De Japanse bisschoppenconferentie (CBCJ) heeft bekendgemaakt dat er een intern onderzoek gaat plaatsvinden naar seksueel misbruik van minderjarigen.
De bisschoppen besloten dat er zo snel mogelijk een ‘diepgaand onderzoek’ in alle zestien bisdommen van Japan moet plaatsvinden. Details van het onderzoek, zoals het proces en de begindatum, zullen later worden vastgesteld. Dus dat wordt tijd rekken!
In 2002 en 2012 hield het Japanse CBCJ enquêtes onder katholieke gelovigen. Hieruit bleek dat er ten minste vijf gevallen van seksueel geweld hadden plaatsgevonden. In 2003 publiceerde CBCJ gedragsrichtlijnen voor bisschoppen die sindsdien verschillende malen zijn bijgewerkt. Hielp het niet?
Vaticaanconferentie over kindermisbruik
Het Vaticaan hield in februari een vierdaagse conferentie over seksueel misbruik van kinderen binnen de katholieke kerk. Stond Japan op de lijst tijdens de Vaticaan-conferentie? Nog niet? Werden onze bezwaren en wensen meegenomen? Netjes ingediend bij mgr. van den Hende, en de 7 punten, die wij WMK (België), La Parole Liberé (Frankrijk) Mea Culpa (Nederland) hadden verzocht om er kennis van te nemen. Nu, Japan maar is het nieuws van de Samoerai Salesianen ook doorgedrongen tot het Vaticaan? Of uit de Don Bosco periode, afdeling Landgraaf, Waubach, Lauradorp (toen al rond 1966).
Pijnlijk
Tijdens de samenkomst getuigde Katsumi Takenaka, een 62-jarige ambtenaar uit Tokio, over zijn ervaringen uit zijn jeugd, vermeldt Japans dagblad Mainichi Shimbun. Als 9-jarige werd hij bij Salesian Boys ‘Home, een tehuis dichtbij de Japanse hoofdstad voor jongens die niet bij hun ouders kunnen wonen, seksueel misbruikt door een Duitse priester. Hij vertelde hoe de pijnlijke herinneringen hem ook als volwassene bleven achtervolgen.
Fans van Michael Jackson voeren maandagochtend actie bij het hoofdkantoor van McDonald’s Nederland in Amsterdam. Ze zijn verontwaardigd omdat McDonald’s vorige week een standbeeld van Michael Jackson bij het filiaal in Best verwijderde. Het beeld stond er al 23 jaar.
Aanleiding voor het verwijderen van het standbeeld is de documentaire Leaving Neverland waarin twee mannen de ‘King of Pop’ beschuldigen van seksueel misbruik. De fans noemen deze film eenzijdig.
Zeker, zet een procedure op, zoals de RKK dat weet met Deetman. Laat de slachtoffers hun verhaal doen en breng de dader(s) niet in beeld. Laat ze niet getuigen, stuur moeder overste of broeder ‘Haubtmann’, naar de commissies of kom zoals bij ons ‘Bleijerheide engelen jongens’, helemaal niet opdagen.
Wil je feiten, gooi dan de archieven open. Nog meer feiten??, zet een Artikel 12 procedure in gang samen met justitie en OvJ te Heerlen. Wil je feiten, ga naar de standbeelden kijken, bekijk ze rustig, aandachtig en tel de broeders franciscanen met kindjes op hun arm. Ijzingwekkend hoeveel je er nog tegenkomt. Loop de kapel Bleijerheide binnen, ik heb foto’s gemaakt en beelden zijn te zien in video ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide’. De stichter vadertje Johannes Höver deed zijn eigen, twee kinderen, weg om straat jongens op te vangen (misbruik van straat kinderen is legitiem dan zijn ze nog ergens goed voor).
pour bro of Francis home-page
De congregatie zit in the USA en toen ik hun traceerde verdween ook hun home-pagina van het Web. Grotere smiechten dan the pour brother of Francis zijn niet te vinden, nemen geen verantwoordelijkheid, en dragen geen cent bij in tegenstelling tot KNR.
De fans zetten hun verontwaardiging kracht bij door om 10.00 uur met een vrachtauto naar McDonald’s te rijden met daarop de tekst “Michael Jackson is onschuldig – Ken de feiten”. Het mobiele billboard doet daarna tevens Paradiso in Amsterdam aan. Het poppodium annuleerde onlangs een eerbetoon aan Jackson.
