Om te begrijpen waarom we dit project begonnen zijn zal ik eerst iets vertellen over de oorzaak van de vele nostalgische wendingen, die nu op onze planeet voorkomen. Mogen alleen BN’ers feest vieren? Alles wat uit hun neus druppelt, opdissen? Hun 30 / 40 / 50 jarig jubileum vieren? Moet je eerst succes hebben?? (mag je niet een veertig jaren durende boycot vieren?) U zegt het maar.
Toen ik in 2016 bijna overleed aan een hartstilstand duurde het maanden voor enige cognitieve functies zich begonnen te herstellen. Ik kreeg flarden van teksten (en bijbehorende melodieën) terug en begon bij thuiskomst weer gitaar te spelen. Zoals je opnieuw moet leren lopen als je weken te bed bent geweest, hingen de zang spieren er slapjes en verwaarloosd bij, als verdorde stengels rond het KNO gebied.
Opeens was de demper, de Franciscaanse internaat-demper gemold, de buikpijn emotie onderdrukker vrijwillig vertrokken, hoewel met flink geweld, opgekrast. De sordino, de knalpot, de geluiddemper bleek eindelijk van mijn stem gehaald en moest ik definitief dealen met heftige en pijnlijke emoties.
Mijn stem bleek een dikke anderhalve toon lager ’te hangen’, maar de drive om muziek te maken en te zingen bleek nog in tact. De dynamiek voelde anders en voor even, weg. Ik begon dus opnieuw, terug in de rij, vanaf het begin om diezelfde weg weer opnieuw af te leggen, die ik ooit in een andere tijd….en positievere sfeer begonnen was.
Dat begon begin zeventiger jaren in een commune te Wahlwiller / als hippie bandje ‘Hole and Corner’, geleid door de Waubachse manager Paul van Loo. Paul was de dynamische motor, die ons langs allerlei podia bracht zoals de Melkweg, Paradiso, Doornroosje en de vele Provadya’s die Nederland rijk was. Paul stapte in zijn VW bus met slechts een demo-cassette, ree langs allerlei gelegenheden om de band ‘Hole and Corner’, aan te prijzen, te promoten.
Paul deed het, sliep in zijn VW bus waar hij een matras had neergelegd, en ree stad en land af om ons concerten te bezorgen want hoe vaker we optraden, beweerde Paul, hoe meer life-ervaring de groepsdynamiek zou bevorderen. Wij waren allen idealistisch ingesteld en hadden vrij snel een heel repertoire aan eigen liederen, opgebouwd en gerepeteerd in de boerderij in Wahlwiller waar onze Cadillac geparkeerd stond (zie foto). Het was belangrijk dat we ons eigen geluid zochten en niet een van de vele Limburgs cover-bandje zouden worden, die op kermissen en bruiloften wilden spelen. Gewoon lekker eigenwijs met een pianist D’ann, gitarist Caspar, drummer Harry, zanger Teo, en ondergetekende, later bassist Jaap, drummer Mart bijgestaan door de honden Snuffel en Polks. Rashonden! Geluidsman Paul S en top roadies Tetje en Peter H.
Het eerst lied is ‘Killing Butterfly’s’, zijn de geloofsbrieven van ondergetekende maar is overigens geen terug in de tijd nummer (onlangs geschreven) met dubbel beglaasde bril (zoek uw weg broeder)….
https://bertsmeets.bandcamp.com/album/hole-and-corner-album
KILLING BUTTERFLIES
Whoops, my baby you cry for a little help
whoops I like to see you help yourself
money does it mean every thing
money doesn’t play all instruments
well you got flesh, breast a beautiful laugh
I do believe you sacrifice
Loving experiences for God and science
Whoops, I lose, you win the battle again
I am a friend in your nymphomania brand
Take care when a woman practise her smile
too many scorpions bet for love
you got flesh, breast a beautiful ass
oeh oeh oeh oeh oeh…God is not my father
mother is not my mother / no sister / no brother
Ah! I gotta see the light
Too many scorpions hang around your neck
Take the backseat you’re never coming back
Stop playing games with people, okay
all fake conditions, no natural way
Mm all romance
I do believe you satisfy
loving experiences kill butterflies
Don’t kill…butterflies…