Franciscaner misbruik stempel

De reacties gisteren op de film ‘Alle haben geschwiegen’ bracht het een en ander aan het licht. Of alle ‘engelen jongens’ wisten dat de stichter Johannes Hover zijn twee zonen ter adoptie aanbood bij de jezuïeten paters is de vraag, maar wel ging Hover daarna straatkinderen vangen, en stichtte zijn orde / congregatie ‘arme brüder Franciscus. Een roeping, ingegeven door de heilige geest, zoals brüder Benedictus te Aken mij vertelde. Later bouwde men dikke muren om het internaat, deze kinderen mochten niet zomaar worden afgestaan of ontsnappen.

Opmerkelijk zijn de ‘kwalificaties’ die werden toegevoegd achter de namen van de kinderen in een reactie van Jos. Ik wil graag nader op het bericht van Jos ingaan, eerst zijn reactie::

‘In de documentaire direct volgend op deze film, werd verteld dat deze Voogdijinstituten georganiseerd werden naar Duits-militair model. Daar werd “passend” personeel bij aangezocht. Pedagogische inzichten waren daarbij van ondergeschikt belang. Voor mensen met een hart, zoals de naïeve onderzoekster in de film, en die zich later ontfermde over de hoofdpersoon Luisa, was geen plaats.

Voogdijkinderen en ongehuwde moeders (Zie integrale film op Youtube: “Magadalene Sisters”) hadden geen schijn van kans om zich aan dat regime te kunnen onttrekken. Wachten tot ze 21 jaar waren en tot die tijd vernederd werden en slavenarbeid moesten verrichten. Ik besef de tweedeling, die er moet zijn geweest in Bleijerheide. Jongens, soms van rijke ouders, die door hun ouders op kostschool geplaatst werden en jongens, die kennelijk via de Voogdij/Kinderbescherming geplaatst werden.

Op de leerlingenkaarten in Bleijerheide werden de thuissituatie vermeld. (ouders / voogd) In sommige gevallen werden daarbij ook kwalificaties vermeld. De Broeders kenden dit onderscheid dus wel.  Mogelijk dat in het bijzonder de jongens zonder vader en/of moeder, zich aan deze extra tucht moesten onderwerpen’. Jos

Dank Jos, hiermee raak je een open zenuw die wij als gewone internaats stervelingen niet mochten aanschouwen in de archieven van brüder Werner te Düsseldorf. Ouders / Voogd….Vader dood of levend? Rijk / arm…afhankelijk of nog afhankelijker? Je zou ook andere kwalificaties erop kunnen loslaten. Mededogen / voorzichtig!!! Kwetsbaar / geen ouders! Helaas was de praktijk, het stigma dat je opgeplakt kreeg in deze verloocheningscultuur, de ‘Duitse’ rituelen met veel militaire tucht en orde was de belangrijkste plaats weggelegd voor het gezag. Op de foto uit 1923 vlaggen, gemarcheer op het kostschool plein te Bleijerheide. Honderd meter verder op, achter de muur die Neustrasse, ook wel de Nieuwstraat, grenzend aan onze grote buur Duitsland. Ach de ondergrondse gangen waren verbonden met Duitsland…waar praten we over!

Gisteren was ik behoorlijk geëmotioneerd van de film ‘Alle haben geschwiegen’, en noemde deze kwalificaties ‘een misbruik stempel‘, terecht want misbruik / geweld werd wel degelijk in de gaten gehouden te Bleijerheide (volgens Deetman rapport deel 1) pagina 777

De spreekkamers, de klassen, werkplaatsen en alle vertrekken die toegankelijk zijn voor leerlingen moeten voorzien zijn van deuren met doorzichtige ruiten, zodat buiten te zien is wat binnen gebeurt.

Nu hebben we het niet over de vijftiger jaren of zestiger jaren van de vorige eeuw waarin zich de meeste gevallen van misbruik hebben afgespeeld, maar let wel: 1913 in de tijd dat die jongens over het plein marcheerden.

Later op 1 april 2009 schrijft pastoor Schafraad aan ondergetekende:

‘Misschien wel aardig te vertellen dat in Bleyerheide in ieder vertrek waar een Broeder met iemand van buiten was een deur moest zitten met een raampje. Dit voorkomt natuurlijk niet alles maar geeft wel aan dat men oog had voor bepaalde zaken’.