Categorie: MEA CULPA

Nos binnenlandredacteur Liedeke Morssinkhof komt met ‘nieuws’ uit 1900 over een pastoor die een 11 jarig meisje heeft vermoord.

De pastoor van de Tilburgse Noordhoekkerk verkrachtte en vermoordde in 1900 de toen 11-jarige Marietje Kessels. Dat stelt haar nicht, de 71-jarige Godelieve Kessels, in een boek dat deze week verschijnt. Afgevaardigden van het Vaticaan bevestigden enkele jaren later de vermoedens van de familie, maar er mocht niets met die kennis gedaan worden. Ze bevestigden de vermoedens van de familie: de pastoor was de dader. Maar ze verzochten de familie met klem om te zwijgen. Want, zo zeiden ze, anders zou mét de pastoor de hele katholieke kerk terechtstaan. En dat kon toch niet de wil van de familie zijn? (einde quote).

Een dikke eeuw geleden, u ziet het komt toch allemaal boven water; nu nog de zaken die wij al menig maal hebben gepubliceerd, en dichter bij onze tijd horen.

Gerachte Heer Smeets,

Met bewondering heb ik uw optredens gevolgd over de schandelijke ervaringen, die uw leven gevormd hebben, maar dankzij uw eigen keuzes zeker niet misvormd.

Ik schrijf u hier over misbruik van meisjes in de omgeving van Maastricht.

Begin jaren 60 waren mijn toenmalige echtgenoot en ik in Brazilie. Mijn man was leider van een aantal hulpverleningsprojecten in het kader van het Jongeren Vrijwilligers Corps (navolging van het Peace Corps, o.l.v. Minister Bot, die ressoorteerde onder Buitenlandse Zaken (Luns). Standplaats Recife, hoofdplaats van de staat Pernambuco.

Op een inspectiereis was in 1965 of 66 Bernard de Jong bij ons bezoek. Tijdens een etentje in een strandtentje van de wijk Boa Viagem vertelde hij over zijn verleden als directeur van het ziekenhuis in Maastricht. Hij sprak uitgebreid over de arme mijnwerkers, de afhankelijk van die bevolkingsgroep van meneer Pastoor. En dat onder zijn leiding heel veel abortussen gedaan werden, bij jonge meisjes, die door meneer Pastoor waren ´voorgelicht´ en de facto gedefloreerd. Toen hij mijn vragende blik zag, zei hij glimlachend: ´Ontmaagd´. Op mijn vraag of die meisjes dan bij de eerste keer al zwanger waren, zei hij, dat dat een enkele maal het geval was. Maar dat meneer Pastoor zo zijn lievelingetjes had. Hij liet duidelijk, dat hij het niet in de haak vond. Maar de meisjes uit arme gezinnen durfden niks te zeggen, maar wisten in de tijd dat hij daar directeur was, dat ze bij hem terecht konden. Hij was een broer van de ministerpresident Piet de Jong. En het was – in die tijd- natuurlijk not done dit aan de grote klok te hangen. Maar ´ergens´ zat het hem dwars.

Ik ben dus niet zelf slachtoffer. Maar in de tijd dat ik op de Open Universiteit werkte (1985-1995) leerde ik verschillende mijnwerkersgezinnen kennen. Tersluiks informeerde ik wel eens naar hun relatie met meneer Pastoor. Nou, die moest je niet tegenspreken. Maar veel hadden de meeste mensen niet (meer) met de kerk op. Behalve op Kerstmis, Pasen, de doop en als ze dood gingen.

Ik geloof, dat er heel wat zielige meisjes hebben rondgelopen en dat er veel geheimen in dergelijke families zitten.

Misschien kun je hier iets mee. Niet alleen jongetjes waren slachtoffer, ook meisjes. Over de toestanden in Brasil kan ik trouwens uren vertellen….

En wij kunnen u uren vertellen over andere nog nooit gepubliceerde pastoor verhalen. Maar of u er zin in heeft en het wilt horen?