Fans en gelovigen hebben een ding gemeen…hun onschuld en standbeelden.
Rechter tegen slachtoffer verkrachting: ‘U kunt ook uw benen bij elkaar houden’
Trailer trash
Een rechter uit het Amerikaanse New Jersey hangt een schorsing van drie maanden boven het hoofd nadat hij een verkrachtingsslachtoffer ongepaste vragen stelde. Hij vroeg de vrouw onder meer of ze wist dat ze haar benen bij elkaar kon houden om te proberen een verkrachting te voorkomen.
Seks voorkomen
In een rechtbankverslag staat dat de rechter, John Russo Jr., de vrouw vroeg of de man haar bedreigd had. Daarna vroeg hij: “Weet u wat u moet doen om te voorkomen dat iemand seks met u heeft?”
De vrouw antwoordde daarop dat ze ‘nee’ kon zeggen, kon proberen hem fysiek pijn te doen of weg te komen. Maar dat was onvoldoende voor de rechter. “Wegrennen, wegkomen. Nog iets anders?”, vroeg hij.
Benen bij elkaar houden
De vrouw antwoordde daarop: “Ik… Dat is alles wat ik kan bedenken.” Waarna de rechter vroeg: “En lichaamsdelen afschermen?” Vrouw: “Ja.” De rechter vervolgde: “Uw benen bij elkaar houden? De politie bellen? Deed u een van die dingen?” Zijn pik afsnijden, deed u dat?
Gisteren ben ik verder gegaan met het verfilmen van de documentaire ‘DE LAATSTE BUS NAAR WAUBACH’.
Er kunnen wonderlijke dingen gebeuren tussen fictie en realiteit zo ook tijdens het opnemen waar de oude regels van kerk en samenleving verdwijnen achter de wolken der vergetelheid en ineens weer volop schijnen op de personage(s) die in mijn docu ‘DE LAATSTE BUS NAAR WAUBACH’, voorkomen. Ik bedoel de strenge scheiding tussen goed en kwaad wanneer het seksualiteit betreft en veranderde normen en waarden werpen een ander licht op hun functioneren en dat kan jaren later vervreemdend maar ook verfrissend overkomen.
Nu concreet…er zijn geheimen in mijn documentaire die ik afpel, subtiel maar zonder kwade wil om mensen onderuit te halen. De waarheid is echter veel gruwelijker dan je veronderstelt. De actrice Sonja Schödel, die ik gevraagd heb voor de rol van mijn moeder, deed intuïtief haar werk, ze leefde zich innerlijk in op deze moeilijke rol en ik zag tijdens de opnames het probleem waar zij (mijn moeder) mee worstelde en Sonja deed dit voortreffelijk.
Sonja maakte het helmaal waar, een stijlvol, introvert, ingetogen interpretatie die in grote lijnen klopte met waar gebeurde feiten opgetekend door de jaren heen van onderzoek en nadenken / inleven in de desbetreffende karakters. Ik dank haar voor haar stille interpretatie van mijn moeder, die vlak na de oorlog mijn vader leerde kennen als politie man. De tegenstelling tussen de Mijnstreek en het Heuvelland is gigantisch. Een vervuilde mijn-industrie en het sensuele, glooiende landschap van het Heuvel / Krijtland spreekt boekdelen.
Onlangs had ik een IJslandse TV ploeg op bezoek met opmerkelijk nieuws. Een Zuid-Limburgse priester is aldaar beschuldigd van misbruik van negen kinderen, gedurende enkele decennia vanaf de zestiger jaren.
Deze priester kennen we bij naam (sterker nog, er is een link met mijn familie) en werkte samen met onze grote vriend Gijsen, de opmerkelijk stille bisschop van IJsland en Roermond. Sommige van jullie kunnen zich nog wel ‘de weg naar verzoening‘, herinneren met een ‘heilige mis’, OLV basiliek te Maastricht. De Limburgse als nationale pers zond delen van de mis uit, haalde het journaal. Inmiddels heeft de media zich gestort op andere onderwerpen en logisch dat Gijsen, noch de anonieme priester uit ons midden, niet meer tot de verbeelding spreken maar toch gaan we, familie of niet, binnenkort dieper op sommige zaken in, met of zonder media.
