Schokkende cijfers van Internet Watch Foundation (IWF): van de 105.047 webpagina’s met kinderporno en ander seksueel kindermisbruik die deze Engelse organisatie in 2018 opspoorde, werd 47 procent (48.900) gehost op servers in Nederland.

En daarmee is sprake van een sterk stijgende lijn in Nederland, signaleert IWF. Een groei waarvan het einde nog niet in zicht is. Woordvoerder Emma Hardy: „In de eerste drie maanden van 2019, is dat opgelopen tot 69 procent.” In 2017 had ’slechts’ 36 procent van alle door de organisaties opgespoorde webpagina’s een Nederlandse host, aldus IWF. Zou leuk zij om te weten welke want mits onze site Mea Culpa United, slachtoffer-organisatie seksueel geweld RKK Nederland gaan we onmiddellijk moven naar andere host.

Zero tolerance

De kritiek van IWF is onder andere dat in Nederland – vanwege een andere werkwijze – strafbare afbeeldingen van kindermisbruik na ontdekking langer toegankelijk blijven dan in bijvoorbeeld Engeland of de Verenigde Staten. De organisatie wijst op de goede internet infrastructuur in Nederland, waardoor veel hostingbedrijven zich hier willen vestigen. Woordvoerder Emma Hardy: „Daarbij: zero tolerance wordt niet afgedwongen als het gaat om beelden van kindermisbruik.’’

Commentaar: Nederland veilige haven voor kinderporno

„Als het gaat om seksueel kindermisbruik op internet, staan de Verenigde Staten nog steeds op nummer 1”, stelt ze. „De IWF krijgt voor een deel meldingen binnen en gaat voor een deel zelf op zoek naar online kindermisbruik. De cijfers laten zien wat er gevonden is, niet wat er te vinden is.”

Dat neemt niet weg dat het Meldpunt Kindermisbruik in 2018 zelf een triest record brak: voor het eerst in het bestaan van het meldpunt bekeken de medewerkers meer dan 200.000 afbeeldingen, video’s en websites, 224.173 om precies te zijn. Bij 73 procent (163.430 URL’s) bleek sprake te zijn van strafbaar materiaal, in 112.331 gevallen gehost in Nederland. Ten opzichte van de 83.229 strafbare gevallen in 2017 was er vorig jaar sprake van bijna een verdubbeling.

De 37-jarige Nederlander Amir I. uit Krommenie lijkt de spil in wat Europol noemt het grootste online pedonetwerk ooit. De man werd in december aangehouden en staat vandaag in Haarlem voor de rechter. I. heeft inmiddels bekend dat hij kinderporno heeft geproduceerd en verspreid. Hij is hoofdverdachte in een omvangrijk, internationaal kinderpornonetwerk, dat na drie jaar intensief politieonderzoek is opgerold. Morgen maakt de Europese politieorganisatie Europol bekend hoeveel verdachten er zijn opgespoord. Duidelijk is dat het er tientallen zijn, mogelijk meer dan honderd, van over de hele wereld. Het aantal slachtoffers zal daarvan een veelvoud zijn. Of ze allemaal worden achterhaald, is zeer de vraag. En of ze de volgende dag, althans in Nederland, de verdachten weer vrij uit de gevangenis wandelen valt nog te bezien…zero tolerance maar dan wel paar dikke streepjes onder nul.

Fysiek psychisch geweld tegen kinderen kent vele parallellen met seksueel kindermisbruik, maar is lang niet zo bekend als we zouden denken. Want bekendheid zou betekenen, dat er eerder echte actie wordt ondernomen, dat er inzicht is in gevolgen en dat  je adequate hulp met alle gevolgen kunt krijgen. Zeker wanneer vrouwen met geweld uit hun huis, met als getuigen de kinderen, worden geslagen. Het allerergste vind ik wanneer de vrouw in dit geval, nog dezelfde avond terugkeert bij haar man. 

Wie aan kindermishandeling denkt, denkt in de eerste plaats aan slaan, aan fysiek geweld. Toch heb ik uit eigen ervaringen gemerkt dat dit, samen met psychische kindermishandeling in de praktijk weinig echte aandacht krijgt. Samen hebben we dit thema ook met onze Nederlandse lotgenoten organisatie VPKK, besproken. Het manipulatieve geweld wanneer je ronduit besodemietert wordt door je opvoeders en in dit geval door nonnen en broeders.

Wanneer je de GGZ en hulpverlenende  instellingen die hulp zouden bieden na fysieke en psychische kindermishandeling als peilstok zou kunnen zien voor de algemene kennis en bemoeienis met kindermishandeling, wordt zichtbaar dat fysiek en psychisch geweld tegen kinderen nauwelijks echt aandacht heeft.
Misschien wel, omdat de gevolgen niet zo ‘invoelbaar’ zijn als die van seksueel misbruik, of omdat het minder leeft, minder erg wordt gevonden, of omdat het iets is wat
“nou eenmaal gebeurt“.
Misschien zijn we, anders dan bij seksuele dingen  in de samenleving veel meer gewend aan geweld.  En lopen bij de combinatie geweld en kinderen niet de rillingen over onze ruggen wat het wel doet in de combinatie seks en kinderen. 

