Anne Frank

Een verloren Jeugd

ANNE FRANK

Het vele thuiszitten vanwege het coronavirus heeft als voordeel dat er genoeg tijd is om het huis eens goed op te ruimen. 

Met mijn man spreek ik af dat ik mijn kledingkast aanpak en hij de boekenkast. 

Met veel moeite neem ik afscheid van de kledingstukken die al jaren in mijn kast hangen. Ik houd van mooie kleren, en zie ze als een verlengstuk van mezelf.

Naast de stapels met overbodige boeken die zijn bestemd voor de kringloop, zie ik Het Achterhuis van Anne Frank liggen. 

Zodra ik het in mijn handen heb hoor ik mijn echtgenoot zeggen dat hij het boekje apart heeft gelegd, mocht de tweeling erin geïnteresseerd zijn. 

Bij het doorbladeren lees ik dat het een uitgave uit 1957 is. Hetzelfde jaar waarin ik als veertienjarige op het naaiatelier aan mijn bazin vroeg waarom ze haar telefoonnummer op haar arm had gezet. Ontzet hoorde ik haar zeggen dat iedere Jood bij binnenkomst in het concentratiekamp een nummer getatoeerd kreeg.

Ik besloot het dagboek van Anne Frank te gaan lezen. Wat een levenswijsheid voor een 14-jarige! 

De gedachte bekroop me dat ik me moest schamen voor mijn mens zijn.

Die gedachte kwam sindsdien steeds vaker bij me op. Inmiddels, 63 jaar later, ben ik Anne weer gaan lezen, en denk ik er nog net zo over. 

Hopelijk wordt Het Achterhuis nog vele generaties doorgegeven om gastvrij in de harten van de lezers te wonen, en kunnen we weer trots zijn op ons mens zijn.

Els Mulkens 

13 MEI 2020

.

 

Turf

Turf!

Motivatie: durf te turven

Een opmerkelijk neveneffect is dat slachtoffers van trauma’s zoals kinder- of ander seksueel misbruik tijdens deze ‘ophokplicht’ opnieuw zich dreigen opgesloten te voelen in de misbruiksituatie waarin ze als kind terecht kwamen. Bovendien zijn deze mensen totaal onzichtbaar geworden in tijden van Corona. Uit gesprekken blijft dat sommige mensen die een zwaar (jeugd)trauma meemaakten zich niet in hun ‘kot’ opgesloten voelen maar in hun ‘kelder’. 

Binnenkomende mails of gesprekken

Mensen die als kind een misbruiktrauma hebben meegemaakt vertellen: een mondmasker moeten dragen doet mij terugdenken aan ‘zijn hand op mijn mond’, toen ik kind was. Iemand anders vertaalt ‘blijf in uw kot’ door ‘blijf in uw kelder’. Nog iemand ander heeft angst voor besmetting en durft niet buiten komen. Weer iemand raakt in paniek omdat zij niet meer naar de vertrouwde therapie kan… of oude paniekaanvallen die terugkomen. 

Een poging om deze periode op een positieve en minder zwaarwichtige wijze te beleven

Wie een versleten gevangenis bezoekt kan op die muren nog de turftabellen vinden. Gedetineerden krasten elke dag een streepje meer in hun celmuur. Ze plaatsen vier streepjes bij elkaar en trekken daar een vijfde schuine streep door op de vijfde dag enz. Zo ontstaat een turftabel. En sommige turftabellen werden lang. Veel te lang.

Vanuit Mensenrechten in de kerk bieden wij u graag zo’n hopelijk licht verteerbaar turfprogramma aan. Elke dag één ‘ontsnappingspoging’ uit ons ophokgevoel 🙂 .. of misschien brengt dit turfschema je gewoon op een beter idee! Tot je je weer helemaal vrij of fit voelt. We stellen voor dit te doen aan de hand van het refrein  uit lied van Ramses Schaffy: Zing, vecht, huil, bid, lach en bewonder. Het liedje zelf vind je wel via Google.

Als je op maandag begint met de ‘Zing’ opdracht… eindig je precies op zondag met ‘Bewonder’.

En zo doen we elke week opnieuw, zolang we niet uit onze kelder komen. Hier volgen een paar tips per dag. Maar wij gaan er vanuit dat jij creatiever bent dan onze turftabel aangeeft.

De turftabel van WMK

Zing op maandag

Kies een lied dat je goed kent en graag zingt en bedenk erbij:

‘muziek is een knuffel in gedachte’

De week is goed begonnen. Ze is dubbel goed begonnen als je zelf meezingt.

Vecht op dinsdag

Haal alle matten en tapijten buiten en bewerk ze één voor één langs beide zijden eens goed met een ouderwetse mattenklopper of bij gebrek aan beter, met een keerborstel. Elke dinsdag opnieuw… tot de tapijten er uitgerafeld en knock-out bijliggen…

Beeld je in dat je op je aanrander klopt en weet niet van ophouden tot je totaal uitgeput bent.

