze naar het graf van de dichter Poesjkin (nee, niet Poetin). Bert Smeets knielt bij het graf van deze grote Russische dichter Poesjkin, en bezoekt dorp nog in oorspronkelijke negentien eeuwse staat, toen mensen geen oorlogzuchtige taal uitspraken slechts inlevingsvermogen, samenhorigheid en overleven tot levensdoel hadden, broodnodig in 2023

Eindejaar overzicht van Nederlands meest geboycotte Singer-song-writer (boycot ook dit artikel).

Het was een regelrecht krankzinnig jaar waar narcistische schreeuwlelijkerds hun gram konden halen via…intimidatie en pressie; ze zijn immers dol op macht.

Macht die hol en leeg is, een schim die alleen intimideert en zich ondersteunt voelt door achterbakse, laatdunkende pressie. Vier keer bedreigd maar….dat valt mee voor een klokkenluider.

Het afgelopen jaar ben ik vier keer verhuisd en verloor tal van spullen ik kon ook niet alles meenemen in het vliegtuig dus tafels, stoelen, kleren, ijskast en TV, ik gaf het weg.

Had ik een carrière? Nou, dan kwam die in Spanje helemaal  tot stilstand want daar vond ik wel een woning. Al mijn Limburgse media vrienden wilden mij definitief verbannen want ik hoor er niet bij. Hoera!

‘De leegstandswet’, het kwam huiseigenaren / coöperaties goed uit, gewoon huuropzegging na een ‘wettelijke’ periode (1,5-2 jaar) en dan nieuwe huurder erin met nog hogere huur en / of slopen tijdens de stikstof crises. Je stikt overigens ook van het dakloos zijn. Mensen onder aan de economische streep zoals studenten, artiesten, kunstenaars mogen weg…naar Heerlen. Maastricht kom je alleen in als je ‘sjiek en sjoen’, en niet al te kritisch bent plus dikke portemonnee meeneemt dan ben je welkom.

Kortom, het had niet veel gescheeld of ik was na decennia weer dakloos, en niemand die het interesseerde (behalve neef Jo) dus dank aan de tweejarige leegstand-wet (minus vijf maanden) belangen van huiseigenaren en coöperaties) je koffers vroegtijdig kunt inpakken, beter nog: ‘pak ze niet uit want twee jaar zijn zo voorbij’.

Okay, ik ben naar Spanje vertrokken met het gevolg dat ik ook daar gevolgd werd om te zien wat ik als klokkenluider RKK uitspookte.

Maar ook in Spanje ontmoet je psychopaten, die denken dat ze kunnen doen waar ze zin in hebben, zelf regels maken en je huur en regels opleggen.

Dus ging ik terug met griep / koorts / oorontsteking en het feit dat ik in de bergen (wild life) woonde en mijn krachten verspild had aan lopen naar de eerste winkel op 7,2 km. van ‘mijn’ berg-casa. Je moet ook dezelfde afstand terug, overvallen door moesson regen, die vijf weken stand hield. Voor Spanje hoognodig en voor de bio-diversiteit, planten, dieren, rivieren stonden droog maar helaas ik raakte na maanden zwoegen in de bergen en geen warm eten, uitgeput.

Ziek boekte ik een vliegtuig terug terwijl het windkracht 10-12 over Europa trok, vliegtuig mocht niet opstijgen van Alicante doch het was sensationeel om de vleugels diep te zien buigen om niet uit balans te raken toen ik landde op Schiphol. Een geweldige piloot die ons veilig aan de grond zette, toen naar het huis van mijn tante, die haar heup had gebroken, in het zieken huis lag en niet veel later overleed. 

2022…voltooide ik mijn manuscript ‘Krakende Stile’.

Ik bleef zoeken naar een woning maar de prijzen zijn niet in overeenstemming met de oorlogssituatie in Oekraïne, de boycot, de gasprijzen, men wil winnen, hogere winsten blijven maken want dat zit inmiddels in ons westers bloed. De oude strijd tussen kapitalisme en Sovjet nostalgie laaide weer op met ‘de Poetin variant’, en de Russische orthodoxie ging op zijn achterste poten staan en lekker met zijn A-bom bleef dreigen hoewel zijn machtsgreep op Rusland en de wereld, moreel heeft verloren.

De laatste dag en Benedictus kan 2023 niet meer meemaken. Wij als kinderen hebben de hele doofpot geschiedenis mee moeten torsen en dealen, de kerk blijkt een laffe soldaat van zijn eigen vredeboodschap. Ik heb de man zien schrikken toen ik in London hem vlakbij zag voorbij rijden in zijn pausmobiel ik zag dat ie verbaasd keek, schrok van alle protest stemmen, het hingen teveel bubbels in zijn mobiel. Opeens hoorde hij andere stemmen, dat waren onze stemmen, het was een zielig oud mannetje….met macht.

Gelukkig 2023 maar ga niet zo door als in 2022…dan verliezen wij allemaal.

