Ooit heb ik een solidariteit-lied opgenomen voor Tibet. Net voor de Olympische zomer spelen van Peking in 2008. ‘Gold for the Dalai Lama‘. Heb ik daar spijt van ‘ja’, niet om de Tibet song maar om de tong.
Nu heeft de opvolger van deze Boeddhistische wereld religie zijn tong ter beschikking gesteld aan een jongetje van elf / twaalf jaar. De leeftijd wanneer menige FRANCISCAAN of ander religieus uitschot, macht en wellust word botgevierd bij kinderen en speels gewekt bij de Dalai Lama. Is dit een meditatieve stoornis bij celibataire kloosterlingen en priesters.
Het idee van het ‘Gold for the Dalia Lama’ solidariteitslied is / was okay maar dan wel weer meteen geboycot door de media (nee, niet door China) maar door de Limburgse vrienden van meneer pastoor!
Ze krijgen er niet genoeg van, een andere of afwijkende mening moet gehekeld dan wel gewraakt worden, in het heilige roedel-gebied. In 2025 is het 50 jaar geleden dat mijn boycot inging met de LP Pop Against Pope (1985) daarom mag ik me met trots Nederlands meest geboycotte singer-songwriter noemen, een eretitel in een land waar 80% van de liederen op elkaar lijken.
Gisteren heb ik zeven imperfecte songs’, Nylon Numbers’, op Bandcamp toegevoegd en het loopt storm dus wilt u een van ‘Nylon numbers” songs downloaden, kan hoor ‘gaat u dan snel…nee, hoor doe het rustig aan, gebakken vleermuizen zijn een geliefde specialiteit, wie wil de tong van de Dalai Lama….nee, geen enkel kind.
https://bertsmeets.bandcamp.com/album/nylon-numbers
1985-2025 feest zonder tong!!
Opmerkelijk muziek opgenomen in verschillende tijdperiodes en op voorbij gaande, onwellevende plekken. Niets hoeft perfect, soms beter van niet….
Lukomorye, CD Bert Smeets / Ey Uchnjem, film Louw Houtvast; Zielvraat)
Premier Nicola Sturgeon heeft excuses aangeboden voor de gedwongen adopties in Schotland tussen 1950 en de eerste helft van de jaren 80. Ruim 60.000 Schotse vrouwen moesten toen hun kind gedwongen afstaan, omdat ze ongehuwd zwanger waren geraakt.
Om de jonge moeders in het geheim te laten bevallen, werden ze in speciale tehuizen (Heerlen / vroedvrouwen-school) geplaatst die ver van huis waren, de zogeheten mother and baby houses. Daar werd ook Esther Robertson geboren: “Ik ben in contact gekomen met vrouwen die daar zijn bevallen. Zij zeiden dat het een koude, strenge en verschrikkelijke plek was, waar de meisjes werden behandeld als slaven. Er werd aangemoedigd zo min mogelijk tijd door te brengen met de baby’s.”