Wie in het publieke domein zijn / haar kinderen slaat wordt hierop ook nauwelijks aangesproken. Je kunt het zelfs zomaar op straat of in een winkel zien gebeuren. We zijn op een of andere manier toch gewend dat kinderen geslagen, uitgescholden en gepest worden. “Wordt je hard van”…. “Is goed voor je”… “Moet je niet over zeuren..”.Waarom vinden we dat bijna gewoon?

Ervaringen tellen

Als ‘ervaringsdeskundige’ kun  je vanuit  de praktijk vertellen, iets wat soms meer kan vertellen, dan een meer dan  honderd pagina’s tellend dossier ‘wat met de beste bedoelingen’ wordt geschreven.

Gedurende vrijwel mijn hele jeugd heb ik met zowel fysiek en psychisch geweld te maken gehad, sommige perioden langdurig en intens. Er is nog op mijn raam geschoten, mijn klokkenleiderschap heeft mij dit soort dreiging laten voelen, de zuidelijke media boycotten mijn muziek, hebben zich nadat het nationale nieuws zich heeft afgekeerd, vanwege andere #metoo sensaties, ben ik persona non grata van het jaar tot voldoening van andere ego’s, die nooit in de media komen. Zelf zit ik ook aan tafel bij de Cie. de Winter.
Fysiek en psychisch geweld lijken, pas in 2016 voor het eerst bespreekbaar te worden sinds deze commissie de Winter in Nederland. En dat, terwijl  fysieke kindermishandeling  al een bekend verschijnsel was en aandacht had van de zogenaamde AMK’s  (Algemene Meldpunten Kindermishandeling, meestal voogdij instellingen en instellingen van kinderbescherming) welke  al opgericht werden in 1970; nog lang voor seksueel misbruik veel  meer uitgebreid in het nieuws kwam, in de jaren ’80. Fysiek en psychische kindermishandeling staan op enorme achterstand vergeleken met seksueel misbruik.

Fysiek geweld tegen kinderen- wat (veel en langdurige) pijn met je doet

Wie zich aan een kachel brandt wil zijn hand wegtrekken als in een reflex. Het lichaam is in alle opzichten ingesteld om pijn altijd te vermijden, want pijn in het lichaam ervaren betekent voor de hersens: er is iets helemaal mis!
Bij fysieke kindermishandeling wil je als het ware je hand wegtrekken, maar anderen beletten je dat – expres.
Je kon je zo wie zo niet verweren tegen broeders die tweemaal zo groot waren als jij als tien jarig jongetje. Op het Franciscaanse internaat Bleijerheide werd je broekje naar beneden getrokken en kon de broeder zijn sadistische pedo neigingen op je botvieren.

Later als kind denk je zelf dat je al dat geweld ook echt verdiende, zelf schuld was….mea culpa. Een mythe die je zelf gelooft.

Wanneer de kinderbescherming weigerde fysiek geweld te onderzoeken, dacht je eerst ook nog wel dat het zo hoorde, dat het gewoon was geweest dat je zoveel mishandelingen had gehad – je had het volgens anderen allemaal ‘verdiend’, en ook al was ik een probleemkind dan nog is geweld, incidenteel dan wel structureel geweld, onacceptabel.

Commissie De Winter

We mogen blij zijn met een Commissie Geweld in de Jeugdzorg, geleid door Professor de Winter. Hierdoor wordt tenminste fysiek geweld tegen kinderen onder de aandacht gebracht.
De Commissie de Winter moet in tegenstelling tot de Cie. Deetman onderzoeken wat er gebeurt is, zonder ‘het tijdsbeeld’, erbij te halen want wat weten wij nou van het ’tijdsbeeld’ in de vroeg middeleeuwen misschien was de opvoeding toen minder gewelddadig dan in latere periodes. Men kan geweld en misbruik alleen begrijpen wanneer alle gedrag en handelingen, feiten, naast elkaar liggen en onderzocht zijn.
Of zouden we ook zo over de Tweede Wereldoorlog kunnen spreken, van ‘Het gebeurde nou eenmaal overal zo tegen Joden en zo, dus het was dan  voor die tijd toch eigenlijk heel gewoon?’ – Dus minder erg?

