Er kunnen geen twee rechtssystemen in een land bestaan; de kerk stelt zich nog altijd monolitisch op en denkt ondertussen de wereld is van ons terwijl wij allang wetten hebben die seksueel geweld strafbaar stellen. Anita Bosch-Wiss stelt terecht ‘waar waren ze toen ze opening van zaken moesten geven, toen door Deetman de bal bij ons werd gelegd en daders niet hoefden te getuigen want…’sie haben es nicht gewusst, deze procedure herhaalt zich in de ‘het nieuwe wetboek, dat over strafrecht gaat wat een vergaande bruuskering is van ons strafrecht. Gewoon opzij schuiven, is seksueel misbruik bij de kerk niet langer strafbaar vanwege het “schenden van de celibaatsplicht”, maar wordt het misbruik een “misdrijf tegen de waardigheid van een persoon”. Dus let op, nu is het celibaat zonder plicht (wordt dus niet afgeschaft) en de waardigheid van de persoon komt centraal te staan en kunnen congregaties, noch parochies direct verantwoordelijk gesteld worden voor misbruik, alleen de persoon. De kerk kan zich nu nog afstandelijker tonen door eigen wetten te maken en die naar voren te schuiven. Twee vliegen in een klap. Meer macht en geen grote procedures meer tegen de kerk. Leven wij in een rechtstaat of in de kerkstraat?
De ‘grooming’ regel is echt bizar want ga jij maar eens iemand betrappen als die bezig is aan te pappen met kinderen, en geen feitelijk misbruik heeft gepleegd dan gaat de rechter, onze rechter, zich er mee bemoeien en is het weer oorlog tussen beide systemen. Het kan zo nooit een ideale wereld worden maar laat de kerk zich niet als de grote beschermer van kinderen opwerpen want dat is wel erg cynisch, en des duivels.