Een trouwe lezer schrijft het volgende

Wat zou er dan moeten gebeuren met iemand die over de schreef ging???? Zou kastreren voldoende zijn volgens jou maat staf???? Of is een som geld beter???? Zeg het maar,,,

In dit land bepalen rechters, een zekere Christelijke cultuur de straf en maat, hoe goed en kwaad dient te worden nageleefd. Wat natuurlijk opvalt bij de hele discussie over kindermisbruik is dat Robert M publiekelijk is gefileerd en geestelijken bij voorbaat iedere bescherming van privacy verdienen tot het soort Mea Culpa dat geopperd wordt door Arjan Plaisier van de PKN. Voordat ook maar een rechter heeft gesproken, zijn zij al tot een slotsom gekomen: openbare boetedoening! Het lijkt dat de kerk haar eigen martelaren creëert om veroordeling door de rechter te voorkomen. De schijn-manoeuvres tussen kerk en staat, maar deze scheiding is niet aangebracht zodat zij hun straf kunnen ontlopen. De Godsvrienden moeten leren hun verantwoordelijkheid te nemen, vroeger hoefde dat niet omdat het kwaad altijd in een ander huisde, ‘aber dass war einmahl’, om ook maar eens iets in het Duits te zeggen.

Een ander argument om de kerk hard aan te pakken is juist de bijzondere positie waar de rechtbank in Utrecht terecht op wees. Zij prediken over goed en kwaad, moraliseren, hebben richtlijnen en molenstenen. Ik zou nooit een priester met een molensteen in de zee gooien, mijn mening doet er niet toe omdat ik voor dialoog ben. Ik zou zelfs met hem praten, morele kwesties aankaarten, de seksuele krochten onderzoeken, de verlangens, de psychologische achtergronden doorvorsen tot we eruit zijn…witte rook zichtbaar wordt. Ik ben een even goede visser als rechter, mij zie je niet langs de waterkant met een hengel, evenmin voel ik mij geroepen om een oordeel uit te spreken. Niet dat ik het goedkeur maar castreren is belachelijk, hoewel als iemand in de fout blijft gaan, waarom niet. Pastoor Ron mag nu wel uitkijken, hij blijkt duidelijk onverbeterlijk en mogen dan ook een oproep doen aan Simonis, van Eijck deze priester definitief te ex-communiceren. Tot nu toe gebeurt dat alleen bij priesters die niet de lijn van het Vaticaan volgen, kinderverkrachters worden beschermd in dit bijzondere instituut. (Vangheluwe maar ja die weet ook teveel over anderen)

Nog een zeer teer punt, het geld…zonder geld geen macht voor de kerk die ze eeuwen hebben vergaard over de ruggen van duizenden goedwillende nonnen en broeders. Ze waren de salarisloze werknemers die hun hele leven zwoegden voor de kerk om een plekje in het beloofde paradijs, postcode: 000 het hiernamaals.

Zonder geld geen genoegdoening omdat de kerk nergens een oprecht medeleven of contact heeft gezocht met slachtoffers. Boterzachte praatjes tijdens de ‘we will survive’ reizen van de Paus, het talk-show PR gemier van Bodar, de heel domme uitspraak van Simonis, geestelijken die zich genoegzaam, massaal omdraaien, vluchten voor de ellende die ze zelf veroozaakt hebben, en last but not least: het aanstellen van eigen commissies. Geld… mensen die ons bellen, ziek thuis zitten met een mager pensioentje, opgroeiende kleinkinderen die ze willen steunen, schamen zich om een schadeclaim in te dienen. Laat het geld van de kerk eens besteedt worden door de mensen zelf. Geen vrome, missie collectebussen voor je neus houden zoals huichelaar Valentinus die in Potim, Brazillië iets voor de kindjes wilt doen. De kindjes in Bleijerheide sloeg Valentinus bont en blauw en betaste ze onder de dekens. Hoe gespleten kun je zijn. De heiligen, ze bidden menige rozenkrans vaal, willen onder de armen alles verdelen…bla bla di bla..nou begin met de slachtoffers van psychisch, fysiek en seksueel misbruik, help ze!