Info uit IJsland / Iceland Landakotsskóli a Catholic School
In 2011, three years after father George’s death, a former student of the Catholic School in Iceland (Landakotsskóli) came forward in the media and told his story about sexual, physical and mental abuse that he claimed he had endured on the behalf of father George and Margaret Müller, during his eight years’ stay in the school in the 60’s. Soon, more people came forward with similar stories, accusing father George and Fraulein Müller of severe mistreatment. This caused a nation-wide shock since the school had a reputation of being of high standard, with classic education and good discipline. For weeks the matters of Landakotsskóli was covered in the Icelandic media and they were even discussed in the parliament and at a governmental level.
According to the stories, children were abused over the period of four decades, that is during the whole time that father George was in charge of the school. The misdeeds took place both in the school as well as in Riftún, the summer camp run by the Catholic church. Some of the people who came forward in the media said that complaints against both father George and Margarete Müller had been made to the church authorities but no action was ever taken. In one case a girl that claims that father George sexually assaulted her over the period of two years, finally told her father about it and he immediately went to the bishop to report it. Nothing came out of it and the case did not go any further. Here we have to bear in mind that this was in the late 60’s and the zeitgeist was very different from what it is today, hence it is not so hard to understand why the father did not go to the police, also he was a foreigner in Iceland and therefore his social status was quite weak.
In 2012 the Catholic Church, under severe pressure from the Icelandic authorities and the society at large, asked the law professor, Dr. Robert Spano (Dr. Spano has since become a judge of the Human Rights Court in Haag), to put together an independent investigating committee to research the matter. Dr. Spano chose three people for the committee: Hjördís Hákonardóttir, a former high court judge, Professor Jón Fridrik Sigurdsson who at the time was the head of Psychiatry at the University Hospital of Iceland and Hrefna Fridriksdottir, a Law Professor at the University of Iceland. The committee did a thorough research, went through archives and documents of the church and the school and interviewed former students, parents, teachers of Landakotsskóli, priests and employees of the church, and held more than 40 meetings. In 2013 the report was made public.
The conclusion of the report was that the Catholic Church authorities had in numerous cases failed to react and act upon complaints and accusations made against members of the clergy and employees of Landakotsskóli (Margarete Müller). There was also evidence that documents had been destroyed in order to cover up accusations made against father George. Testimonies of mental abuse, harsh discipline and physical punishments were considered trustworthy, and in nine cases testimonies of sexual abuse were considered to be credible.
The Catholic Church was not at all happy with the result of the commitee’s work and decided to have its own council research the matter. That report has never been made public but the Catholic Church sent out a press release that says that the council’s investigation found no cases that would make the church legally responsible and more or less doubted the accusations made. Even though the church never took any responsibility and didn’t offer any kind of excuse to the victims, it did offer one of the victims compensation – the first person who stepped forward. However he declined the money, since it was presented without an excuse or recognition of the church and also because the amount was more of an insult than anything else, the equivalent of around 500€.
The Icelandic state has in total paid 200 million ISK, around 1,5 million €, in compensation to former students of Landakotsskóli. The Catholic Church still has not recognised its responsibility in the matter.
Since we started our research we have interviewed numerous former students of Landakotsskóli and we’ve found more victims than are in the report. We find their testimonies credible. For one thing these are people who were in the school decades apart, in the 60’s, 70’s, 80’s and the 90’s, and have never met each other or known about each other, still they tell very similar stories with little details that make them sound believable. We’ve also talked to people who can in some instances confirm and/or back up some of the stories.
Dan nog even een paar zaken rechtzetten voordat de katholieke propaganda weer de overhand krijgt in de pers. Dinsdag 15 april 2014 zat ik samen met strafrecht advocaat bij Pauw en Witteman (zie link hieronder). Ik had al in Februari 2010 als eerste mijn verhaal kunnen doen betreffende de eerste onthullingen seksueel geweld binnen de Rooms katholiek kerk. Frappant is dat de verdediging nogal in stelling werd gebracht betreffende Gijsen maar men speelde hoog spel. Ook de stichting St. Jan wilde dat bisdom Roermond de gegrond verklaring te niet zou doen ten opzichte van Gijsen. Die kwam er niet en die krijgt nu een gevolg via IJsland.
De Limburgse pers zal niet reageren want na jarenlange ontkenning en censuur, zijn de rollen nu anders. Wij geloven in een vrije pers inplaats van de leugenachtig ontkenningen, het uitsluiten en monddood maken van klokkenluiders.