Huil op woensdag

Mocht je zin hebben om op andere dagen te willen huilen, spaar de huilbuien op tot woensdag. Wil je niet dat iemand het hoort of ziet, sluit je op op je (slaap)kamer, zet een plaat op met harde beat en laat je eens goed gaan. 

Bid op donderdag

Er zijn vele mogelijkheden van bidden. We reiken er drie aan:

Ga bij het hoogste raam van je huis zitten en maak in gedachten een schilderij van het panorama dat je voor je ziet. Je kan het ook op een canvas proberen… wie weet!

De gelovige onder ons, scharrelt enkele mooie gebeden samen, of een gebedenboekje en kiest hieruit lukraak drie teksten om ze rustig te laten doordringen. Of je slaat lukraak een Bijbel open en leest enkel die opengeslagen pagina. Bij mooi weer gaat het buiten beter: in de tuin of in een park in de gemeente, gekoppeld aan een wandeling.

De niet-gelovige onder ons, knielt op het gras of tussen de bloemen en wiedt de planten die hij onkruid noemt of kijkt aandachtig naar de bloemen rondom hem, tot er een eerste bij of vlinder op zo’n tuinbloem landt. Je mag pas terug in je kot nadat je daarna minstens tien vogels, bijen of vlinders hebt gespot. Misschien spot je wel een biddende vogel? Die bestaan echt.

 

‘Mededeling van de huishoudster van de pastoor: De zondagsmis kan niet doorgaan. De pastoor ligt met een snotneus in bed’.

Je kent alvast betere moppen. Verzamel er enkele en probeer iemand aan het lachen te brengen.

Werk op zaterdag

Ga de strijd aan met één grote kast maak die helemaal leeg. Maak de inboedel netjes schoon, trieer de inboedel op ‘nog nodig’ en stuur wat ‘overbodig of versleten’ is richtig vuilbak. 

Bewonder op zondag

Doe eens een goed gesprek met jezelf.

Zoek hiervoor een plekje op waar je het liefst zit.

Of als schrijven makkelijker gaat dan praten? Schrijf eens naar jezelf… 

Vergeet niet dat anderen je graag aanspreken op wat ze in jou bewonderen.

Vergeet dus zeker niet jezelf te vertellen wat je bij je zelf bewondert.

Zou je dat durven delen met iemand? Of liever niet?

Bespeel je een muziekinstrument? Desnoods alpenhoorn. Speel zo mogelijk in open lucht.

Succes met deze Turfmove

www.mensenrechtenindekerk.be

Hein Smeets (foto 101)

Naar aanleiding van de tentoonstelling ‘de oorlog in 100 foto’s wil ik mijn vergeten vader alsnog eren met zijn verzet tegen nazi Duitsland en snorren-kereltje.

Links foto 101 waar mijn vader met daarachter Amerikaanse soldaten, die zich richten naar zijn aanwijzingen in het op dat moment nog niet bevrijde Nieuwenhagen.

Foto 101 dus want als je met de Amerikanen meeloopt in de vuurlinie als verkenner, waar op dat moment nog hevig gevochten werd, zegt dat iets over zijn karakter en wilskracht.

Onlangs heb ik een documentaire gemaakt over zijn dood in 1958, ‘De Laatste Bus Naar Waubach‘, zijn dood was een schok voor ons kinderen uiteraard maar het geheim dat ie vermoord was bereikte me pas in 2003…zo lang kan men zwijgen maar dat hebben we al eerder gezien met katholieke internaten en seponeringen over seksueel misbruik waar wij als stichting Mea Culpa veel informatie / ervaring hebben met dit doofpot dossier en uiteindelijk met de nek worden aangekeken. Of een onbekend virus aan je blijft kleven waar geen medicijn voor is en niet meer vanaf komt. Mijn vader bleek niet populair, ik nog minder maar als je hoopt dat de wereld beter wordt luister dan naar beide kanten….

Of ga zelf eens in verzet als verkenner of wordt klokkenluider dan praten we verder.

Vader en zoon zijn eindelijk herenigd…oh lord!

https://youtu.be/19j_PAwc4Ec

 

 

 

Doofpot circus (part two)

Pop against Pope

Voorbeelden uit dit doofpot circus: De Vietnam granaatfabriek (VPJ) 1969; LP Pop Against Pope 1985, CD Soul Child 2000; docu Tussen Kathmandu en Bleijerheide 2006; artikel 12 procedure in 2013; Mea Culpa vanaf 2014 geboycot (beetje te laat jongens); en nu ‘de Laatste Bus naar Waubach’ 2020 zij, de gesubsidieerde media, krijgen niet genoeg van het doofpotten dus blijven  ze het lekker ontkennen, boycotten, passen censuur toe; de aloude, vertrouwde katholieke excommunicatie van stal halen, en vooral het collectieve clubje huichelaars, die iedereen naar de mond praten, en zij die geloven dat moeder nog steeds vanuit haar graf regeert…..met maagdelijke principes.

Lynch Mob