Mea Culpa

De Protestantse Kerk in Nederland (PKN) wil dat daders van seksueel misbruik in de kerk voortaan publiekelijk boete doen. Zij moeten zich persoonlijk verantwoorden tegenover hun kerkelijke gemeente en het slachtoffer. Dat zei scriba (secretaris) Arjan Plaisier van de PKN donderdagavond in een televisie-uitzending van de EO. (einde quote)

Dit voorstel voldoet niet, ziet u het al voor u. De geestelijke die op zijn knieën voor het altaar zakdoeken vol snottert, de beminde gelovigen in hogere sferen in een kring de arme in genade aannemend, knuffelt en meehuilt, en wat gebeurt er daarna? Neem nou pastoor Ron die beschermd werd door Simonis is wederom over de scheef gegaan. Pastoor Ron misbruikte onlangs een 12 jarige jongen op camping in Frankrijk. Onze vriend Erwin heeft via Nieuwsuur iedereen gewaarschuwd om herhaling te voorkomen, alleen de RK kerk legt hooghartig de pijn en ellende naast zich neer wanneer het ze niet uitkomt. Het doet me denken aan de heilige Lebuinus, broeder bakker op Franciscanen internaat te Bleijerheide, die beloofde pater Landric in de biecht tich maal beterschap. Zes weesgegroetjes, en het gaat wel over, broeder! Weet u hoe TBS’ers worden gekneveld, vastgehouden, in therapie moeten, daarom geen andere maatstaven en slap gedoe met priesters of dominees…mea culpa??? Hè, vervelend nou dat we een van hun belijdenissen hebben gekaapt.

“Ik ben bang dat anno 2011 de daders nog altijd sterker staan dan de slachtoffers.”

Dominee Alexander Veerman

Echter….. bij slecht nieuws hoort goed nieuws…Joep Dohmen NRC bericht…

De rechtbank Utrecht heeft een beroep op verjaring door de Rooms-Katholieke Kerk afgewezen in een zaak rond seksueel misbruik. Volgens de rechtbank heeft de Kerk “een bijzondere positie” in de samenleving.

“Dit is een lichtpuntje voor misbruikslachtoffers die de Kerk civielrechtelijk aansprakelijk willen stellen”, zegt Martin de Witte, advocaat van het slachtoffer dat naar de rechtbank stapte. Tot nu werd aangenomen dat civiele claims weinig kans maken omdat misbruik van vaak tientallen jaren geleden toch verjaard is.

De bijzondere positie van de kerk wordt eindelijk, in omgekeerde volgorde, terecht naar verwezen…de ‘natuurlijke verbintenis’ die de kerk tot de dood en bij Petrus in het hiernamaals in haar moraalleer verkondigd, zullen eindelijk eens in woord en daad moeten worden waargemaakt in het hier en NU…genoeg getraineerd (MCU).

Vorig jaar 9 Juli 2010 heeft mea Culpa al over de afstandsbaby’s geschreven, bij herhaling hebben wij op deze ongekende geschiedenis van het Roomse medeleven gewezen. We hebben tal van gesprekken gevoerd met de media maar ze willen, kunnen of durven het niet aan. Net zoals aan het begin van de onthullingen in RK internaten loopt Duitsland hier weer voorop. In Spanje en Australië zijn al onderzoeken gaande naar het verdwijnen, het al dan niet gedwongen afstaan, kortom de handel in baby’s, en nonnen die er stinkend rijk van zijn geworden. Wij hebben gegevens en statistieken over deze adoptie-maffia vele malen gepubliceerd.

 

In Nederland werd een ongehuwde moeder begin jaren zestig als een ‘gevallen’ meisje beschouwd. Amper vijftien jaar later werd gesproken van ‘bewust ongehuwde moeders’. In die tussentijd stonden vele duizenden vrouwen en meisjes, met de nodige dwang, hun pasgeboren kind af. De jongste meisjes waren dertien en veertien jarigen, waarvan op dat moment de emotionele ontwikkeling nog niet volgroeid was.

In de tien jaar tussen 1960 en 1970 stonden ongeveer 25 duizend vrouwen en meisjes in Nederland hun baby af voor adoptie. De adoptiewet van 1956 schiep de mogelijkheid. Vooruitstrevende psychiaters als Dr. C. Trimbos en H. Heijmans bepleitten het afstand doen als een ‘keuze’ voor de ongehuwd zwangere vrouw, die zij beschreven als ‘gestoord’. De meeste tehuizen werden geleid door religieuzen die een dergelijk duidelijke richtlijn met twee handen aangrepen en met de nodige dwang uitvoerden.

Er viel NIETS te kiezen.