 

 

(The day before Christmas)

Lekker weg duiken in de kerststal met talrijke dierlijke en menselijke geuren rond de kerstboom waar ooit de vriendschap tussen mens en dier beklonken werd onder engelen gezang en baby gehuil want Jezus is geboren.  In Heerlen moeten we ons tevreden stellen zonder ‘dierlijke en verleidelijke geuren’,want echte geuren zijn taboe. Ik beleefde een uitstekende aanloop naar Kerstmis, op 24-12-2022 luisterde ik naar een radio 1 uitzending over bio-diversiteit, het is een trend maar straatgras bloeit nu eenmaal meer in de stad, de klimaat opwarming zorgt voor overleven langs stoepen en dakranden want ook zij willen zuurstof.

Heerlen loopt achter…in de ‘bio-diversiteit’ wedloop en dat komt door het ontberen van parken want Heerlen houdt nu eenmaal van stenen (steenkool) waar men zich qua identiteit blijkbaar graag mee identificeert (dit in tegenstelling tot Maastricht waar parken deel uitmaken van de stad (en het studenten leven) waar in Heerlen steen op steen zich opstapelen om alle gaten te dichten waar nog enig licht te bespeuren valt, rijzen grote cementte hokken, die het vallen van de avond blokkeren in neonlicht geschreeuw van het winkel paradijs.

Iedereen wilt in Heerlen wonen (volgens Maastrichtenaren) want het is er nog betaalbaar, en het pleziert de middenstand maar bio-diversiteit vocabularium is slechts een voetnoot in overheids plannen en haast onmogelijk om je met de maretak onder te dompelen in de strijd tegen ziektes en onheil, offergaven te initiëren voor vruchtbaarheid, geesten als de godin Freya doen er niet meer toe. Ik was blij om weer even mijn oude stadje te kunnen ruiken aan de hand van de pols van Sonja, die een nieuw parfum gekocht had en twee broers van shop Traders, de broers Waterval, John en Giel (DJ. Donlondi op de foto) liep Sonja langs met het grootste kerstcadeau: we mocht haar nieuwe parfum, een bitterzoete mengeling van straatgras en mistletoe opsnuiven. De maretak (mistletoe ) wordt sinds 1 januari 2017 niet meer beschermd in Nederland net zo min als ‘het individu in Maastricht niet bestaat’, de industrie propageert intussen het gezin als standaard doch je krijgt meer kinderen van verschillende ouders bij elkaar dus zijn we terug bij het grote mijnwerkers-gezin van de vijftiger jaren (en dat zonder de pissige dwang van meneer pastoor). 

Wintervlinders zijn alleen nog te zien in koplampen van je auto maar niet getreurd ik kan nog altijd even een dag door mijn oude stadje banjeren en vrienden ontmoeten. Bio-diversiteit lijkt niet te bestaan dan wel te floreren in Heerlen en dat komt door het gemis aan parken en bomen, iets waar Maastricht wel oog voor heeft dankzij het bestaan van deze parken, die her en der verspreid liggen en waar de natuur zich kan ontwikkelen. De boom heeft men de oorlog verklaard.

Heerlen dreigt onder te gaan aan zijn eigen geschreeuw, teveel kermissen op een plek die er niet voor bestemd is (net als die malle ijsbaan) daar omheen struint de tattoo cultuur zonder enige herkenning langs je, en in Maastricht draalt het ‘sjiek en sjoen’ publiek collectieve rondjes op het Vrijthof waar überhaupt geen zuurstof te happen valt.

Toen ik thuiskwam zag ik op RTL (Duitsland) hoe kinderen cadeaus van pakweg veertig jaar geleden onder de kerstboom zagen liggen (vaak grote ingepakte dozen). De kinderen van nu begrepen er niks van…wat het voorstelde? Het leverde hilarische TV op waar kinderen verbaasd keken na enige concentratie, en ouders die te hulp schoten hoe de oude bankschroef onderdelen / zaag en potlood met houten plankje om het gewenste figuur te zagen bij elkaar hoorden, de humor van ouders en kinderen zorgden voor een top begin van de kerst. De meeste kinderen prefereerden uiteindelijk de cadeaus van vroeger…het kan verkeren.

Radio 1 had in de ochtend nog een braaf item over Hollandse planten maar toen  de sneeuwklokjes, hazelaar winterbloeiers besproken werden…viel de microfoon uit, (ja, we gaan in deze tijd van grensoverschrijdend gedrag niet over voortplanten van mensen uitweiden), dus het katholieke schone klokje uit het zuiden trilde door in het koor tijdens de vespers op zondagmiddag en daarna snel, en blij de kroeg opzochten.

Maar alles komt goed toen op Bekkerveld rond een klein vuurtje gezongen werd door een aantal moeders / vaders en veel kinderen. Antoine speelde verdienstelijk de harp. Het was inmiddels ‘heilige avond’, en mocht even mee zingen. Het ontroerde mij want kerstmis….lonenly with Christmas….maar toch dank aan deze zingende engelen van Bekkerveld.