Nav het overlijden van onze Jules komen er verhalen naar boven, die we de laatste jaren samen meemaakten. Ik ken Jules als sinds Le Barrock (Heerlen), toen ik er eind zeventiger jaren werkte , en later in het Glaspaleis bleek dat hij zich veelvuldig bezig hield met ‘de dood’. Hij informeerde naar LP’s en of wij (Jesse en ik) zich met de muziek bezig wilden houden van zijn begrafenis. Meerdere malen kwam hij hier op terug want hij wilde dat dit goed, naar zijn inzichten zou worden afgehandeld. Uiteraard luisterde ik en bespraken zijn muziek smaak en keuze. Het was niet eenvoudig want hij droeg een groot aantal artiesten aan en zijn smaak bleek kleurijk en divers (zie zijn keuze hieronder). Omdat ‘de dood’ iedere week terug kwam daar aan dat tafeltje in het Glaspaleis was hij er meer mee bezig dan je zou verwachten of hij het aanvoelde?? Jules hopelijk kan je je er in terug vinden want ik zit in Spanje en kan, helaas, niet aanwezig zijn bij je begrafenis…dus deze voor is jouw Jules slechts…three steps to Heaven
Vandaag (11-02-2022) begin ik met triest bericht uit Nederland onze voorzitter / committee ‘Het Polit bureau’, afd. Heerlen, de Heer Jules Sonnenschein is van ons heen gegaan.
Wij, Jules, Jesse en ik dronken jaren lang iedere maandagmiddag in het Glaspaleis koffie met Jules, hij had een enorm gevoel voor humor en taal, en uiteraard liefhebber van authentieke rock-muziek: ‘niemand die iets verkeerds zegt over Elvis’, want dan toonde Jules zijn getrainde boks handen. Jules was groot fan van Charles Aznavour, Enrique Morricone en Johnny de Selfkicker, én van de zeer extatische nieuwlezeres van Noor-Korea. Moge Jules nu samen met de verdwenen vrouw elkaar een verre handkus geven.
Ook had Jules net als ik op internaat te Bleijerheide gezeten, een tiental jaren voor ik de LS bezocht. ‘Ik heb daar niks meegemaakt, waarschijnlijk was ik niet aantrekkelijk genoeg’, recapituleerde Jules en prompt zong Jules de laatste valse noot van ‘In Dreams’ van Roy Orbinson ‘maar voor de rest kon de man goed zingen’, voegde Jules toe.
Nu rest alleen nog een standbeeld voor de ware nachtburgemeester van Heerlen zet het beeld met gebalde vuisten voor het voormalig sterfhuis van de liefde: ‘de Morenhoek’ of Le Barrock; dank Jules voor je verhalen want de man wist meer dan wie dan ook over Heerlen, het nachtleven, de politie, de junks, van de ‘La’, de Cosmos, de rechtbank en andere uitgaansgelegenheden maar niemand die naar hem wilde luisteren…begrafenis as Donderdag in de manege van Auberge de Rousch Kloosterkerkensweg 17 Te Heerlen….14.30 u.
iedere stad kiest zijn eigen helden…maar deze gasten zeker…voor Heerlen