➢ Deze meisjes werden zwanger door onwetendheid over seksualiteit. ➢ Een grote groep is misbruikt en zwanger geworden. ➢ Een grote groep is in Rooms Katholieke tehuizen terechtgekomen. ➢ Een grote groep heeft onder dwang van ouders en nonnen hun kind afgestaan. ➢ De meeste meisjes hebben nooit beseft, dat het papiertje dat getekend moest worden, de band tussen moeder en kind voorgoed verbrak ➢ Een grote groep heeft na “het afstand doen” de band met hun ouders en andere familieleden niet meer, of niet voldoende, kunnen herstellen. ➢ Vrijwel allemaal hebben ze levenslang moeten zwijgen over deze schande die ze “ zelf veroorzaakt hebben”. ➢ Vrijwel allemaal hebben ze een toekomst gekregen waarin het rouwproces, over het verlies van hun kind, continu wordt uitgesteld. Daarvoor in de plaats komen bij een grote groep meisjes depressies, psychische problemen, relatie- en verslavingsproblematiek om de hoek kijken. ➢ Een grote groep vrouwen is al jarenlang aan het zoeken naar hun dossier en kind! ➢ Geheimhouding, isolement en stilzwijgen is voorgoed met hun toekomst verweven. Gezinnen worden gesticht op basis van geheimhouding over de geboorte van het oudste kind jaren eerder. ➢ Enige vorm van nazorg is door de religieuzen in de tehuizen nooit geboden. ➢ Ondersteuning en nazorg zijn ook door de kinderbescherming in de Rooms Katholieke tehuizen onvoldoende geboden.

Dan Heel en andere internaten waar het niet veel beter was…de NRC Joep Dohmen en Wereldomroep Robert Checal zijn het ‘Luminal spoor’ gevolgd dat zich niet beperkt tot het experimenteren met gedrag en effect van deze middelen maar schrijven in hun artikel ‘zalig zijn de armen van geest’ dat hersenonderzoek deel was van de ontwikkelingen in de katholieke wetenschap. Zo’n 180 zwaar verstandelijk gehandicapten – onder wie minderjarigen – kregen injectienaalden in hun ruggenmerg en vloeistof en lucht in hun hersenen om röntgenfoto’s van de hersenschors te kunnen maken. De foto’s waren nodig voor hersenonderzoek dat daar in alle stilte werd uitgevoerd. De patienten bleven naderhand dagenlang ziek. Ouders wisten van niets. (Ook ik kreeg ruggenmerg spuit in 1972 onderzoek ziekenhuis Welterhof; onderzoek naar hippies.

De heisa die ontstond, zo melde de NRC, was om de put te dempen om meer betrokkenen uit de wind te houden. Naar goed katholiek gebruik.

Nu, geen hetze tegen katholieken, dat ligt een beschavingsniveau lager, maar de waarheid die wij allen komen te weten bij het Deetman rapport zal al die voorgaande onderzoeken van de kerk moeten terechtwijzen. Van ‘Tussen caritas en psychiatrie’ van Annemieke Kleijn die niet verder vroeg naar seksueel misbruik; Ex caritate (uit liefde) door Annelies van Heijst & Marjet Derks & Marit Monteiro is een studie/ samenvatting van het ideaal dat nonnen bezielde. Diep onder de indruk van de manier waarop zusters in de ziekenzorg, het onderwijs en de missie stonden, staat hierin beschreven. Maar hun aanpak riep ook kritiek op en hen is liefdeloosheid verweten. Deze omvangrijke maar goed leesbare studie gaat over zowel de binnen- als de buitenkant van dit type religieus leven. Het belicht de kerkelijke en maatschappelijke inbedding en beeldvorming in kunst en media, en gaat over kloosterlijke gebruiken, spiritualiteit en religieus idealisme bla bla. Het is de eerste integrale geschiedenis van de ruim negentig verschillende zustercongregaties in Nederland en enkele seculiere instituten. Ook hier geen vragen naar seksuele beleving, hulpmiddelen, relaties, eventueel misbruik. Nee, seks is not done in de buurt van de Heer.