Pedagogische tik…

Er wordt dan zelfs nog gesproken van een zogenaamde pedagogische tik?? Ook Deetman vertelde bij zijn presentatie onderzoek seksueel misbruik in 2010 dat hij niet ‘de corrigerende tik’, wilde meenemen. Nou, daar heb ik mooi in een apart kamertje corrigerend, gelijk met dhr. Deetman over gesproken (als enige vertegenwoordiger van het seksueel geweld dossier aanwezig). Deetman had zijn mond vol over wetenschappelijk onderzoek en de waarheid maar als je bij voorbaat niet de gehele waarheid op tafel wilt krijgen, dan zullen de conclusies magertjes afsteken tegen de werkelijkheid op het schoolplein (lees klaslokaal / thuis / internaten). Deetman vond mij maar irritant maar heeft later toch het geweld mee laten wegen in een aparte commissie…nou ja machthebbers moeten altijd een beetje gelijk krijgen.

Dit artikel is een bewerking van eerder gepubliceerd stuk van onbekende auteur met persoonlijke aanvulling ondergetekende.

Benedictus beter bekend als denker, theoloog Ratzinger, komt weer met een oude slof uit de verdedigingsdoos van het misbruik. De seksuele revolutie heeft het gedaan?? Voor wie geldt het Mea culpa, dat is de naam van onze stichting al sinds 2010 en steeds komt de kerk met deze valse, manipulatieve beschuldiging…zijn wij, de kinderen, het schuld? Volgens paus Benedictus naamgenoot Franciscaanse brüder Benedictus uit Aken wel, want dat vertelde de oude broeder mij toen ik hem bezocht in 2013. Het is niet de eerste keer dat dit punt door de RKK wordt gemaakt. Schuld is een manier om anderen klein te houden, ook als je niks gedaan heb verwijt in dit geval de RKK, je ‘dat jij, ‘wij seksverslaafden’, het gedaan hebben’. Deze omdraaiing-verdwijn truc pik ik niet langer, en is uit de tijd van het klooster-internaat leven, waar zij achter muren de baas konden spelen. Het waren narcistische monsters….zonder ziel.

Ja, als je zelf niet aan seks mag doen (dat doen ze wel hoor) dan zijn bijvoorbeeld al die new-age seksverslaafden een lekkere prooi om op af te geven. Maar wat bedoelt Ratzinger met de seksuele revolutie , heeft ie het zelf meegemaakt? Gezien? Men stond toch open voor pedofilie (het moest kunnen) bij de NVSH ontstond een praatgroep over dit onderwerp.

Wij hebben toen ook al op gereageerd op deze kromme beschuldiging dat de seksuele revolutie debet is aan kindermisbruik, en tegen geworpen hoe het kan dat in de vijftiger jaren en zestiger jaren wereldwijd al kinderen misbruikt werden door priesters / arme brüders en andere religieuze malloten. Wie was dat dan schuld…de duivel? (ook zo’n fictief personage) maar dan opdoemend uit boze, donkere spelonken van de kerk. Ratzinger ontspan je en verdiep je niet langer in de seksuele revolutie.

Uit ons archief

It’s Only Rock and Roll

De Japanse bisschoppenconferentie (CBCJ) heeft bekendgemaakt dat er een intern onderzoek gaat plaatsvinden naar seksueel misbruik van minderjarigen. 

De bisschoppen besloten dat er zo snel mogelijk  een ‘diepgaand onderzoek’ in alle zestien bisdommen van Japan moet plaatsvinden. Details van het onderzoek, zoals het proces en de begindatum, zullen later worden vastgesteld. Dus dat wordt tijd rekken!

In 2002 en 2012 hield het Japanse CBCJ enquêtes onder katholieke gelovigen. Hieruit bleek dat er ten minste vijf gevallen van seksueel geweld hadden plaatsgevonden. In 2003 publiceerde CBCJ gedragsrichtlijnen voor bisschoppen die sindsdien verschillende malen zijn bijgewerkt. Hielp het niet?

Vaticaanconferentie over kindermisbruik

Het Vaticaan hield in februari een vierdaagse conferentie over seksueel misbruik van kinderen binnen de katholieke kerk. Stond Japan op de lijst tijdens de Vaticaan-conferentie? Nog niet? Werden onze bezwaren en wensen meegenomen? Netjes ingediend bij mgr. van den Hende, en de 7 punten, die wij WMK (België), La Parole Liberé (Frankrijk) Mea Culpa (Nederland) hadden verzocht om er kennis van te nemen. Nu, Japan maar is het nieuws van de Samoerai Salesianen ook doorgedrongen tot het Vaticaan? Of uit de Don Bosco periode, afdeling Landgraaf, Waubach, Lauradorp (toen al rond 1966). 

Pijnlijk

Tijdens de samenkomst getuigde Katsumi Takenaka, een 62-jarige ambtenaar uit Tokio, over zijn ervaringen uit zijn jeugd, vermeldt Japans dagblad Mainichi Shimbun. Als 9-jarige werd hij bij Salesian Boys ‘Home, een tehuis dichtbij de Japanse hoofdstad voor jongens die niet bij hun ouders kunnen wonen, seksueel misbruikt door een Duitse priester. Hij vertelde hoe de pijnlijke herinneringen hem ook als volwassene bleven achtervolgen.

Wat was er aan de hand

Hetero trainer blijkt…..