En dan de politiek, de Tweede kamer heeft zich via hoorzittingen geïnteresseerd in de problematiek van machtsmisbruik RK leiders, slechts enkele kamervragen PvdA, voorstellen tot onafhankelijk onderzoek Groen Links is het niet gekomen. Controle the bastards was eerder het uitgangspunt. Nu weten we dat je normaal moet doen in de Tweede kamer, er is geen geld de banken worden leeggeroofd door het eigen personeel (omvangrijke vastgoedfraudeproces rond Philips Pensioenfonds en Rabo Vastgoedgroep (voorheen Bouwfonds), de integriteit is immers in het geding van de economische top volgens het OM (en dat na Lehman brothers) en zoals we begonnen, zo eindigen we ook…de lucht moet gezuiverd er is maar een oplossing…laten wij samen afdalen in de Griekse onderwereld, de bovenwereld is verziekt.

De zaak Heel. Uiteraard zijn we dan wel niet direct bij Heel betrokken maar wel indirect daar patronen en paralellen te vinden zijn in alle RK instellingen waar dezelfde cultuur en leerstellingen heersten. Ook hebben wij vorig jaar al artikelen en verhalen geplaatst over Heel, Sint Joep. Mea Culpa is woordvoerder van deze mensen.

Deze week is een aanklacht ingediend bij het OM, Roermond door JW wegens seksueel misbruik op St Joseph te Heel. JW vertelt ons dat broeder Ivo Ramakers in de kelders van St Joseph internaat jongens misbruikte.

Ook wisten meerdere groepsleiders van dit misbruik af. Klachten hierover gingen ook naar de kinderbescherming in Roermond die er niets meededen. Broeder Ivo wuifde kritiek weg nadat opmerkingen werden gemaakt over het verwaarloosde onderkomen en verzorging van pupillen op St Joseph. ‘Als er iets gebeurt zijn het toch maar weeskinderen’.

Buiten het feit dat verstandelijk gehandicapten een hele week werkten voor Philips (kerstverlichting) voor een reep chocola, kende St Joseph structureel pressie van bovenaf voor de groepsleiders, personeel, en met name dr. Verstralen die onjuiste informatie geeft bij opgeven sterfgevallen. ‘Hou er over op. Ik heb er zo verschrikkelijk mee gezeten’! Dit verhaal van dr. Verstralen vertelt directeur Eijsink aan meester Windt, bestuur Daelzicht en president van de Roermondse rechtbank die er ook niets mee doet. Er wordt niets en nooit iets onderzocht, of het blijft binnenskamers (veroordeling pater Tillemans 1967).

Vele jaren later is er nog niet veel verandert op St Joep. JW werkt eind zestiger, begin zeventiger jaren op St Joseph en wordt zelf ook enkele malen midden in de nacht betast, maar hij weert zich en vertelt dit aan broeder Ivo die op zijn beurt JW vertelt: ‘als je weg wilt…geen probleem’. Ook komen er zelfmoorden voor, toestand is vele malen erger dan de buitenwereld ervaart.

Dan is er nog pater Pim. Pater Pim werkt rond begin zeventiger jaren in Heel, te St Joep onder broeder Ivo. Pater Pim neemt kinderen mee naar zijn huis in Roermond. Van Vrijdagavond tot Zondagochtend, net voor de mis begint brengt hij ze weer terug. De kinderen zijn vreselijk overstuur als ze terugkomen. Dagen duurt het voor ze weer hanteerbaar worden. Een bekende familie uit Heel vraagt aan de desbetreffende verzorger (JW) hoe oud hij is en de man blijkt kwaad omdat hij denkt dat hij- JW- een van zijn kinderen misbruikt. Dan gaat JW zelf op onderzoek en vraagt de kinderen naar wat er gebeurt bij pater Pim. PN een van de pupillen vertelt dat pater Pim hem verkracht en misbruikt. Dit wordt later bevestigd door een andere groepsleider uit het nabij gelegen D. Dan is er nog een autistisch jongetje JK (11 jaar) waar een andere groepsleider DP kont van doet bij JW. Dit autistisch jongetje wordt ook door Pater Pim misbruikt.

Inmiddels weten we wie pater Pim is. Pater Pim vertelt tegen een journalist dat hij niets weet / herinnert over Heel. Tegen een andere journalist erkend hij dat hij het verstandelijk gehandicapt jongetje PN goed kent. Over misbruik weet hij niets, ‘die kinderen verzinnen immers van alles’.